หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 397

เขาอาจแค่คุณกับฉันตามคำสั่งของแซคคารี่ก็ได้

พอคิดแบบนั้นก็มีแต่ความรู้สึกแย่ในใจ!

ร่างบางเดินผ่านเลขาเข้าไปด้านในเฮลิคอปเตอร์ ก่อนจะจบกับซัมเมอร์และชาร์ลสที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว ทว่าสภาพของซัมเมอร์ยังน่าเป็นห่วงอยู่มาก ผิวของเธอซีด และได้แต่นั่งพิงอยู่ในอ้อมกอดของชาร์ลสอย่างอ่อนแรง

ชาร์ลสสวมเสื้อหนังสีดำตัวหนา ส่วนแซคคารี่ที่เดินอยู่ด้านหลังก็ก้าวขึ้นเฮลิคอปเตอร์ตามมาติด ๆ ชาร์ลสเริ่มหันมามองฉันด้วยแววตาแข็งกร้าว พร้อมพูดกับแซคคารี่ด้วยอารมณ์ขุ่นมัว “ผู้หญิงของฉันเจ็บเจียนตาย แล้วทำไมผู้หญิงของนายถึงดูสดใสร่าเริงดีแบบนั้น?”

แคโรคิดว่าอีกฝ่ายกำลังโกรธ เพราะซัมเมอร์ได้รับบาดเจ็บ ร่างเล็กจึงรีบอธิบาย “พวกนั้นเล่นงานซัมเมอร์คนแรก เห็นแบบนั้นฉันเลยแกล้งทำเป็นลมล้มสลบไป!”

ชาร์ลสขมวดคิ้วแน่น “แล้วพวกโง่นั้นเชื่อด้วยเหรอ?”

แซคคารี่เดินไปนั่งตรงข้ามชาร์ลส และฉันก็เดินไปนั่งลงข้างเขาพร้อมเล่าต่อ

“ฉันคิดว่าพวกนั้นรู้ว่าฉันแกล้งสลบ แต่คงไม่อยากมาเสียเวลาไปมากกว่านี้ พวกนั้นถึงไม่สนใจแล้วเลิกที่จะอุ้มเราสองคนขึ้นรถไปเลย!”

“งั้นก็ถือว่าเธอโชคดีกว่าซัมเมอร์” ชาร์ลสถอนหายใจ

ฉันพยักหน้าเห็นด้วย แล้วเอื้อมไปกอดแขนแน่น ๆ ของแซคคารี่พร้อมเอนหัวซบอีกฝ่ายอย่างเหนื่อยล้า ฉันแอบมองสำรวจเขาจนกระทั่งร่างสูงเลนสายตาลงมอจนเราสบกัน สองสายตาต่างจ้องมองกับแบบนั้นอยู่เนินนาน

ทว่าซัมเมอร์ที่พักเหนื่อยอยู่ก่อนแล้ว กลับค่อย ๆ รวบรวมแรงเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง “แคโร เธอยังโอเคดีใช่ไหม? ฉันยังรู้สึกมึนอยู่นิด ๆ อาจจะพูดอะไรด้วยได้ไม่มากเท่าไหร่”

“ฉันโอเค ยังเท้าที่เจ็บและชาไปหมด”

เธอถามกลับเสียงเบา “ทำไมล่ะ?”

“ฉันหนีออกจากคฤหาสน์และเดินเข้าเมืองโดยไม่มีรถหรือพาหนะอื่นเลย! ฉันต้องเดินฝ่าพื้นหิมะด้วยชุดที่โคตรหนักนี้——ทั้งโคตรหนาว และก็โคตรเหนื่อยเลยให้ตาย!”

“ก็จริง ชุดสีทองที่เธอใส่อยู่นั่นสวยมาก ๆ แต่มงกุฎดอกไม้บนหัวมันเบี้ยวไปหมดแล้วอ่ะ”

เพราะการล้มนับไม่ถ้วนตลอดการเดินทางเข้าเมือง ทำให้ตัวมงกุฎเสียหายไปมาก แม้ว่าฌอนจะเก็บมันขึ้นมาสวมให้ทุกครั้ง และไม่ว่าฉันจะโยนมันทิ้งกี่ครั้งหมอนั่นก็ยังวิ่งไปเก็บมันมาสวมให้อีกไม่รู้จบ!

เขาทันดื้อจนฉันเหนื่อยใจ

ซ้ำเคยถามตั้งหลายครั้งว่า “เราจะเก็บมันไว้ทำเรืออะไร?”

“สีขาวคือความร่างเริง” ฌอนตอบพร้อมอมยิ้ม

เดี๋ยวก่อนนะ สีขาว ความร่าเริง?

คงเป็นวิธีกลั่นแกล้งในระหว่างสองหนุ่มผู้ยิ่งใหญ่นี่กระมัง แต่ผู้หญิงข้างกายพวกเขานะสิที่ต้องมานั่งรับเคราะห์กรรมแทน!

ซัมเมอร์เริ่มสังเกตว่าเพื่อนสาวเงียบลง และบรรยากาศรอบตัวที่ขุ่นมัวไปทั่วเฮลิคอปเตอร์ หญิงสาวจึงเอื้อมไปคว้าแขนของชาร์ลสมากอดไว้

“ฉันง่วงจังเลย” เธอเอ่ยเสียงแผ่ว

ชาร์ลสงับปากลงทันที แต่ไม่ว่าอย่างไร คำพูดของเขาก็ฝากรอยแผลในใจฉันไว้เรียบร้อย

แคโรนิ่งคิดหาโอกาสอธิบายเรื่องทั้งหมดใครชายที่รักได้รับรู้ ก่อนจะชักงักไปนิดเมื่อเพิ่งมารู้สึกตัวว่าความรู้สึกของตนมาถึงในจุดที่ไม่ต้องการให้อีกฝ่ายเข้าใจผิดอีกแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม

มือบางค่อย ๆ ยกไปกุมมือหนาของชายหนุ่มไว้ นัยน์ตาคู่คมเบนลงมาสบตาอยู่ครึ่งนาที พลันเอ่ยกระซิบ “อย่าคิดมาก”

เขากำลังปลอบฉันใช่ไหม?!

ริมฝีปากบางยกขยับพร้อมเอ่ยตอบ ทว่าเสียงของเลขาแยร์ก็ดังขัดเสียก่อน

“ผมเคยเห็นชุดนี้มาก่อน” เขาพูดขึ้น “ชุดพวกนี้ราคาแพง และเป็นถูกจัดทำขึ้นเพื่อราชนิกุลฝรั่งเศส มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ได้เป็นผู้ครอบครองชุดเหล่านี้ ไว้กลับไปตรวจสอบให้แน่นอนแล้ว เราคงจะได้คำตอบ แต่ที่ผมสงสัยคือ ทำไมพวกนั้นถึงทิ้งหลักฐานชิ้นสำคัญแบบนี้ไว้ง่าย ๆ?”