หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 477

คฤหาสน์ตระกูลเกร็กสว่างไสวไปด้วยแสงไฟ เด็ก ๆ วิ่งไปรอบ ๆ และผู้คนต่างพูดคุยกันอย่างมีความสุข อย่างไรก็ตาม แซคคารี่ที่ฉันเห็นนั้นดูไม่คุ้นตาเป็นอย่างมาก เขาดูแปลกและไร้หัวใจมากจนฉันสัมผัสได้ถึงความโหดเหี้ยมในตัวเขา

เขาเหมือนกับตอนที่ฉันพบกับเขาครั้งแรก

แซคคารี่ไม่สนใจชาร์ลส ฉันจ้องชาร์ลสเบา ๆ ก่อนที่จะเตือนเขาอย่างสุภาพว่า “คิดถึงเรื่องของตัวเองเถอะค่ะ”

“ฮ่าฮ่า…นี่คุณขู่ผมเหรอ?”

ฉันไม่ได้ขู่เขา มันเป็นเพียงเเค่การเตือนอย่างสุภาพก็แค่นั้น

ฉันเข้าไปในห้องและปิดประตูลง ฉันแอบได้ยินชาร์ลสพูดด้วยเสียงเบา ๆ ที่ข้างสนามว่า “นายโกรธเธอหรือเปล่า?”

แซคคารี่ไม่ตอบ และชาร์ลสก็พูดต่อว่า “ผู้หญิงช่างเป็นตัวปัญหาซะเหลือเกิน”

เป็นไปได้ไหมที่ซัมเมอร์ได้สร้างปัญหาให้กับเขาเมื่อเย็นวานนี้?

ด้วยบุคลิกของซัมเมอร์แล้ว เรื่องแบบนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้!

ฉันหันกลับไปและเห็นขวดน้ำดื่มอยู่ในห้อง ฉันเปิดมันและยกขึ้นจิบเล็กน้อย ก่อนที่จะนำยาต้านมะเร็งสองเม็ดออกจากกระเป๋าเพื่อทานเข้าไป

อาการของฉันแย่ลง ด้วยสภาพร่างกายของฉันในตอนนี้…ฉันหวังว่ายาจะทำให้อาการของฉันคงที่ และไม่ทำให้มันแย่ลงไปอีก

อย่างไรก็ตาม หมอแนะนำให้ฉันผ่าตัดมดลูกทิ้ง

ฉันเข้าใจดีกว่าใคร ๆ ว่าการผ่าตัดมดลูกของฉันออกหมายถึงอะไร อย่างไรก็ตาม การที่รักษามันไว้ก็ไร้ประโยชน์ เพราะฉันไม่มีคุณสมบัติที่จะตั้งครรภ์ได้

ครั้งนี้ ฉันเสียคุณสมบัติในการที่จะมีลูกไปโดยสิ้นเชิง

ฉันทำให้ร่างกายของฉันต้องทุกข์ทรมานมากจนมันเลวร้ายอย่างที่สุดที่มันจะเป็นได้!

ฉันถูกลิขิตไว้แล้วว่าจะไม่ได้เป็นแม่คน

ฉันถอนหายใจและขดตัวอยู่บนโซฟา จู่ ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ฉันถามเบา ๆ “ลีโอ นั่นใครน่ะ?”

“คุณเคนเนดี้ ครับนายท่าน”

โจชัวร์?!

ฉันเปิดประตูออกโดยที่ไม่สวมรองเท้า และเห็นโจชัวร์กำลังถือช่อกุหลาบสีแดงไว้ในอ้อมแขนของเขา เขายัดมันไว้ใส่ในอ้อมแขนของฉันเมื่อเขาเห็นฉันเดินออกมาจากห้อง และพูดอย่างมีความสุขว่า “นานแล้วนะที่เราเจอกันเมื่อครั้งล่าสุด นี่เป็นของขวัญจากพี่รองของฉัน”

“ถ้ามันมาจากนาย ก็บอกฉันมาตรง ๆ เถอะ”

โจชัวร์พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันกำลังพยายามช่วยพี่รองของฉันสร้างความประทับใจที่ดีอยู่น่ะ”

