หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 532

มีตำแหน่งดยุคแค่ตำแหน่งเดียว แต่มีเด็กสองคน ในใจของฉัน มันไม่แตกต่างกันว่าใครจะรับตำแหน่ง อย่างไรก็ตาม เด็กทั้งสองจะเติบโตขึ้นมาในที่สุด ฉันกลัวว่าพวกเขาจะรู้สึกว่าได้รับการปฏิบัติไม่เท่าเทียมกัน และจะตีตัวออกห่างกันไป

ฉันบอกพ่อของฉัน “หนูจะคิดมันให้รอบคอบค่ะ”

ฉันต้องคิดถึงแผนในระยะยาวด้วย

หลังจากที่ฉันทานอาหารเช้าเสร็จเเล้ว ฉันก็เดินไปที่สวนแล้วจึงอุ้มอิซาเบลไว้ในอ้อมแขน เธอดูร่าเริงและอยากรู้อยากเห็นมาก ในทางกลับกันราฟก็เป็นเด็กที่นิ่งเงียบ

บุคลิกของอิซาเบลเหมือนกับฉัน ในขณะเดียวกันราฟเหมือนกับแซคคารี่มากกว่า

แม่ของฉันหัวเราะ “เบลล่าไม่ชอบให้ถูกอุ้มน่ะ ถ้าลูกวางเธอลงบนพื้น เธอจะเล่นด้วยตัวคนเดียวแล้วก็จะไม่กวนลูกประมาณสองสามขั่วโมงเลยล่ะ! ราฟนี่ต่างกันเลย เขาเงียบมาก และก็ไม่ชอบยิ้มด้วย แต่เขาก็ชอบที่จะอยู่ข้าง ๆ กับเบลล่านะ”

“อืม ราฟก็เหมือนกับพ่อของเขาน่ะค่ะ” ฉันแสดงความเห็น

“เด็กผู้ชายมักจะเหมือนกับพ่อ ในขณะที่เด็กผู้หญิงมักจะเหมือนแม่ อย่างไรก็ตาม เเม่รู้สึกกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับบุคลิกของราฟน่ะ เขาดูไม่ค่อยร่าเริงเลย” แม่พูด

หน้านิ่งเฉยของแซคคารี่ก็ปรากฎขึ้นในหัวของฉัน ฉันหัวเราะแล้วตอบเเม่กลับไปว่า “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ มันน่าจะง่ายกว่าในการดูแลเด็กที่เงียบ ๆ นะ ยิ่งไปกว่านั้น ราฟยังพูดไม่ได้ บางทีเขาอาจจะเป็นตัวป่วนกว่าเบลล่าตอนที่เขาโตขึ้นก็ได้ค่ะ”

แม่ของฉันเห็นด้วย “แต่บางที แม่ก็หวังว่าเขาจะก่อปัญหานะ”

“เขาจะก่อมันแน่นอนค่ะ เด็ก ๆ ไม่สารถอยู่เงียบ ๆ ได้นานหรอก”

ฉันอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลชอว์อีกประมาณสองชั่วโมง เพื่ออยู่เป็นเพื่อน ๆ ลูกทั้งสองของฉัน ฉันอยู่จนผู้ช่วยของฉันมาหา

ผู้ช่วยของฉันนำเอกสารงานจากชิค คอปเปร์เรชั่น มาให้ ฉันจึงกลับบ้านพร้อมกับเขา หลังจากถึงบ้านแล้ว ฉันก็ยุ่งอยู่กับการทำงานในห้องทำงานตลอดเวลา เเละถึงตอนที่ฉันมีคำถามอะไร ฉันก็จะถามเขา เขาสามารถอธิบายทุกอย่างให้กับฉันอย่างง่ายดาย

หลังจากที่เสร็จงานแล้ว ฉันส่งเอกสารงานกลับไปให้เขา ฉันสั่งให้เขาส่งคนไปที่เมืองถง แล้วก็ถามว่าเขายังต้องการที่จะทำงานต่อที่บริษัทสาขาเมืองอู๋หรือไม่

เขาตอบกลับมาด้วยนำเสียงสุภาพว่า “ครับ มันสะดวกกว่าที่จะทำงานไปกับประธานชอว์ ถ้าหากว่ามีอะไรที่คุณต้องการ รายงานผมได้เลยนะครับ”

“ได้เลย งั้นเราพอกันแค่นี้ก่อนนะ”

ผู้ช่วยของฉันจากไปหลังจากนั้นไม่นาน ฉันเดินลงไปชั้นล่างเพื่อมองหาลีโอที่กำลังคุ้มกันคฤหาสน์อยู่ ฉันถามว่าเขาหิวหรือเปล่า เขาส่ายหัวตอบกลับมาพร้อมกับถามอย่างมีไหวพริบว่า “นายท่าน คุณหิวหรือเปล่าครับ?”

“อืม นายทำอาหารเป็นหรือเปล่า?”

ลีโอเดินเข้าไปทำอาหารในห้องครัวให้ฉันทาน หลังจากที่ทานอาหารเที่ยงเสร็จแล้ว ซัมเมอร์ก็ส่งข้อความมาหาฉัน

[ซัมเมอร์: ฉันจะไปพบเธอที่ร้านน้ำชาน้องแมวนะ]

“อืม ฉันเกรงว่าเจ้าของร้านคงจะไม่ปล่อยมันไปง่ายขนาดนั้นหรอก” เธอตอบตรง ๆ

ทำเลของร้านนั้นเป็นที่ต้องการอย่างสูง เพราะมันอยู่ตรงจุดศูนย์กลางของห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง และยังมีโถงจัดคอนเสิร์ตอยู่ใกล้ ๆ แถมการจราจรก็ดีมากในบริเวณนี้อีกด้วย!

ถึงแม้ว่าตรงนี้เป็นทำเลที่ดี ร้านน้ำชาน้องแมวก็ยังคงสูญเสียกำไรในอดีต

ซัมเมอร์ไม่ใช่นักธุรกิจที่เก่ง มันไม่ใช่เพราะว่าเธอไม่เหมาะที่จะดูแลกิจการ แต่มันจะดีกว่าถ้าพูดว่าเธอไม่ได้ตั้งใจที่จะทำเพื่อเอากำไร

ในตอนนั้น ซัมเมอร์คิดว่าโจเซฟได้จากโลกนี้ไปแล้ว ชีวิตของเธอจมอยู่ในความสิ้นหวัง เธอเลยไม่ได้ลงแรงกับกิจการของเธอมาก เธอเปิดร้านน้ำชาในใจกลางของเมืองใหญ่เพียงเพื่อเเค่จะทำตัวให้เข้ากับคนส่วนใหญ่และใช้เวลาว่างของเธอก็เเค่นั้น

นั้นคือเหตุผลว่าทำไมเธอถึงไม่เคยมีความคาดหวังที่จะสร้างกำไรจากร้านน้ำชาน้องแมว มันเพียงพอเเล้ว ตราบใดที่ซัมเมอร์มีความสุข

“ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันจะช่วยเธอเอง”

มันไม่มีอะไรในโลกนี้ที่ไม่สามารถแก้ปัญหาได้ด้วยเงิน

ถ้ามี ก็แสดงว่าเงินนั้นไม่มากพอ