หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 528

โจชัวร์ยังคงกำลังยุ่งอยู่กับโพสต์ของเขาบนอินเตอร์เน็ต เขาส่งข้อความเป็นอีโมจิดอกกุหลาบมาให้ฉัน

[โจชัวร์: เบล ฉันหมดไอเดียเเล้วจริง ๆ พรุ่งนี้ฉันควรจะเขียนเรื่องอะไรดี? มีคนตั้งหลายคนชอบโพสต์ของฉัน ฉันหยุดโพสต์ไม่ได้เลย!]

เขาไม่ได้ตระหนักถึงความผิดของเขาเลยแม้เเต่น้อยเลย ยิ่งไปกว่านั้น เขายังมาถามหาแรงบันดาลใจจากฉันอีก

[แคโรไลน์: ขอฉันคิดก่อนแปปนึงนะ]

ฉันต้องยอมรับว่าฉันค่อนข้างชอบโพสต์แฟนคลับของโจชัวร์ ฉันควรหาเวลามาอ่านพวกมันทีหลัง

[โจชัวร์: เบล เธอสนับสนุนดีมาก! ส่งไอเดียให้ฉันอีกซักสองสามเรื่องนะ ฉันสาบานว่าฉันจะไม่บอกพี่รอง และนี่ก็จะเป็นความลับระหว่างเราสองคน พอฉันดังขึ้นมาแล้ว ฉันจะเชิญเธอมาร่วมอาหารค่ำสุดอลังการเลย]

ในขณะที่ฉันกำลังคุยอยู่กับโจชัวร์ แซคคารี่ก็มาถึงที่นี่พอดี เขาหยิบร่มจากคนขับรถแล้วเดินเข้ามาหาฉัน ก่อนที่จะพาฉันเข้าไปอยู่ในร่มของเขา

ขายาวของแซคคารี่คือส่วนโปรดของฉัน เดี๋ยวก่อน ไม่ซิ ฉันชอบมือที่เรียวขาวของเขามากกว่า

โดยเฉพาะนิ้วมือของเขา

ฉันเดินขึ้นรถแล้วจึงเอนไปผิงไหล่ของแซคคารี่ เขาลูบหัวของฉันอย่างเอ็นดูแล้วถามฉันด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนว่า “เธอเหนื่อยหรือเปล่า?”

“อืม ฉันง่วงนอนค่ะ” ฉันตอบกลับไป

“เธอนอนหนุนตักฉันได้นะ” เขาเสนอเเนะ

ฉันพยักหน้าแล้วจึงนอนพักบนตกของเขา ฝ่ามือที่อบอุ่นของเขาเกลี่ยลงบนแก้มฉัน

“นอนพักเถอะ ฉันอยู่ตรงนี้แล้ว” เสียงของเขาดังขึ้น

มันเป็นเพียงการงีบหลับสั้น ๆ

ฉันไม่ได้นอนเป็นเวลานานเพราะมีคนโทรมาหาฉันระหว่างการเดินทาง มันคือแม่ผู้ให้กำเนิดของฉันเอง

“ฉันอยากจะพบกับเธอ” เธอพูด

ฉันแนบโทรศัพท์ที่ข้างหูและตอบกลับไปว่า “อืม แต่ว่าฉันไม่อยากเข้าร่วมงานศพค่ะ ฉันจะไปพบคุณที่ฝรั่งเศสในอีกสองสามวันนี้”

เธอคงจะเข้าใจความหมายที่ฉันต้องการจะสื่อ

“แคโร นี่คือความตั้งใจของฉันนะ” เธอยืนกราน

“ถึงแม้ว่ามันจะเป็นความตั้งใจที่ดีของเธอ ฉันเดาว่านั้นคงจะเป็นสิ่งที่เธอปรารถนาที่สุดเหมือนกัน มันไม่มีข้อเสียเปรียบอะไรที่จะไม่รับความใจดีของเธอเลย แต่เธอต้องละทิ้งสถานะพลเมืองตอนนี้ของเธอก่อน เธอต้องคิดเกี่ยวกับมันให้ดีนะ”

ฉันถอนหายใจออกมา “ฉันไม่รู้เลย ฉันควรจะทำอย่างไรดีคะ?”

ฉันซุกเข้าไปในอ้อมแขนของแซคคารี่ ไม่เเน่ใจกับก้าวต่อไปของฉัน ฉันไม่รู้ว่าจะแก้ไขปัญหานี้อย่างไรดี แซคคารี่จึงช่วยฉันตัดสินใจ

“เธอควรจะรับมันไว้นะ” เขาสรุป

ฉันถามกลับไปอย่างสับสัน “ทำไมล่ะคะ?”

“ฉันได้ยินเกี่ยวกับการป่วยของหล่อน ที่ไตของหล่อนล้มเหลวส่วนหนึ่งก็สาเหตุมากจากเรื่องของเธอ เธอจะรับความตั้งใจของหล่อนเพื่อเป็นการตอบแทนนบุญคุณของหล่อนก็ได้นะ”

แซคคารี่คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเพิ่มต่อว่า “เธอเป็นเเม่ที่รักเธอสุดหัวใจตลอดมา ไม่กี่วันก่อน เธอไม่ได้พูดเองหรอกเหรอว่าเธอสามารถสัมผัสความรักอันเเรงกล้าจากเธอได้? ถ้าเป็นอย่างนั้น ทำไมไม่ลองให้โอกาสตัวเองอีกสักครั้งดูล่ะ?”

“โอกาสอะไรคะ?” ฉันถามกลับไป

“โอกาสที่จะรักเธออีกครั้งไงล่ะ”