ถึงแม้ว่าฉันจะแยกทางกับแซคคารี่แล้ว แต่ฉันก็ไม่ต้องการที่จะตัดความสัมพันธ์ของฉันกับโจชัวร์ เพราะเขาปฏิบัติต่อฉันอย่างดีเสมอมา

ฉันเดินเขยิบเข้ามาเพื่อปล่อยให้เขาเข้ามาในห้อง

เขาก้าวเข้ามาและเดินไปรอบ ๆ จากนั้นเขาก็อุทานว่า “ดิกสันปฏิบัติต่อเธอเป็นอย่างดีเลยนะ เขายังเก็บห้องที่ดีที่สุดให้เธออีกด้วย”

ฉันก้มลงและวางดอกกุหลาบไว้บนโต๊ะ โจชัวร์ยืนอยู่ข้างหน้าต่างและถามฉันว่า “เธอวางแผนที่จะกลับไปคบกับเขาอีกหรือเปล่า?”

ฉันส่ายหัวปฏิเสธและตอบกลับว่า "ไม่หรอก"

ดิกสันเปลี่ยนไปเป็นสุภาพบุรุษจริง ๆ

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเรามันคือ อดีต

ระหว่างทางกลับไปที่เมืองอู๋เมื่อคืน ลีโอบอกผมว่าแซคคารี่ได้เก็บกวาดสิ่งเหลืออยู่ที่ WT แล้ว ที่ลีโอพูดว่าเก็บกวาดนั่นคงหมายถึงแซคคารี่ได้ทำลาย WT จนสิ้นซากแล้ว

ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมแซคคารี่ถึงอยากทำลาย WT

นั่นไม่ใช่อาณาเขตของเขางั้นหรอกเหรอ?

ฉันสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้แต่ฉันไม่ได้ขอให้ลีโอตรวจสอบมัน

ฉันไม่ต้องการให้ตัวเองกลับไปสนใจเขามากเกิน!

ฉันนอนลงบนโซฟาข้าง ๆ แล้วถามว่า “ทำไม?”

โจชัวร์เอาหน้าเข้ามาใกล้ฉันและถามฉันว่า “เธอจำได้ไหมว่าครั้งหนึ่ง ฉันเคยบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องที่พี่รอง เขาถูกฆ่าเมื่อตอนที่เขาอายุสิบสี่ปี”

ก่อนหน้านั้น โจชัวร์บอกฉันว่าแซคคารี่เคยไปฐานทัพของมาเฟียยุโรป เขาถูกเรียกว่าไอ้ขี้ขลาดและอ่อนหัดโดยพวกนั้น พวกนั้นยังถ่มน้ำลายใส่ทั่วทั้งตัวของเขา แต่เขากลับรู้สึกเบื่อหน่ายกับทุกความเจ็บปวด

ฉันสะดุ้งออกมาจากภวังค์และถามกลับไปว่า “นั้นใช่ในที่ WT หรือเปล่า?”

โจชัวร์พยักหน้าราวกับว่าเขาพยายามจะบอกฉันอย่างดูมีความหวัง เขาพูดต่อ “ WT ให้พื้นที่ให้พี่รองได้เติบโตและเป็นที่ที่พี่รองคุ้นชินมากที่สุด”

ฉันขมวดคิ้วเเล้วพูดกลับว่า “และมันก็เป็นหนึ่งในอำนาจของเขาด้วย”

โจชัวร์เงยหน้าขึ้นและอธิบายเมื่อได้ยินสิ่งที่ฉันพูด “ฉันคิดว่าเธอเข้าใจพี่รองผิดนะ แม้ว่าเขาจะออกมาจาก WT แล้ว แต่เขาก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับ WT ตลอดหลายปีที่ผ่านมา WT คอยต่อต้านพี่รองมาเสมอ แต่เขาก็ไม่สนใจพวกนั้นมากนัก เขาปล่อยให้พวกนั้นทำในสิ่งที่ต้องการไป แต่เขาไม่รู้ว่าพวกนั้นจะพบช่องโหว่เพื่อจับพี่รอง และทำให้เขาถูกขังใน WT ไปเป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็ม!”

ฉันเข้าใจทันทีว่าทำไมแซคคารี่ถึงต้องการทำลาย WT

ถ้าแซคคารี่ถูกจับเป็นเชลย รอยแทงที่เขามอบให้ฉันนั้นก็…