หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 668

“สิ่งที่เธอฝันตอนกลางคืนมันสัมพันธ์กับสิ่งที่เธอคิดในระหว่างวัน ไว้ไปเยี่ยมท่านที่ฝรั่งเศสในตอนที่มีเวลานะ ฉันได้ยินมาว่าท่านมีเวลาเหลืออีกไม่มากแล้ว”

ฉันตอบ “ค่ะ ไว้ฉันจะไป”

ฉันตัดสินใจว่าจะรีบไปเยี่ยมท่าน

ตอนนี้ก็เป็นเวลากลางคืนแล้ว และท้องฟ้าที่ไอร์แลนด์ก็ปลอดโปร่งเป็นอย่างมาก มีดวงดาวมากมายส่องประกายอยู่บนท้องฟ้า

ฉันเปลี่ยนเรื่อง และถามแซคคารี่ “เราจะได้เห็นแสงเหนือไหมคะ?”

“แน่นอน ถ้าทุกอย่างราบรื่น เราจะได้เห็นแสงเหนือกันคืนนี้”

มีกล้องดูดาวตั้งอยู่หน้ารถตู้ และมีโซฟาตัวยาวสำหรับสองคนตั้งอยู่ข้าง ๆ กล้องดูดาว นอกจากนี้ยังมีผ้าห่มสีขาวที่ดูอบอุ่นวางอยู่บนโซฟา ฉันเดินเข้าไปนั่งบนโซฟา ก่อนจะถาม “ผู้ช่วยแยร์จัดเตรียมทั้งหมดนี่เลยเหรอคะ?”

ผู้ช่วยแยร์ที่ยืนอยู่ด้านหลังแซคคารี่ ตอบพร้อมรอยยิ้ม “ผมกลัวว่าคุณชอว์จะหนาว ผมจึงขอให้ลูกน้องของผมช่วยเตรียมผ้าห่มไว้ให้”

ฉันชมเขา “คุณช่างใส่ใจจังเลยนะคะ”

ฉันถอดรองเท้า และขึ้นไปนั่งบนโซฟา แซคคารี่รับถุงเท้าคู่ใหม่มาจากผู้ช่วยแยร์ และนั่งลงบนโซฟาก่อนจะยกขาฉันขึ้นมา

แซคคารี่สวมถุงเท้าให้ฉัน

จู่ ๆ ฉันก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจ

“เบล ยังหนาวอยู่หรือเปล่า?”

ฉันจะหนาวได้อย่างไร?

เขาไตร่ตรองทุกอย่างมาดีแล้ว

ฉันพูดอย่างซาบซึ้งใจ “ขอบคุณนะคะพี่รอง”

แซคคารี่ยิ้มมุมปาก “ด้วยความยินดี”

ฉันอยากจะต่อบทสนทนา แต่วอลเลซก็โทรมาหา ฉันไม่ได้รับสายเพราะแซคคารี่อยู่ข้าง ๆ และฉันก็ไม่อยากขัดอารมณ์เขา ทว่าวอลเลซก็ไม่ยอมแพ้ และยังโทรมาเรื่อย ๆ!

ฉันลุกขึ้นยืน ใส่รองเท้า และเดินออกไปข้าง ๆ ฉันได้ยินเขาพูดขึ้นด้วยความสุข “ฉันฝากราฟไว้กับผู้ช่วยของเธอแล้วนะ เธอจะกลับมาตอนไหนเหรอ?”

ฉันตอบ “คงอีกสองสามวันแหละ”

“ถ้างั้นฉันจะรอเธออยู่ที่เมืองอู๋นะครับ”

ฉันตอบกลับด้วยคำถาม “นายรอฉันทำไม?”

“ฉันอยากจะเจอเธอก่อนกลับ”

เขาอดกลั้นตัวเองเอาไว้

ถึงอย่างนั้นเปลวไฟก็ได้แผดเผาหัวใจเขา

เขารีบหยิบโทรศัพท์ออกมา และโทรหาผู้ช่วยของเขา เขาสั่ง “หาผู้หญิงมาให้ฉันสี่ห้าคน ฉันต้องการคนที่สวยเป็นพิเศษ”

วอลเลซเป็นคนมีความต้องการสูง

เขาสูดหายใจเข้า และนอนลงบนเตียง ไม่นานนัก ใครบางคนก็แตะบัตรเข้ามาในห้องเขา เขาหันกลับไปและเห็นผู้หญิงสวยหลายคน แต่ว่าพวกเธอก็ยังไม่สวยเท่าแคโรไลน์!

วอลเลซจ้องมองพวกเธอด้วยสายตาเย็นชา และหัวใจที่ไม่สั่นไหว

เขามีชีวิตที่น่าอับอาย แม้เขาจะเกิดมาบนโลกใบนี้ แต่กลับไม่มีใครอยากดูแลเขา เขาได้พบกับคุณแม่ในตอนที่เขาโดนทอดทิ้งให้ตาย

คุณแม่ใส่ใจเขา และปฏิบัติต่อเขาดั่งเช่นมนุษย์คนหนึ่ง

คุณแม่คือคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตเขา

เขาไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าชีวิตเขาจะเป็นอย่างไรหากคุณแม่จากไป เขากลัวว่าจะไม่มีใครให้พึ่งพิง

หัวใจเขาเต็มไปด้วยความว่างเปล่า!