หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 502

มันค่อนข้างเงียบบนชั้นสอง โดยเฉพาะในห้องทำงานเมื่อตอนที่ฉันเดินเข้าไป ในตอนแรกฉันตั้งใจที่จะแอบฟัง อย่างไรก็ตาม พวกเขาทั้งสองไม่ได้พูดคุยอะไรมากต่อกัน

ฉันยืนอยู่ข้างประตูและเห็นว่าแซคคารี่ยังคงยุ่งอยู่กับการคัดตัวอักษรของเขาอยู่ เขาก้มหัวของเขาลงเล็กน้อยและเขียนคำหลายคำในการคัดตักอักษรของเขา ในขณะเดียวกัน โนเอลกำลังยืนอยู่ข้างเขาอย่างเงียบ ๆ และชื่นชมการคัดตัวอักษรของเขา

ถึงแม้ว่าพวกเขาทั้งสองจะไม่ได้พูดอะไร ความเงียบของพวกเขานั้นฉายความสงบออกมา

ความเงียบอันสนิทสนมส่งผ่านความสงบออกมาได้อย่างสง่างามและบางเบา มันเหมือนกับน้ำนิ่งสงบที่ไหลผ่านเวลา

ภาพนั้นปักหัวใจฉันเล็กน้อย และหัวใจของฉันก็รู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมา ในตอนนั้นเอง ฉันสามารถเข้าใจได้ง่ายว่าความรู้สึกของแซคคารี่ตอนที่เห็นรูปที่ดิกสันจูบฉัน รูปที่ความเศร้าและความโกรธของเขาประทุขึ้นมาจากข้างใน

ให้ตายเถอะ ฉันรู้สึกโมโหตอนที่เห็นภาพของโนเอลกับแซคคารี่อยู่ด้วยกันในความเงียบ

จะมีอะไรแย่ไปกว่าตอนที่แซคคารี่เห็นความใกล้ชิดตอนที่ดิกสันจูบฉัน!

ดิกสันแม้กระทั่งพูดด้วยตัวของเขาเองกับแซคคารี่ว่า “ผู้หญิงที่ผมสอนมาเอง คุณพึงพอใจกับเธอหรือเปล่าล่ะ? ทุกท่าที่คุณทำกับเธอ ผมได้ลองมาหมดแล้ว….”

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าแซคคารี่ ผู้ที่สงบนิ่งและสามารถควบคุมตัวเองได้สูงแบบนั้นจะต่อยเขาเข้าอย่างจัง!

ถ้าหากคำพูดเหล่านั้นแทนที่เป็น “ผู้ชายคนนั้นที่ฉันสอนมาเอง คุณพึงพอใจกับเขาไหมล่ะ? ทุกท่าที่เขาทำกับคุณ ฉันได้ลองกับเขามาหมดแล้ว…” ฉันไม่สามารถยอมรับมันได้อย่างแน่นอน! ฉันคงจะจมลงไปในความสิ้นหวัง!

จู่ ๆ ฉันก็นึกขึ้นได้ว่าแซคคารี่เป็นคนที่มีความคิดและจิดใจที่เข้มแข็ง อย่างไรก็ตาม ยิ่งเขาเข้มแข็งมากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งรู้สึกแย่ต่อเขา ทั้งหมดมานี้ ฉันเอาแต่คิดจากมุมมองของฉันเท่านั้น ฉันไม่เคยคิดในมุมของเขามาก่อนเลย และฉันก็ละเลยความรู้สึกของเขาอย่างไม่ตั้งใจ

ฉันรู้สึกว่าเขาไม่เคยต้องการการปลอบโยนให้กับความรู้สึกของเขามาตลอด

ในตอนนั้นเอง ฉันรู้สึกว่าตัวเองแย่ยิ่งกว่าขยะ ฉันไม่มีคุณค่าพอและไม่สมควรได้รับความสัมพันธ์ของเรา มันคือความผิดของฉัน ฉันไม่เคยตระหนักเลยว่าฉันได้ทำร้ายเขาครั้งแล้วครั้งเล่า

