มือหนาวางพู่กันลง และเปลี่ยนมาลูบกลุ่มผมนุ่มของหญิงสาวแทน เสียงทุ้มต่ำนั่นเอ่ย “หายเหนื่อยแล้วเหรอ?”
ฉันเหนื่อย แต่ก็อยากอยู่กับเขานาน ๆ
และติดตามอีกฝ่ายไปทุกที
“ฉันอยากอยู่ข้าง ๆ คุณค่ะ” ฉันตอบกลับไปตามจริง
ได้ยินแบบนั้น ริมฝีปากหยักก็ยกยิ้มขึ้น มุมปากสองข้างชี้ขึ้นเบา ๆ ราวยกยิ้ม แต่ฉันรู้ว่านั่นเป็นปกติของเขาเวลายิ้ม ช่างเป็นรอยยิ้มที่ขัดกับลุคโหด ๆ นี่เสียจริง ใจดวงน้อยอุ่นซ่านอย่างพอใจ พร้อมขยับเข้าไปใกล้เพื่อกดจูบลงบนมุมปากนั่น
ทว่าร่างสูงคงยังไม่ชินกับท่าทีแบบนี้ แขนแกร่งทั้งสองข้างถึงรั้งร่างเล็กเข้าไปกดรัดพร้อมเอ่ยเตือนเสียงเบา “อย่าทำ”
พูดห้ามด้วยเสียงแบบนี้มันจะไปมีประโยชน์อะไรล่ะ
ฉันหัวเราะลั่น “พี่รอง คุณชอบจุ๊บไม่ใช่เหรอ?”
อ้อมกอดหนากระชับแน่นอีก และนั่นคือคำตอบโดยปราศจากคำพูดใดใด
แคโรชอบใจกับการตอบรับของร่างสูง ก่อนจะเหลือบมองภาพวาดบนโต๊ะทำงานที่ยังไม่เสร็จดี “คุณวาดรูปอะไรเหรอคะ? ดอกบัวเหรอ? แต่กลีบมันดูเล็กเกินไปหรือเปล่า?”
“ดอกไลเซนทรัส” เขาตอบ
ร่างเล็กจึงชมกลับ “คุณนี่มีฝีมือจริง ๆ เลยนะ”
แซคคารี่ไม่ตอบ
แต่มือหนากลับยกพู่กันขึ้นมาร่างภาพต่อ กว่าดอกไลเซนทรัสจะปรากฏเป็นรูปเป็นร่างก็ผ่านเกือบหนึ่งชั่วโมงได้ หลังจากนั้นเขาถึงวางพู่กันลง
“ไปเปลี่ยนชุดก่อนออกไปหามาร์ตี้”
หากยอมให้ออกไปหามาร์ตี้ นั้นหมายความว่าเขายอมให้ฉันตามไปเมืองอู๋ด้วย
แต่ถึงอย่างนั้นก็งงนิด ๆ ที่อีกฝ่ายบอกให้ไปเปลี่ยนชุด
คำพูดของเขาลดความห่างเหินลงบ้างแล้ว และนั่นทำให้ฉันคิดอยู่พักใหญ่ พลันเอ่ยอธิบายความจริงให้เขาฟัง
“ตอนนั้น ฉันไม่ได้ตั้งใจพุ่งเป้าไปที่แซคคารี่ เวลบังคับฉันให้ทำแบบนั้น”
มาร์ตี้ลุกขึ้นจากเก้าอี้อาบแดด พร้อมตอบกลับจริงจัง “ฉันไม่สนใจหรอกนะ ว่าความจริงมันจะเป็นยังไง ก่อนหน้านี้ฉันเกลียดเธอจริง ๆ เพราะสิ่งที่เธอทำกับแซคคารี่ แต่หมอนั่นเป็นคนตั้งใจกลับมาหาเธอเอง... ถ้าเขาโอเค ฉันก็ควรจบและเลิกทำตัวทำตัวมีปัญหากับเธอได้แล้ว”
“เพราะยังไงเธอก็คือคนที่เขาเลือก และเราก็จะไม่ขัดขวางการตัดสินใจของเขา! ฉันสามารถกลับมาพูดกับเธอได้ปกติ แต่สำหรับโจชัวร์... เขา เขาเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับเรื่องของแซคคารี่มาก มันคงไม่ง่ายทีาหมอนั่นจะยกโทษให้เธอ”
ฉันเข้าใจดีว่าโจชัวร์เชิดชูและให้ความสำคัญกับแซคคารี่มากกว่าฉัน แม้จะรู้สึกแย่ แต่ก็ต้องยิ้มออกไป
“ฉันจะหาโอกาสอธิบายให้โจชัวร์ฟังเอง ฉันไม่อยากให้แซคคารี่ลำบากใจไปมากกว่านี้”
หลังจากนั้นเราก็เดินออกจากคฤหาสน์ มาร์ตี้ที่เดินนำอยู่ด้านหน้าเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “ทำไมแซคคารี่ถึงต้องรู้สึกแย่หรือลำบากใจล่ะ? ทุก ๆ คนกลัวเขาจะตาย ขนาดฉันยังไม่กล้าพูดอะไรแบบนี้ต่อหน้าเขาเลย เขาไม่รู้สึกอะไรหรอก ถ้าโจชัวร์ยังโกรธเธออยู่ เธอก็ไม่ต้องฝืนตัวเองหรอก”
ร่างบางก้าวตามลูกชายตระกูลฮูลพร้อมถามต่อ “พวกนายเป็นพี่น้องกัน แต่ทำไมถึงดูกลัวเขาขนาดนั้นล่ะ? หรือว่าแซคคารี่จะฆ่าพวกนายเหรอ?!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