หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 372

ฉันส่งที่อยู่ให้ลอเรนทันที รออยู่เกือบครึ่งชั่วโมงเธอก็ขับมาถึงอพาร์ตเมนต์พร้อมเครื่องดื่มและของฝาก ฉันถามว่าซื้อขนมหวานมาด้วยทำไม

ใบหน้าสวยของเธอยิ้มหวานพร้อมอธิบาย “แหม จะให้มามือเปล่าก็เสียมารยาทเกิน!”

“ขอบใจนะ เข้ามาสิ”

ลอเรนหิ้วขวดเหล้าสองขวดตรงไปยังโซนบาร์ในห้องอย่างว่องไว เธอรินให้แค่แก้วเดียวเพราะยังห่วงเรื่องสุขภาพของฉันอยู่

ส่วนที่เหลือในขวดเจ้าตัวก็ฟาดเองหมด

ลอเรนคอแข็งมาก เธอดื่มไปเล่าพลางเล่าเรื่องตลกไปด้วย ก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบเหล้ามาเพิ่มอีกขวด

แคโรไม่เอ่ยห้าม ผ่านไปพักใหญ่เธอก็เมาฟุบไปกับโต๊ะแล้ว ขาเรียวก้าวไปนั่งลงข้างอีกคน พร้อมใช้มือลูบศีรษะของเธอเบา ๆ

“ลอเรน เราสองคนนี่เป็นผู้หญิงที่หน้าสงสารจริง ๆ นะ”

ฉันผ่อนลมหายใจ พลางลุกไปเปลี่ยนชุดเป็นเดรสหรูเว้าหลังสีดำสวย แต่งหน้าทำผมซักนิด รวมทั้งเลือกส้นสูงทรงเก๋มาใส่

เมื่อเสร็จเรียบร้อย ร่างเล็กก็เดินลงไปด้าน พลันเห็นลีโอที่ยืนรออยู่ก่อนแล้ว

ฉันบอกเขา “พวกนายรออยู่ที่นี่”

“แต่ เพื่อความปลอดภัยของคุณ...”

ขณะที่เขากำลังตอบกลับ ฉันก็ขัดขึ้นก่อน “ฉันไม่ตายหรอก”

เสียงที่เรียบนิ่งเย็นเฉียบทำให้ลีโยยอมยกธงขาว

มือบางคว้าร่มสีดำที่บอดี้การ์ดถือรอไว้มากกางออก และเดินออกไปด้านนอก มันเป็นจุดเดียวกันกับที่แซคารี่หันหลังทิ้งฉันไปเมื่อแปดเดือนก่อน

ฉันดึงสติกลับมาแล้วเดินขึ้นแท็กซี่ไปยังตระกูลฟล็อค

วันนี้เป็นวันจัดงานหมั้นของ โมนา ทอมป์สัน

พื้นที่ด้านหน้าเต็มไปด้วยฝูงชนมากมาย ทั้งนักธุรกิจและนักข่าวต่างพากันเข้าร่วมงานทั้งนั้น ฌอนสังเกตเห็นฉัน พลางเดินเข้ามาหา “เดี๋ยวนาธานก็มาแล้ว”

ฉันนึกถึงเรื่องที่ยาราชวนดื่มเมื่อครู่ ก่อนจะเอ่ยถามฌอนด้วยความสงสัย “ยารามาด้วยไหม?”

โมนาชะงักไปทันที พร้อมเงียบปากลง เห็นแบบนั้นเวนดี้ก็เอ่ยเสียงแข็ง “ยัยนี่ชอบทำตัวแบบนี้ตลอด ขนาดงานแต่งของฉันกับดิกสัน หล่อนยังเสนอหน้ามาทั้ง ๆ ที่ไม่ได้รับเชิญ! ถ้าไม่ใช่เพราะยัยนี่ ฉันคงได้...”

ฉันพูดตัดหน้าเธอทันที “เธอจะได้อะไรนะ คุณเยล? ฉันเคยบอกเธอหลายรอบแล้ว ว่าให้เป็นผู้หญิงที่ฉลาด ทำไมถึงยังเลือกจุดจบแบบเดียวกับน้องเจนนิเฟอร์จอมหยาบคาย และตอแหลไปทั่วอยู่อีกล่ะ?”

“นี่แก!”

หน้าของเวนดี้แดงก่ำด้วยความโกรธ ฉันจึงเอ่ยย้ำเสียงเรียบว่า “ลืมไปแล้วเหรอ ว่าใครคือคนที่ทำให้ดิกสันกลายเป็นแบบนี้?”

หล่อนกำมือแน่น พร้อมตอบกลับเสียงแข็ง “มันไม่ใช่เรื่องของเธอ”

แคโรย้ำอีกรอบ “เขาก็ยังไม่รักเธออยู่ดี”

แม้ว่าเวนดี้จะพยายามสะกดจิตควบคุมดิกสันขนาดไหน เขาก็ไม่มีวันรักเธอ!

“หุบปากเดี๋ยวนี้ แคโรไลน์ ชอว์!”

เวนดี้เดือดจนแทบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ ฉันหัวเราะร่าพร้อมเอ่ย “ฉันเกือบลืมไปเลยว่าเธอยังมีตัวตนอยู่ ตั้งแต่ครั้งก่อนที่เธอเล่นงานฉัน...”