ผู้ช่วยแยร์เอื้อมมือเพื่อจะเปิดประตูทันที แต่ทันใดนั้นชายที่อยู่ข้างหน้าก็หันหลังมา และทุบเขาให้หมดสติไป และลากผู้ช่วยแยร์ออกมาจากรถ
เมื่อฉันได้เห็นใบหน้าเขาชัด ๆ มันคือใบหน้าอันหล่อเหลาที่คุ้นเคย ลูคัส มอร์
ฉันถามด้วยความตกตะลึง “ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?”
ในระหว่างมื้อค่ำ ผู้ช่วยแยร์บอกฉันว่าเขาเพิ่งจะมาถึงซีเรีย ไม่เพียงเท่านั้น เขายังใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงและมาหาพวกเรา เขากระทั่งปลอมตัวเป็นคนขับรถของฉัน และทุบผู้ช่วยแยร์จนสลบไป
ลูคัสยิ้ม “ไม่เจอกันนานเลยนะครับคุณผู้หญิง”
เขาล็อคประตูรถหลังจากนั้น และฉันก็ไม่สามารถเปิดประตูได้
มันเป็นรถกันกระสุน และมีเพียงคนขับเท่านั้นที่สามารถควบคุมการล็อกได้ ฉันถามเขาด้วยความดุเดือด “ลูคัส คุณพยายามจะทำอะไร?”
“คุณผู้หญิง คุณเข้ามาตามหาใครบางคนในอาณาเขตของผม มันเป็นไปไม่ได้หรอกที่คุณจะไม่ต้องจ่ายค่าผ่านทาง อย่างไรก็ตาม ไม่ต้องเป็นกังวลไปนะครับ ผมจะไม่ทำอะไรคุณ หรือทำให้คุณตกอยู่ในอันตราย ผมแค่อยากพาคุณไปที่ ๆ หนึ่ง สถานที่ที่คุณอยากไป ก็เท่านั้น”
ฉันงุนงงกับคำพูดของลูคัส
ฉันพยายามใจเย็น และถามเขา “คุณจะพาฉันไปไหน?”
“สถานที่ที่ชาร์ลสถูกจองจำ”
นั่นคือจุดหมายของเรา สิ่งเดียวที่ต่างออกไปคือลูคัสจะเป็นคนพาฉันไปที่นั่น หากเขาพาฉันไปที่นั่น มันก็คงเป็นการเดินทางที่ปลอดภัย
ทว่า...
ฉันถามเขา “ทำไมฉันต้องเชื่อคุณด้วย?”
เขาตอบกลับด้วยเสียงอันอ่อนโยน “คุณปฏิเสธผมได้ด้วยเหรอ?”
เขายิ้มอย่างอ่อนโยน “ผมไม่ทำร้ายคุณหรอก จริง ๆ นะครับ”
ลูคัสพาฉันขับรถออกมาจากขบวนคุ้มกัน ด้านหลังเรามีเสียงยิงปืนไล่ตามมา รถสองสามคันไล่ตามมาทัน แต่ลูคัสก็หลบหลีกพวกเขาออกมาได้อย่างง่ายดาย ลูคัสเตือนขึ้นด้วยน้ำเสียงเฉยเมย “คุณผู้หญิง ถ้าคุณไม่อยากเจ็บตัว สั่งให้พวกเขาหยุดซะ คนที่เสียเปรียบอยู่ตอนนี้นั้นไม่ใช่ผม”
ฉันถามพึมพำ “ทำไมกันคะ?”
“คุณผู้หญิง ผมให้แซคคารี่รู้ไม่ได้หรอกนะครับว่าผมใจดีกับคุณ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงจงใจลักพาตัวคุณมา ขอโทษที่ทำให้หวาดกลัวนะครับ”
ทำไมเขาถึงมีความคิดเช่นนั้นกันล่ะ? ไม่เพียงเท่านั้น เขาช่างเป็นคนที่อ่อนโยน ในกรณีนี้ฉันมองเขาไม่ออกเลยด้วยซ้ำ!
ตั้งแต่ที่ฉันตามน้ำเขาไป ฉันก็เริ่มผ่อนคลายขึ้น ฉันไม่กังวลหรือหวาดกลัวอีกแล้ว อีกอย่างคนของฉันก็ขับรถตามหลังมาอยู่ตลอดเวลา
ลูคัสเป็นคนเงียบ ๆ เขาเงียบอยู่ตลอดเวลาที่ขับรถ บทสนทนาของเรามีเพียงแค่ช่วงแรก ๆ ที่ฉันถามคำถามเขาเท่านั้น
พวกเรามาถึงเมืองที่ไหนสักแห่งในเวลารุ่งเช้า ลูคัสจอดรถที่ข้างทาง ก่อนเขาจะพาฉันลงมาจากรถ และถือเสื้อผ้ากับอาหารไปด้วย
วันนั้นทั้งวันลูคัสขับรถไม่ได้หยุด และพวกเราก็เดินทางมาเกือบครึ่งทางเพื่อไปหาชาร์ลสแล้ว ในขณะเดียวกัน ร่างกายฉันก็อ่อนแอลงเรื่อย ๆ ถึงอย่างนั้น ฉันก็กัดฟันและไม่ได้ส่งเสียงใด ๆ ออกไป เมื่อลูคัสสังเกตเห็นความผิดปกติของฉัน เขาก็หยุดรถลงที่ข้างทาง
ฉันรีบลงมาจากรถและอาเจียน ฉันอาเจียนเอาทุกอย่างที่กินไปเมื่อเช้าออกมาจนหมด!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