หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 476

[ฉันอยู่ในฟินแลนด์ แซคคารี่สั่งให้ฉันทำภารกิจหนึ่งอยู่]

ฉันถ่ายภาพหน้าจอแล้วส่งไปให้แลนซ์ แลนซ์ตอบกลับหลังจากนั้นอีกครู่หนึ่งว่า [ขอบคุณนะ คุณผู้หญิง]

ฉันลำเอียงไปทางเขา เมื่อเทียบระหว่างเขาและมาร์ตี้

ฉันอยากให้เขามีความสุข

ฉันวางมือถือลงแล้วเดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างกายตัวเอง หลังจากที่ฉันออกมา ฉันก็ต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปห่อหนึ่งห่อ ฉันชินกับการกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเวลาที่ฉันอยู่คนเดียว

ฉันได้รับโทรศัพท์จากดิกสันหลังจากที่ฉันทานอาหารเสร็จ ฉันรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเพราะปกติเขาจะไม่โทรหาฉัน

เขาต้องการเชิญฉันเข้าร่วมงานฉลองของตระกูลเกร็กหรือเปล่านะ?

เมื่อคืนนี้ ฉันสัญญากับซัมเมอร์ว่าจะไปร่วมงานฉลองกับเธอ อย่างไรก็ตาม มันจะค่อนข้างน่าอายถ้าฉันไปงานเลี้ยงโดยไม่ได้รับคำเชิญจากนายท่าน

ฉันถามเสียงต่ำ “มีอะไรให้ฉันช่วยเหรอ?”

“คืนนี้เป็นงานฉลองครบรอบ 20 ปีของตระกูลเกร็ก ผมอยากจะเชิญคุณให้มาเข้าร่วม สุดท้ายเเล้วแคโรล คุณเป็นคนที่พัฒนาและขยายตระกูลเกร็ก”

แน่นอน

ฉันตอบกลับ “ก็ได้ คืนนี้ฉันจะไป”

ดิกสันรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อได้ยินฉันตอบตกลงอย่างรวดเร็ว "คุณ…"

“ฉันจะไปกับซัมเมอร์” ฉันตอบ

ฉันมองดูเวลาบนนาฬิกาที่ข้อมือหลังจากวางสาย เป็นเวลาที่เหมาะสมที่จะเริ่มแต่งหน้าได้แล้ว ในตอนนี้ ซัมเมอร์ก็ส่งข้อความมาหาฉัน

เธอบอกให้ฉันไปพบเธอที่คฤหาสน์ตระกูลเกร็ก

ฉันตอบกลับไปว่า [แล้วเจอกัน]

ฉันนั่งหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง พร้อมกับแต่งหน้าอย่างไม่เร่งรีบ ฉันไม่ได้แต่งหน้าหนามาก และใช้บลัชออนเพียงบางส่วนเพื่อปกปิดความซีดเซียวบนใบหน้าของฉัน จากนั้นฉันก็สวมชุดสีขาวที่ซัมเมอร์ซื้อให้ฉัน

ฉันหยิบเสื้อแจ็คเก็ตแล้วออกมา ลีโอและคนอื่น ๆ กำลังยืนเฝ้าอยู่ชั้นล่าง ฉันเข้าไปในรถและแนะนำเขาว่า “บอกเทอร์เนอร์ให้ซื้อคอนโดมิเนียมสองหลังข้าง ๆ กับของฉัน พวกคุณสามารถพักผ่อนที่นั้นตอนที่ฉันไม่ได้ออกไปไหน”

ลูก ๆ ของแขกคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาฉัน ฉันถูกกระแทกจนเซ ดิกสันรีบเอื้อมมือมาจับเอวของฉันเพื่อประคองไม่ให้ฉันล้มลง ฉันอยากจะขอบคุณเขา แต่ทันใดนั้นฉันก็เหลือบไปเห็นแซคคารี่

เขาเพิ่งเดินออกจากลิฟต์ และน่าจะกำลังไปพักผ่อนบนชั้นสอง ชาร์ลสเดินตามเขาไป ฉันมีลางสังหรณ์ว่าคืนนี้จะเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้น เมื่อฉันเห็นชายทั้งสองคนนี้อยู่ในที่เดียวกัน!

ดิกสันปล่อยตัวฉันออกอย่างเกรงใจ และช่วยฉันเปิดประตูของห้องหนึ่งออก เขาพูดว่า “แคโร พักผ่อนที่นี่ก่อนนะ รหัสผ่านคือตัวเลขที่ผมต้องการกำจัดมันออกจากในความฝัน”

ตัวเลขที่ดิกสันต้องการกำจัดออกในฝันของเขาคือ 1227 นั่นเป็นวันที่ฉันพบแลนซ์ครั้งแรกทและเป็นวันเกิดของเขาด้วย

ฉันจำได้ว่าดิกสันใช้เวลานานในการวิ่งไปมาทั่วทั้งอาคาร เพื่อเปลี่ยนรหัสผ่านทั้งหมดในคฤหาสน์ของฉัน

อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในอดีตและเป็นเพียงความทรงจำสำหรับฉันเท่านั้น ฉันลืมความรู้สึกของฉันในตอนนั้นไปแล้ว อย่างไรก็ตาม คำพูดของเขามีความหมายพิเศษเมื่อได้ยินถึงหูของแซคคารี่ มันเหมือนกับเป็นความลับระหว่างเราสองคน เป็นความลับของฉันกับเขาเท่านั้น

จู่ ๆ ฉันก็นึกขึ้นได้ว่าดิกสันทำสิ่งนี้โดยเจตนาเพื่อทำให้แซคคารี่โกรธ!

ฉันตอบอย่างเขินอาย "โอเคค่ะ ไปทำในสิ่งที่คุณต้องทำเถอะนะ"

ดิกสันเข้าไปในลิฟต์และออกจากชั้นสองไป ชาร์ลสตบไหล่ของแซคคารี่และถามเบา ๆ ว่า “นั่นใช่ผู้หญิงของนายหรือเปล่า?”