หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 846

ลูคัสเป็นคนดื้อรั้น อย่างไรก็ตามนั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นคนไม่ดี อย่างน้อยที่สุดความเชื่อของเขาก็บริสุทธิ์และสูงส่ง

ฉันอวยพรให้เขา “ขอให้คุณสมปรารถนานะคะ”

เขายิ้มเบา ๆ ให้ฉัน และนั่นยิ่งทำให้เขาดูหล่อเหลามากขึ้นไปอีก

ฉันเปลี่ยนเรื่องและถามเขา “ที่นี่มีห้องน้ำหรือเปล่าคะ?”

ฉันรู้สึกเหมือนประจำเดือนจะมา

ประจำเดือนฉันจะมาได้อย่างไรกัน?!

ฉันตัดมดลูกออกไปแล้วไม่ใช่เหรอ?

ยิ่งไปกว่านั้น ฉันก็ไม่มีประจำเดือนมาหลายเดือนแล้ว

“สิ่งอำนวยความสะดวกของที่นี่มีแค่ขั้นพื้นฐาน มันไม่มีห้องเฉพาะแบบนั้นหรอกนะ”

ลูคัสสังเกตเห็นความกระอักกระอ่วนของฉัน จึงลุกขึ้นไปตรวจดู หลังจากนั้นเขาก็เดินนำฉันไปที่ห้อง และพูดขึ้น “คุณผู้หญิง คุณใช้ห้องน้ำนี้ได้ครับ ไม่ต้องเป็นห่วง ตึกนี้เป็นตึกร้าง”

ฉันพยักหน้า ก่อนจะเดินเข้าไปและปิดประตู ฉันสังเกตเห็นว่ามันมีเลือดติดอยู่ ฉันมีประจำเดือนจริง ๆ ด้วย มันทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจ และทางออกที่ดีที่สุดก็คือการถามชัคผู้ช่วยของฉัน

ฉันนั่งยอง ๆ ลงในห้อง และส่งข้อความหาเขา

เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงขอโทษขอโพย

[ชัค: ท่านประธานชอว์ ผมต้องขออภัยด้วยครับ แผนการของพวกเราในตอนนั้นคือการตัดมดลูกทิ้ง แต่หลังจากที่คุณชิคมาถึง เขาก็ปรึกษากับแพทย์ พวกเขาตัดสินใจที่จะรักษามดลูกไว้เหมือนเดิม เนื่องจากความสัมพันธ์ของคุณในตอนนั้น… จึงเป็นเหตุผลที่เราเก็บมันไว้เป็นความลับจากคุณ]

ในตอนนั้น ฉันยังไม่คืนดีกับแซคคารี่

เป็นเพราะตอนนั้นฉันยังคงโกรธแค้นที่เขาแทงฉัน!

ในตอนนั้นฉันเป็นคนที่ตัดสินใจเข้ารับการผ่าตัดเอง ฉันไม่รู้ว่าเขารู้เรื่องนี้ ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเป็นคนบอกหมอไม่ให้ตัดมดลูกฉันทิ้งอีกด้วย

เขาทำอย่างไรเพื่อบรรเทาอาการของฉันกันนะ?

ฉันลังเลสักพักก่อนจะโทรหาแซคคารี่

เขาถามในทันทีที่รับสาย “เธอได้เจอชาร์ลสหรือเปล่า?”

ฉันตอบแผ่วเบา “ค่ะ”

“ช่วงนี้เธอเป็นยังไงบ้าง? รู้สึกไม่สบายหรือเปล่า? มันเป็นเรื่องลำบากที่ต้องเดินทางบ่อย ๆ ผู้ช่วยแยร์บอกว่าเธออาเจียนบ่อยมาก”

“พี่รอง คุณคิดถึงฉันไหมคะ?” ฉันถาม

เขาหัวเราะ และพูดขึ้น “คิดถึงสิ”

ในตอนนี้มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะเปิดใจกับฉัน โดยรวมแล้ว เขาเปลี่ยนแปลงตัวเองเพราะฉัน และไม่ได้เย็นชาอย่างที่เคยเป็นอีกแล้ว เขาเริ่มกลายเป็นคนอบอุ่น คนที่เป็นดั่งคนรักและสามี

ฉันรักเขาอย่างสุดหัวใจ

อย่างไรก็ตาม ฉันไม่สามารถทำอะไรเรื่องประจำเดือนได้ ในตอนนี้ฉันต้องออกจากห้องน้ำก่อน ฉันจัดระเบียบเสื้อผ้าและเดินออกมาจากห้องน้ำ ลูคัสยืนเฝ้าห่างออกไปประมาณห้าเมตร เขาเป็นสุภาพบุรุษที่ประพฤติตัวเป็นอย่างดี

ฉันเดินเข้าไปขอบคุณเขา “ขอบคุณค่ะ”

เขาถามอย่างประหลาดใจ “ขอบคุณผมทำไมเหรอครับ?”

“ขอบคุณที่พาฉันมาที่นี่นะคะ”

ฉันขอบคุณที่เขาไม่ทำร้ายฉัน

สุดท้ายแล้ว พวกเรานั้นก็เป็นศัตรูกัน

“ผมพาคุณมาที่นี่เพราะมันเป็นทางผ่าน อย่าคิดมากไปเลยครับ ยิ่งไปกว่านั้น มันก็อย่างที่คุณพูดแหละครับ ในตอนนี้พวกเราไม่ได้เป็นศัตรูกัน”