หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 455

หลังสายฝนที่ตกหนัก ดวงอาทิตย์สาดส่องไปทั่วเมืองอู๋อีกครั้ง ร่างบางเอนหลังอยู่บนเก้าอี้โยกที่ลีโอลุกให้เธอนั่ง เธอกำลังเพลิดเพลินไปกับแสงอาทิตย์ พลางเปิดดูตารางการขยายอิทธิพลของตระกูลชิคที่ทัคเกอร์เอามาให้

นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันพยายามทำความเข้าใจกับการขยายอิทธิพลไปทั่วโลกของตระกูลชิค

เมื่ออ่านอย่างละเอียดก็ทำให้รู้สึกขวัญเสีย ขณะเดียวกัน แซคคารี่ก็ไม่เคยรับรู้ถึงการมีอยู่ของตารางนี้!

เมื่อคิดดูแล้ว พ่อผู้ให้กำเนิดฉัน ขณะที่ท่านยังมีชีวิตดูเหมือนท่านจะไม่ไว้ลูกชายของเขาเป็นอย่างมาก!

ขณะที่กำลังเปิดดู ฉันสังเกตเห็นเด็กสองสามคนกำลังวิ่งเล่นอยู่ในสวนของคฤหาสน์ด้านล่าง คนโตน่าจะอายุประมาณเจ็ดถึงแปดขวบ ขณะที่คนน้องอายุราว ๆ สามถึงสี่ขวบ การใช้ชีวิตวัยเด็กห่างจากความเร่งรีบวุ่นวายในเมืองนับว่าเป็นสิ่งที่ดีต่อพวกเขา

ฉันวางตารางในมือลง มองเหล่าเด็ก ๆ เล่นสนุกกัน มันช่วยบรรเทาอารมณ์ในตอนนี้ของฉันได้เป็นอย่างดี บางทีมันอาจเป็นเพราะการตั้งครรภ์และการคลอดบุตร ทำให้ฉันสนใจในพวกเขาเป็นพิเศษ

หลังจากนั้นไม่นาน คุณนายเยลก็อุ้มเด็กทารกอายุประมาณหกถึงเจ็ดเดือน เดินออกมาจากคฤหาสน์ พร้อมด้วยพี่เลี้ยงอีกสองคนที่เดินตามมาข้างหลัง ในอ้อมแขนของพวกเธอยังมีเด็กน้อยอายุเท่า ๆ กันอยู่อีก

ตระกูลเยลนี่ช่างลูกดกเสียจริง

คุณนายเยลวางเด็กทารกลงบนผ้าที่ปกคลุมไปด้วยดอกไม้และขับรถออกไป ปล่อยให้เด็กทั้งแปดคนวิ่งเล่นอยู่ในสวน

ลีโอที่เห็นฉันมองไปที่เหตุการณ์เบื้องล่างมาสักพัก พูดแนะนำ “นายท่าน คุณไปเดินเล่นได้นะครับ หากคุณต้องการ”

ฉันมองเขาด้วยหางตาก่อนถามขึ้น “นายคิดว่านายท่านเลวิสจะต้อนรับฉันเหรอ หลังจากสิ่งที่ฉันทำกับเวนดี้?”

ลีโอพยักหน้า และพูดขึ้น “ไม่มีใครปฏิเสธตระกูลชิคหรอกครับ แม้จะเป็นปฏิปักษ์ต่อกันมากแค่ไหน แต่มันจะถูกลบล้างออกไปเมื่อมีผลประโยชน์เข้ามา”

ทว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะมองหาการมีอิทธิพลอันยิ่งใหญ่

ฉันลุกขึ้นอย่างเห็นด้วย ก่อนพูดขึ้น “ไปเดินเล่นกัน”

ลีโอหยิบแจ็คเก็ตขึ้นมาคลุมตัวฉัน ก่อนฉันจะเดินออกจากคฤหาสน์ไปกับเขา และพบเข้ากับเจ้าแมวส้มสกปรกที่นั่งอยู่หน้าทางเข้า

ยิ่งกว่านั้น หัวของเธอก็เต็มไปด้วยผมยาว เธอต้องเป็นผู้หญิงแน่ ๆ

ร่างบางยิ้มก่อนจะอธิบาย “ฉันเป็นเพื่อนบ้านที่อยู่ด้านบนนั่น ฉันเห็นสวนของคุณเต็มไปด้วยเหล่าเด็ก ๆ เลยตัดสินใจเดินมาดู”

ลักษณะท่าทางและการแต่งตัวของฉันไม่เหมือนกับคนที่มีเจตนาร้าย ทว่าพี่เลี้ยงยังคงระมัดระวังและไม่ยอมให้พวกเราเข้าไป

เธอแนะนำจากอีกฝากของประตู “นี่คือ รานี เป็นเหลนสาวของนายท่าน ส่วนคนที่อยู่ตรงนู้นคือ ราจาร์ เป็นพี่ชายของรานี ทั้งคู่เป็นพี่น้องฝาแฝดกัน แล้วก็คนที่เล่นบล็อคไม้อยู่ตรงนู้น คือนายน้อยลำดับแปด คนที่อายุประมาณสามขวบ คือนายน้อยลำดับหก และคนที่ดูโตกว่าเล็กน้อย คือนายน้อยลำดับห้า ถัดจากนายน้อยลำดับห้า คือนายน้อยลำดับสี่ และคนที่อยู่ข้าง ๆ นายน้อยลำดับสี่ คือนายน้อยลำดับสาม คนที่โตสุดที่นี่คือนายน้อยลำดับสอง ในตอนนี้ คนที่โตที่สุดในบรรดาเหลนทั้งหมดของนายท่านกำลังปาร์ตี้กับเพื่อน ๆ ของเขาในเมือง ภรรยาของนายท่านกำลังขับรถไปรับเขากลับบ้าน”

พี่เลี้ยงแนะนำเด็ก ๆ เหล่านั้นให้ฉันฟังเป็นรายคน

แต่ว่าความสนใจของฉันถูกกระตุ้นโดยพี่น้องฝาแฝดคู่นั้น เพราะลูก ๆ ของฉันก็เป็นพี่น้องฝาแฝดเช่นเดียวกัน

ทารกน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนของพี่เลี้ยงขำคิกคัก ฉันเอื้อมมือไปเล่นกับนิ้วน้อย ๆ ของเธอ ก่อนถามขึ้นพร้อมรอยยิ้ม “คุณป้าคะ ทำไมชื่อของราจาร์และรานี ถึงต่างจากเด็กคนอื่น?”