หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 597

มันเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว แต่แซคคารี่ก็ยังไม่กลับบ้าน

บังเอิญว่ายาราชวนฉันไปดูการแสดงดนตรี เธอบอกว่าแลนซ์นั้นเป็นผู้ทำการแสดง

ฉันตอบข้อความของเธอ

[แคโรไลน์: เธอบอกว่าแลนซ์หยุดพักผ่อนไม่ใช่เหรอ?]

[ยารา: เขามาแสดงแทนเพื่อนในนาทีสุดท้าย!]

ฉันที่รู้สึกเบื่อกับการอยู่บ้านจึงตอบรับคำเชิญของยารา

ฉันผ่านร้านน้ำชาน้องแมวในขณะที่มุ่งหน้าไปตึกการแสดงดนตรี ฉันเห็นแอนนีโมนีนั่งอยู่ที่โต๊ะข้างหน้าต่าง เธอนั่งเท้าคางและเหม่อมองไปยังการจราจรที่วุ่นวายข้างนอกหน้าต่าง เธอไม่ทันสังเกตเห็นฉันจากที่ไกล ๆ นั่น

ฉันสงสัยเหลือเกินว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอดูเหม่อลอยมาก!

ฉันเดินเข้าไปหาและหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเธอ เธอยิ้มกว้างจนเผยให้เห็นเขี้ยวทั้งสอง เธอกวักมือเพื่อเป็นการเชิญฉันเข้าไปในร้านน้ำชา

มีเพียงแสงไฟสลัวจากโคมไฟสไตล์โบราณเพียงไม่กี่ดวงเท่านั้นที่เปิดอยู่ แม้จะเป็นยามค่ำคืน ร้านน้ำชาก็ยังคงเปล่งประกายแห่งความอบอุ่นใจออกมา

ฉันสั่นหัว “เธออยากไปดูการแสดงดนตรีหรือเปล่า?” ฉันถาม

เป็นเพราะกระจกหน้าต่างที่กั้นอยู่ ทำให้เธอไม่ได้ยินเสียงของฉัน ฉันจึงพูดให้ดังขึ้น และถามเธออีกครั้ง “เธออยากไปดูการแสดงดนตรีกับฉันหรือเปล่า?”

แอนนีโมนีได้ยินหลังจากฉันพูดดังขึ้น

เธอส่ายหน้าและตอบเสียงดัง “ไม่ค่ะ ขอบคุณนะคะ ฉันจะอยู่ที่นี่ และขึ้นไปพักผ่อนตอนสามทุ่มตรง!”

เมื่อแอนนีโมนีไม่ไปงานแสดง ฉันจึงออกมาจากร้านน้ำชา หลังจากนั้นฉันมองไปที่เธอในขณะที่ฉันกำลังจะหันหลังกลับมา เธอช่างดูโดดเดี่ยว

ดูเหมือนเด็กสาวคนนี้ได้เผชิญกับเรื่องราวมากมาย

“แคโรไลน์ ทางนี้!”

ใครบางคนเรียกชื่อฉันจากทางด้านหลัง ฉันหันหลังกลับไปและเจอกับยาราในชุดเดรสรัดรูปตัวยาว

ฉันแอบถอนใจ เด็กสาวนี่ช่างดูสวยอยู่ตลอดเวลาจริง ๆ!

ฉันเดินไปหาและถาม “แล้วแลนซ์ไปไหนล่ะ?”

ยารายิ้ม “เขาไปเตรียมตัวอยู่ข้างหลังเวที”

ยารากับฉันเดินเข้าไปในตึกจัดการแสดงดนตรี ยาราบอกว่าการแสดงนั้นได้ผ่านไปครึ่งทางแล้ว การแสดงของแลนซ์จะเริ่มขึ้นในอีกสิบนาที!

เธอเข้าถึงกำหนดการของแลนซ์ได้อย่างเต็มที่

“ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเราเจอคนรักของตัวเองและแยกทางกันไป แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องละทิ้งอดีตกับผู้คนที่เรารู้จัก และสิ่งต่าง ๆ ที่เราได้ผ่านกันมา สิ่งที่สำคัญกว่าก็คือการกระทำ ถ้าเรารักษาการกระทำของเรา ใครกันล่ะที่จะเข้าใจพวกเราผิด? เธอไม่ ฉันไม่ ยาราไม่ และแซคคารี่ก็จะไม่เข้าใจผิด!”

สาวน้อยเม้มปากแน่น

“มันไม่ง่ายเลยที่จะมีเพื่อนสนิท ฉันหวังว่าเราจะสามารถถนอมมิตรภาพของพวกเราเอาไว้ได้!” แลนซ์เสริม

ในบรรดาคนรู้จักและเพื่อนของฉันทั้งหมด มีเพียงสองคนเท่านั้นที่สามารถมองสิ่งต่าง ๆ ได้อย่างทะลุปรุโปร่ง นั่นก็คือแลนซ์และยารา ภรรยาของเขา!

พวกเขาเกิดมาเพื่อคู่กัน

เขาพูดถูก ฉันไม่ควรตั้งคำถามว่าทำไมเขาถึงยังคงบรรเลงบทเพลงนี้ ว่ากันตามตรง ฉันแค่กลัวว่ายาราจะรู้สึกไม่สบายใจ!

แม้ว่ายาราจะสามารถมองคนออกได้อย่างง่ายดาย หากเป็นเช่นนั้น ทำไมเธอถึงจะเข้าใจผิดกันล่ะ?

ในท้ายที่สุดแล้ว มันก็เป็นเพียงความคิดมากของฉัน!

ยิ่งไปกว่านั้น บทเพลงนั้นก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร

ฉันชอบบทเพลง ‘ถนนแห่งสายลม’ มันเป็นบทเพลงสำคัญและมีความหมายที่ดีสำหรับฉัน ทว่ามันไม่ได้หมายความว่าฉันจะคิดถึงความรักครั้งนั้น!

เช่นเดียวกันกับแลนซ์!