หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 496

ฉันตื่นขึ้นมาตอนตีหนึ่งของตอนเช้า เมื่นตื่นขึ้น ฉันรู้สึกคอแห้งและหิวน้ำ โชคดีที่เลขาของฉันคอยเฝ้าอยู่ข้าง ๆ ตลอดเวลา มันยากเย็นมากที่จะพูดคำพูดออกไป แต่ฉันก็ขอให้เขาช่วยส่งมาน้ำมาให้ฉันดื่ม เขารีบลุกขึ้นและเทน้ำอุ่นลงใส่แก้ว และยกขึ้นให้ฉันจิบ ฉันจิบน้ำเข้าไปเล็กน้อยและถามเขาว่า “คุณหมอได้บอกว่าการผ่าตัดได้ผลหรือเปล่า?”

เลขาของฉันตอบอย่างแผ่วเบาว่า “การผ่าตัดสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีครับ คุณหมอมีคำแนะนำให้กับประธานชอว์ เขาแนะนำให้คุณทานยาตรงเวลา และกลับมาตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาล รวมถึงคอยดูแลสุขภาพร่างกายตลอดเวลา นอกจากนั้นแล้วก็ไม่มีปัญหาอื่นแล้วครับ”

การไม่มีปัญหาอื่น ๆ นั้น ไม่ได้แปลว่าฉันจะหายขาดจากมะเร็ง

อย่างไรก็ตาม มันก็มากเพียงพอที่จะสามารถบรรเทาอาการของฉันได้

ที่เหลือนอกจากนั้น ฉันก็ไม่สามารถขออะไรไปมากกว่านี้อีกแล้ว

ฉันผละสายตาและมองออกไปที่ท้องฟ้ายามค่ำคืนตรงหน้าต่าง ฉันสั่งเขาว่า “กลับออกไปพักผ่อนได้เถอะ”

เลขาของฉันคิดอยู่ซักพักก่อนที่เขาจะพูดออกมาอย่างลังเล “ประธานชอว์ คุณแม่ของคุณต้องการพบคุณครับ”

ฉันไม่สามารถซ่อนตัวจากเธอในฝรั่งเศสได้

อย่างไรก็ตาม เธอจะทำอะไรในการมาพบกับฉัน?

สำหรับเธอแล้ว ฉันก็เป็นเพียงลูกสาวทางสายเลือดเท่านั้น และไม่ต่างอะไรกับคนแปลกหน้ากัน

ฉันพูดอย่างใจเย็น “หาข้ออ้างแล้วปฏิเสธเธอไปซะ”

หลังจากที่เลขาของฉันออกจากห้องไป ฉันหลับตาลงและรู้สึกอยากที่จะนอนพักต่อ อย่างไรก็ตาม แผลของฉันยังคงเจ็บอยู่มาก มันจึงบังคับให้ฉันต้องตื่นอยู่จนถึงเช้า คุณหมอเลยสั่งยาแก้ปวด และแนะนำให้อยู่พักรักษาจนฟื้นตัวดี

ในตอนแรก ฉันวางแผนว่าจะกลับประเทศของฉันก่อนหน้านี้ อย่างไรก็ตาม ร่างกายของฉันอ่อนแอมาก ฉันจึงรอต่ออีกเจ็ดวัน แต่แผลของฉันยังคงไม่สมานเต็มที่หลังจากที่เอาไหมออกแล้ว ฉันเลยอยู่ต่ออีกสองสามวันแล้วจึงกลับไปที่เมืองอู๋ในตอนต้นเดือนกุมภาพันธ์

ฤดูหิมะได้สิ้นสุดลงในเดือนกุมภาพันธ์ ฤดูใบไม้พลิก็วนกลับมาอีกครั้งพร้อมกับอากาศที่อบอุ่นขึ้น ในขณะที่หยดน้ำจากกลีบดอกไม้ร่วงหล่นลงไปในอากาศบริสุทธิ์ของฤดูใบไม้ผลิ ฉันรู้สึกมีกำลังใจขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้กลับมาที่เมืองอู๋ ครั้นเมื่อฉันมีเวลา ฉันก็วางแผนที่จะกลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลชอว์ เพื่อไปร่วมกับคนอื่น ๆ

ถึงแม้ว่าฉันกลัวที่พวกเขาจะพูดถึงเรื่องของแซคคารี่

ฉันไม่กล้าที่จะบอกพวกเขาเกี่ยวกับปัญหาที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับแซคคารี่

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าฉันจะไม่เคยบอกพวกเขา มันก็ไม่ได้แปลว่าพวกเขาจะไม่รู้เลย

ก่อนหน้านี้ เธอใช้เงินเก็บทั้งหมดของเธอเพื่อซื้อบ้านหลังนั้นไป หลังจากนั้น เธอก็คอยเชิญฉันไปที่เป็นผู้ร่วมลงทุนร้านน้ำชาตีมแมวเหมียวของเธอ อย่างไรก็ตาม เธอก็ปิดร้านนั้นลงเพื่อไปไล่ตามโจเซฟ ในตอนนั้น ฉันเก็บกำไรที่ได้จากการขายร้านน้ำชานั้นเอาไว้ให้เธอ

รวมถึงเงินห้าล้านนั้นด้วย

ฉันคิดแล้วจึงถามความคิดเห็นจากเธอ “เธอยังอยากจะเปิดร้านน้ำชาน้องแมวของเธออยู่หรือเปล่า?”

“ฉันอยากนะ” ซัมเมอร์ตอบกลับอย่างรวดเร็ว

ฉันตกใจเมื่อได้ยินเธออธิบายด้วยความไม่มั่นใจ “ฉันไม่เคยทำงานในช่วงเวลาสองสามปีที่ผ่านมา ฉันกลายเป็นนกน้อยในกรงของชาร์ลส และกลายเป็นคนที่ต้องคอยพึ่งพาคนอื่น มันไม่ดีเลยน่ะ! สุดท้ายฉันก็เจอสิ่งที่ฉันสนใจและสานต่อกับการระบายสี แต่มือของฉันดันมาอ่อนแออีก! และเมื่อตอนที่ฉันพัฒนาฝีมือจนดีขึ้นหลังจากใช้เวลาสองปีไปกับการเรียนรู้มัน ฉันก็ไม่สามารถวาดรูปได้อีกต่อไปแล้ว!”

“แคโร ฉันมันเป็นคนไร้ประโยชน์ ร่างกายของฉันเต็มไปด้วยแผลเป็น และใบหน้าของฉันก็ผิดรูปผิดร่าง ฉันรู้สึกตกต่ำมาก ๆ”

“ทุก ๆ วันอารมณ์ของฉันแย่มาก ฉันรู้สึกโมโหและเสียใจ ฉันอยากจะกลับไปในสภาพของฉันเมื่อก่อน ฉันอยากจะย้อนกลับไปตอนที่ไม่มีโจเซฟและชาร์ลส ฉันคงจะเปิดร้านน้ำชาน้องแมว และคงมีความสุขกับสิ่งที่เหลือในชีวิตของฉันอย่างช้า ๆ”

ซัมเมอร์หยุดลงซักพักในขณะที่น้ำเสียงของเธอกำลังพังพลาย เธอพูดอย่างเศร้าสร้อยว่า “ฉันไม่มีแรงพอที่จะไขว่คว้าอะไรอีกแล้ว ฉันแค่อยากจะใช้ชีวิตที่เหลือของฉันอย่างสงบสุข ฉันยังพอมีเงินอยู่ เงินที่เธอให้ฉันมาก่อนหน้านั้น….”