หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 673

ฉันรู้สึกคันยุบยิบบนใบหน้า และมันก็ยังอยู่ที่เดิมเมื่อฉันยื่นมืออกไปจับหน้าตัวเอง ฉันลืมตาขึ้นอย่างงุนงง และเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของร่างสูง นิ้วเขากำลังลูบไล้แก้มฉันอย่างแผ่วเบา

ฉันขยับตัวด้วยความขี้เกียจ ก่อนจะยื่นมือออกไปกุมมือเขา และถามขึ้นด้วยเสียงแหบพร่า “คุณไปอยู่ไหนมาคะ? ฉันรอคุณอยู่ที่นี่มาตั้งนาน ฉันคิดว่าคุณ... คุณแม่ของฉัน...”

ฉันพูดไม่ออก แซคคารี่ก้มหัวลงมา และเอาหน้าผากของเขามาแตะกับของฉันราวกับเขารับรู้ได้ถึงความเศร้าภายในใจฉัน ลมหายใจของเขารดลงบนใบหน้า และนั่นก็ทำให้ฉันรู้สึกสงบ

ฉันพูดอย่างโศกเศร้าพร้อมกับน้ำตาที่เอ่อในดวงตาใส “ฉันเคยคิดว่าฉันไม่มีความผูกพันธ์ใด ๆ กับท่านเลยในชีวิตนี้ แต่ฉันกลับค้นพบความลับของท่าน ฉันค้นพบว่าท่านรักฉัน และมันก็เป็นความลับ และการเสียสละ ท่านเป็นคุณแม่ที่ฉันต้องการมาตลอด! พี่รองคะ ฉันอยากจะสนิทกับท่านให้มากกว่านี้ แต่ท่านกลับจากไปแล้ว ฉันรู้สึกเหมือนถูกปิดบัง หมดหนทาง และเจ็บปวดเหลือเกิน”

แซคคารี่กอดฉันไว้แน่นในอ้อนแขน และพูดด้วยเสียงแหบ “ฉันขอโทษนะ เบล”

ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมแซคคารี่ถึงขอโทษฉัน

ฉันไม่รู้เลยว่าเขาแอบทุกข์ทรมานเช่นเดียวกันกับฉัน!

ฉันพูดไปสะอื้นไป “มันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณเลยค่ะ”

แซคคารี่ไม่ได้ต่อบทสนทนา ฝ่ามือหนาของเขาคอยลูบหัวฉันไม่หยุด ฉันนอนอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นของเขา มันช่างนุ่มนวลและปลอบโยน และฉันก็เผลอหลับไปอย่างไม่รู้ตัว

เมื่อฉันตื่นขึ้น แซคคารี่ก็ไม่ได้อยู่ข้างฉันแล้ว ถ้าโทรศัพท์เขาไม่ได้วางอยู่ข้างเตียง ฉันก็คงคิดว่าทั้งหมดนั่นเป็นเพียงแค่ความฝัน ฉันลุกขึ้นและเปลี่ยนเป็นชุดไว้ทุกข์ของราชวงศ์ชาวฝรั่งเศส ก่อนจะไปล้างตัวในห้องน้ำ ฉันไม่ได้แต่งหน้า ใบหน้าของฉันสะอาด เปลือยเปล่า และดูเด็กเล็กน้อย!

สองปีผ่านไปแล้ว แต่ใบหน้าของฉันไม่เปลี่ยนไปเลย

ฉันเดินออกไป และเห็นสาวรับใช้เฝ้าประตูฉันอยู่ เธออธิบายว่ามีแขกอยู่มากมายที่ชั้นล่าง ฉันเดินไปที่ระเบียงและเห็นคนมากมาย พวกเขาทั้งหมดสวมชุดไว้ทุกข์สีดำราคาแพง

คนเหล่านั้นมาจากตระกูลราชวงศ์ชาวฝรั่งเศส พวกเขามีอำนาจ และสถานะอันสูงส่ง พวกเขาเป็นเครือข่ายที่คุณแม่ และท่านดยุคสั่งสมตลอดหลายปีที่ผ่านมา พวกเขาเป็นคนที่ราฟต้องทำความรู้จัก และเข้าหาเมื่อเขาโตขึ้น

สาวรับใช้พูดกับฉันด้วยภาษาอังกฤษ เมื่อเธอเห็นว่าฉันจับจ้องไปที่ชั้นล่าง “คุณชอว์ อยากไปเดินเล่นที่ด้านหลังหน่อยไหมคะ? นายท่านฌองสั่งให้พวกเราพาคุณไปเดินเล่นในสวน เขาบอกว่าเขาจะจัดการทุกอย่างเอง และมันก็ไม่สายไปสำหรับคุณที่จะแสดงตัวในระหว่างพิธีของดัชเชส”

ชั้นบรรดาศักดิ์นั้นถูกส่งต่อให้ราฟ และฉันก็ไม่จำเป็นต้องเข้าหาคนเหล่านั้น

นอกจากนั้นวอลเลซก็อยู่ที่นี่ เขาคงจัดการสิ่งต่าง ๆ ได้เป็นอย่างดี!

ฉันเดินไปที่ด้านหลัง และพบกับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง เมื่อเขาเห็นฉัน เขาก็รีบวิ่งหนีไปทันที สาวรับใช้รีบตามเขาไป และตะโกนเป็นภาษาฝรั่งเศสที่ฉันไม่สามารถเข้าใจได้ และแล้วเด็กชายคนนั้นก็วิ่งหนี และหายตัวไป!

ฉันถามสาวใช้เมื่อเธอเดินกลับมา “นั่นใครเหรอ?”

สาวใช้อธิบายด้วยความโกรธ “คนจรจัดค่ะ เขามักจะเข้ามาและขโมยของในครัวเสมอ ฉันอยากจะบอกให้นายหญิงทราบ แต่พ่อบ้านขอให้ไม่ให้ฉันเข้าไปยุ่งกับเรื่องนี้”

เป็นคนจรจัดที่อายุน้อยอะไรเช่นนี้...

นอกจากนั้น เขาดูเหมือนคนเอเชีย จากการตัดสินจากสีผมของเขา

ฉันขมวดคิ้ว และเดินตามสาวใช้กลับเข้ามาในห้อง ฝนเริ่มตกในฝรั่งเศสหลังจากช่วงเวลาอาหารเช้า แซคคารี่กับวอลเลซไม่ได้มาตามหาฉันในห้อง พวกเขาน่าจะกำลังยุ่งอยู่ที่ด้านล่าง

ฉันลุกขึ้นและเหม่อมองฝนที่ตกหนักอยู่ด้านนอก อยู่ ๆ ฉันก็นึกถึงเด็กหนุ่มที่ฉันเพิ่งเจอ!

เขามีที่ให้หลบฝนหรือเปล่านะ?!