หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 503

อย่างไรก็ตาม ฉันรักพ่อของพวกเขามากกว่า

หัวใจของฉันเป็นของเขา

ฉันไม่รู้ว่าแซคคารี่ได้ยินสิ่งที่ฉันพูดและรับฟังมันเข้าไปในใจของเขาหรือเปล่า อย่างไรก็ตาม เขาหยุดสั่งให้ฉันยืนตรง ๆ เขากลับหยิบพู่กันขึ้นมาแล้วเขียนชื่อลงบนกระดาษสีขาวแทน มันอ่านว่า อิซาเบล ชิค และ ราฟาแอล ชิค

มีความคาดเดาลาง ๆ เกิดขึ้นในใจของฉัน ร่างของฉันแข็งทื่อในขณะที่ฉันถามเขาออกไป “ชื่อพวกนี้เพื่ออะไรเหรอคะ?”

เสียงอันทุ่มต่ำและดึงดูดของแซคคารี่พูดใส่หูของฉัน “อิซาเบลคือชื่อของรานี” เขาอธิบาย

ฉันต่อคำพูดของเขาและถามไปว่า “ราฟาแอลคือชื่อของราจาร์เหรอคะ?”

ปรากฏว่าแซคคารี่ได้ตั้งชื่อให้กับลูก ๆ ทั้งสองคนเรียบร้อยแล้ว

ฉันรู้สึกแปลกใจกับการกระทำที่อบอุ่นของเขา ฉันโอบแขนรอบคอเขาแล้วกอดเขาอย่างตื่นเต้น ฉันทำอะไรไม่ได้นอกจากแสดงความตื่นตันให้กับเขา “ขอบคุณนะคะพี่รอง ฉันขอโทษนะ ฉันจะไม่ทิ้งคุณไปอีกแล้ว!”

บางทีอาจะเป็นเพราะว่าฉันกอดเขาแน่นเกินไป หรืออาจะเป็นเพราะว่าเขายังไม่ให้อภัยฉัน เขาบอกฉันให้ผละออก แต่ฉันไม่ยอม ฉันฝังตัวเองลงในอ้อนแขนของเขาอย่างไม่อาย!

แซคคารี่จึงต้องถอยออกไปอย่างกระทันหัน สายตาของเขามองมาที่ฉันด้วยรอยยิ้มบาง ๆ

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ใครสอนเธอเนี่ย?”

ฉันไม่พูดอะไรแล้วกัดริมฝีปากเบา ๆ แซคคารี่มองมายังสภาพที่ไร้ชีวิตชีวาของฉันอย่างเงียบ ๆ แล้วจึงหันหลังเดินออกไปจากห้องทำงาน ฉันรีบเดินตามหลังเขาไปอย่างติด ๆ ทันที มันเหมือนกับลูกสุนัขตัวเล็ก ๆ ที่กลัวว่าเจ้าของของมันจะหายไป ในอดีต เขาจะหยุดและรอฉันอย่างตั้งใจ

แซคคารี่เดินลงไปชั้นล่าง ฉันจึงเดินลงไปชั้นล่างด้วย

แซคคารี่เดินไปในห้องครัว ฉันก็คอยมองเขาจากประตูห้องครัว

ความเป็นจริงแล้ว ฉันยังไม่ได้อธิบายเรื่องระหว่างฉันกับดิกสันเลย

ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงไม่โทษเขาที่ไม่ให้อภัยฉัน

อย่างไรก็ตาม ฉันไม่รู้ว่าจะอธิบายมันให้กับเขาอย่างไร!!

ฉันรู้สึกอยากเอาเหตุผลที่ฉันพูดออกไปกลับคืนมาในทันที!

โชคดีที่ท่าทางของแซคคารี่ไม่ได้เปลี่ยนไป ฉันนั่งลงบนพื้นแล้วทานอุด้ง ฉันทานเข้าไปได้ไม่กี่คำก่อนที่โทรศัพท์มือถือเขาจะดังขึ้น

เขารับโทรศัพท์ต่อหน้าฉันด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นของเขา “มีอะไร?”

“เราทะเลาะกับกันมานานกว่าสิบปี คุณยังอยากจะมาร่วมงานแต่งของผมในอีกไม่กี่วันนี่น่ะเหรอ?”

มันเป็นน้ำเสียงที่คุ้นมาก

“คุณไม่กลัวว่ามันจะกลายเป็นงานศพเหรอ?” แซคคารี่ถามกลับไป

“ก็ดีเลย ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมจะได้ฝังคุณทีเดียว”

ฉันจำได้ดีเลยว่าเสียงนั้นเป็นของใคร!!