หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 464

มันช่างงดงามจนทำให้รู้สึกเหงา

ณ ขณะนั้น มันทำให้ฉันนึกถึงแซคคารี่

เขาคือดอกไม้ไฟที่สวยงามที่สุดที่ฉันเคยเห็นมาในชีวิต ในเวลาเดียวกันมันก็เป็นประสบการณ์ที่โดดเดี่ยวที่สุดเช่นกัน ช่วงเวลาที่สวยงามนั่นเกิดขึ้นเพียงแค่ครู่เดียว

ร่างบางถอนใจ ขณะที่หัวใจท่วมท้นไปด้วยความเศร้า

จู่ ๆ วอลเลซที่อยู่ข้างฉันก็รีบถามขึ้นอย่างกระตือรือร้น “แคโรไลน์น้อย คุณรู้ชื่อเรียกอีกชื่อของดอกไม้ไฟหรือเปล่า?”

เขาเรียกฉันว่าแคโรไลน์น้อยอีกแล้ว...

ฉันให้ความสนใจกับคำถามของเขา และถามขึ้น “อีกชื่อคืออะไร?”

“โสเภณี! ในอดีตพวกเขาไม่ได้เรียกโสเภณีว่าเป็นดอกไม้ไฟ หรืออะไรที่คล้ายกันหรอกเหรอ? พวกเขานั้นสวยงาม แต่ความงามที่คงอยู่ได้ไม่นาน เหมือนกับดอกไม้ไฟที่หายไปในชั่วพริบตา นั่นคือสิ่งที่พวกเขาหมายถึง ‘ดอกไม้ที่ไฟเลือนหายไปอย่างรวดเร็ว’ “

วอลเลซที่เติบโตในฝรั่งเศส เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะเข้าใจผิดเกี่ยวกับวัฒนธรรมพื้นบ้าน ฉันอธิบาย “โสเภณีไม่ใช่ดอกไม้ไฟ มันคือสถานที่ที่พวกเขาอยู่อาศัย โดยเรียกสถานที่นั้นว่า สถานที่แห่งดอกไม้ไฟ”

เขาถามฉัน “มันไม่เหมือนกันเหรอ?”

“นายอยู่ในฝรั่งเศส แล้วนายถูกเรียกว่าฝรั่งเศสหรือเปล่าล่ะ?”

ฉันยกตัวอย่างอย่างตรงไปตรงมา และเขาก็เข้าใจในทันที เขาถอดหูฟังออกก่อนจะหลับตาลง เขาเอ่ยขึ้น “ผมนอนก่อนนะ”

ฉันเรียกเขาอย่างอ่อนโยน และไม่มีเสียงตอบรับจากเขา

ฉันเรียกเขาอีกครั้ง และยังคงไม่มีเสียงตอบรับ

ถ้าเป็นเมื่อก่อน ฉันคงคิดว่าเขาพยายามจะเมินฉัน

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ฉันมั่นใจแล้วว่าเขาหูหนวก

ฉันลุกขึ้น วางซองอั่งเปาไว้ข้างหมอนของเขา ก่อนจะอวยพรให้เขามีความสุขในวันปีใหม่อย่างเงียบ ๆ และเดินออกจากห้องไป

ในตอนนั้น ลีโอและเหล่าคนที่เหลือกำลังเล่นไพ่กันอยู่

เมื่อพวกเขาเห็นฉันเดินออกมา พวกเขาจึงรีบยืนขึ้นทันที

เขามักจะเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในที่อันตรายเสมอ

ทำไมฉันยังคิดถึงเขาอยู่อีกในช่วงเวลาแบบนี้?

ฉันที่กำลังจะห้ามลีโอไม่ให้ตอบคำถาม แต่เขากลับชิงพูดขึ้นมาก่อน “นายท่าน เหล่าบอดี้การ์ดที่เราคัดเลือกมาในครั้งนี้ ในอดีตพวกเขาทั้งหมดเคยทำงานรับใช้คุณชิคโดยตรง การปฏิบัติการของคุณในครั้งนี้ก็เป็นเพียงวันทำงานอีกวันของพวกเรา! ครั้งหนึ่งพวกเราเคยติดตามคุณชิคไปจนสุดขอบโลก และได้เข้าไปลึกถึงอณาเขตของยุโรปด้วยอีก เราทนกับบาดแผลมานับไม่ถ้วน และเห็นซากศพมามากมาย พวกเราฝากชีวิตไว้บนโชคชะตามานานแล้ว ถึงอย่างนั้น นายท่านไม่จำเป็นต้องรู้สึกกดดัน แค่ปฏิบัติเหมือนออกไปทำกิจกรรมนอกบ้านตามปกติ เพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมง แล้วพวกเราก็จะกลับคืนสู่ความสงบอีกครั้ง”

ลีโอเข้าใจความกลัวภายในใจฉันเป็นอย่างดี

ฉันกลัวว่าจะไม่สามารถพาพวกเขากลับมาได้

ร่างเล็กกัดริมฝีปากและนิ่งเงียบ จู่ ๆ ลีโอก็ถามขึ้นอย่างกล้าหาญ “นายท่าน คุณรู้หรือเปล่าว่าโลกของคุณชิคนั้นเป็นอย่างไร?”

ลีโอไม่รู้ถึงเหตุการณ์ที่แซคคารี่แทงฉัน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงกล้าเอ่ยชื่อแซคคารี่ขึ้นมา

ฉันถามแผ่วเบา “โลกของเขาเป็นแบบไหน?”

“การอยู่ร่วมกันระหว่างหายนะกับอำนาจความรุ่งโรจน์”