โนเอลสังเกตเห็นฉันก่อน เธอตกใจเล็กน้อยตอนที่เธอเรียก “แซค”

แซคคารี่ไม่ได้ตอบอะไรเธอกลับไป เขายังคงเป็นแซคคารี่คนเดิม

โนเอลไม่ได้รู้สึกอะไร เธอพูดกลับไปว่า “คุณชอว์อยู่นี่ค่ะ”

ในตอนที่ฉันคิดว่าแซคคารี่คงจะเมินฉันและทำให้ฉันอับอายต่อหน้าโนเอล เขาก็วางพู่กันของเขาลงพร้อมกับสั่งโนเอลว่า “กลับไปที่เมืองอู๋ ผมจะสั่งให้คนพาคุณกลับไปที่นั่น”

ใบหน้าที่งดงามของโนเอลซีดเผือดในตอนที่เธอได้ดังนั้น เธอตอบอย่างเชื่อฟังได้เเค่ว่า ”ก็ได้ค่ะ”

โนเอลออกไปจากห้องทำงาน แซคคารี่จึงหยิบพู่กันขึ้นมาอีกครั้งและคัดตัวอักษรต่อไป ฉันเดินตรงเข้าไปหาเขาอย่างช้า ๆ แล้วยืนอยู่ตรงข้างเขา ฉันเอ่ยถามเขาไปว่า “ทำไมโนเอลถึงมาที่นี่?”

มันเป็นคำถามที่ดูโง่มาก

การเรียกเขาหลายครั้งแบบนั้นดูเหมือนจะทำให้หัวใจของเขาอ่อนลง สายตาของเขาเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนขึ้น

แซคคารี่ละสายตาออกและพูดอย่างเย็นชาว่า “จงปฏิบัติต่อผู้อื่นอย่างที่เราต้องการให้พวกเขาปฏิบัติต่อเรา”

ฉันรู้ว่าเขากำลังพูดถึงดิกสันอยู่

ฉันรู้สึกหมดหนทาง และไม่รู้ว่าจะอธิบายตัวเองอย่างไรดี

ฉันบีบแขนเสื้อของแซคคารี่แน่น

ฉันพูดอย่างไม่ได้ใจความว่า “ฉันไม่ได้เกี่ยวข้องกับดิกสันเลย!! ฉันรู้ว่าคุณคงจะไม่เชื่อฉัน ถ้าหากฉันเห็นรูปภาพกับวีดีโอเหล่านั้น ฉันก็คงจะไม่เชื่อมันเหมือนกัน ฉันไม่รู้จะอธิบายมันให้กับคุณอย่างได้ไร ฉันอยากไปตามหาคุณในคืนนั้นเพราะว่าฉันชอบคุณ ฉันทนไม่ได้ที่จะทิ้งคุณไป แต่ฉันก็ไม่คิดว่า…”

สายตาของแซคคารี่มองกลับมาที่ฉัน เขาสั่งอย่างเย็นชาว่า “ยืนให้ดี ๆ หน่อย”

ฉันไม่เคยฟังเขาเลย ฉันทำท่าทางเหมือนเด็กและอ้อนวอนเขา “ฉันขอโทษนะคะ คุณช่วยยกโทษให้ฉันหน่อยได้ไหม? ถ้าเกิดว่ามีครั้งต่อไปอีก คุณเอาลูกทั้งสองคนของฉันไปซ่อนและไม่ต้องให้ฉันเจอพวกเขาอีกได้เลย!”

ในตอนนั้น ฉันไม่ได้เร่งรีบที่จะไปพบพวกเขา สำหรับฉันแล้ว แซคคารี่นั้นสำคัญกว่าลูก ๆ ของฉัน เขาคือชายที่ฉันรักที่สุด ฉันรู้สึกขอบคุณและดีใจมากที่ได้ให้กำเนิดลูกของเขา

ฉันรักลูกทั้งสองคนของฉัน! ฉันรักพวกเขามากจริง ๆ