หลังจากหย่าแล้ว อดีตภรรยาของผมหวานขึ้นมาก นิยาย บท 20

ทั้งสองรู้จักกันมาหลายปี เพิ่มมาเคยได้ยินว่า ซินมั่วมีป้าก็ครั้งนี้

เมื่อรู้สึกถึงการจ้องมองที่แรง ซินมั่วยิ้มและหันมาพูดว่า "เธอเป็นเพื่อนสนิทพ่อฉัน ไม่ใช่ป้าแท้ๆ"

มีความผิดหวังในรอยยิ้มของซินมั่ว เขาเคยบอกจ้าวฉี่ฉิงเรื่องนี้มากกว่าหนึ่งครั้ง เธอมั่วแต่สนใจฟู่ซีเสินและไม่เคยใส่ใจกับมัน

“สวัสดีค่ะป้า ฉันชื่อ จ้าวฉี่ฉิงเพื่อนของ ซินมั่วเรียกฉันว่าฉี่ฉิง ก็ได้ค่ะ”

"จ้า สาวสวย"

หมอมองซินมั่วอย่างมีความหมาย

จ้าวฉี่ฉิงไม่ได้สนใจ การสบตาระหว่างคนทั้งสอง เธอแค่ต้องการตรวจเช็คร่างกายให้มันเสร็จไปเร็วๆจะได้ไปทานข้าว

“รายการตรวจเช็คร่างกายได้รับการจัดเตรียมพร้อมลายเซ็นของฉันแล้ว พวกเขาจะทำการตรวจให้คุณโดยเร็วที่สุด”

"ขอบคุณค่ะป้า"

ซินมั่วนำรายการตรวจเช็คร่างกายออกไปอย่างรวดเร็ว ราวกับว่ามีภัยพิบัติอยู่ข้างหลังเขา

“ซินมั่ว เธอเล่นปิดบังฉันไว้หลายเรื่องเลยนะ ดูซิ ฉันจัดการเธออย่างไร”

จ้าวฉี่ฉิงชี้นิ้วไปที่่หัวของซินมั่วอย่างไม่ไว้หน้า

ก่อนที่ซินมั่วจะทันโต้กลับ หรงเยี่ยนรีบยื่นมือออกมาดึง จ้าวฉี่ฉิงออกจาก ซินมั่วและปกป้องเขาจากด้านหลัง

"การตรวจเช็คแรกอยู่ไหน"

"น่าจะอยู่ข้างหน้า"

ซินมั่วเหยียดนิ้วและชี้ไปข้างหน้า เห็นฟู่ซีเสินที่ดูท่าทางเร่งรีบพอดี

ทั้งสองมองดูปฏิกิริยาของ จ้าวฉี่ฉิงโดยไม่รู้ตัว เพียงพบว่าเธอไม่มีปฏิกิริยาใดๆ และเดินตรงไป โดยไม่มีร่องรอยอาลัยอาวรณ์

ฟู่ซีเสินผงะไปครู่หนึ่งราวกำลังคิดอะไรบางอย่างได้ แล้วรีบจากไปอย่างรวดเร็ว

"เสี่ยวฉิงฉิง เธอเห็นใบหน้าที่แท้จริงของฟู่ซีเสินชัดเจนพอหรือยัง แค่ไม่พบกันสองวันก็ทำเป็นไม่รู้จัดแล้ว"

ฟู่ซีเสินเริ่มถูกซินมั่วด่าว่าและบ่นยาว

“หรงเยี่ยนถ้าคุณเป็นฟู่ซีเสินคุณจะทำแบบนี้ไหม”

"ไม่อยู่แล้ว"

หรงเยี่ยนตอบคำถามของ ซินมั่วอย่างจริงจังและพูดว่า: "ฉันไม่มีทางหย่ากับ ฉี่ฉิง"

บรรยากาศที่มีชีวิตชีวาเมื่อครู่เงียบลงอย่างกะทันหัน ซินมั่วหยุดหัวข้อก่อนหน้า โดยเน้นไปที่การตรวจร่างกายของ จ้าวฉี่ฉิง

อย่างไรก็ตาม จ้าวฉี่ฉิงสงสัยว่าทำไม ฟู่ซีเสินจึงรีบออกไป เพราะอานหนิงอยู่ที่นี่ด้วยหรือเปล่า?

หลังงานเลี้ยง ฟู่ซีเสินไม่ได้มีการตอบสนองใดๆ ดูเหมือนว่าความจริงของอุบัติเหตุทางรถยนต์ไม่มีผลกับเขา

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ฟู่ซีเสินไม่สนใจสิ่งที่ อานหนิงทำ

ความสนใจของ จ้าวฉี่ฉิงไม่ได้อยู่ที่การตรวจเช็คร่างกาย ความคิดทั้งหมดของเธอกลับไปอยู่ที่ฟู่ซีเสินแทน

“ผลตรวจเช็คบางอย่างจะทราบผลก็พรุ่งนี้ เสี่ยวฉิงฉิง เราไปกินข้าวกันได้แล้ว”

พูดถึงการกิน ดวงตาของ ซินมั่วเป็นประกาย และในที่สุดเขาก็สามารถปลอบประโลมท้องของเขาได้หลังจากที่ยุ่งเป็นเวลานาน

ซินมั่วหันไปมอง จ้าวฉี่ฉิงที่อยู่ข้างๆ เธอ ดวงตาเธอดูกระจัดกระจาย เธอไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด

“เสี่ยวฉิงฉิง?” ซินมั่วเขย่าไหล่ของจ้าวฉี่ฉิง

เธอตอบกลับ อืม โดยไม่รู้ตัว และในที่สุดก็กลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง "ว่าไงนะ?"

“เธอยังคิดเรื่อง ฟู่ซีเสินอยู่หรือ เมื่อเห็นลักษณะที่รีบเร่งของเขา อานหนิงต้องมีบางอย่างผิดปกติ แต่มันก็ไม่เกี่ยวกับเรา”

ซินมั่วยักไหล่โดยไม่มีอะไร และทุกครั้งที่เขาส่งจ้าวฉี่ฉิงไปที่โรงพยาบาลเพื่อถ่ายเลือดให้อานหนิง มันเป็นสิ่งที่เขาลังเลและไม่อยากทำมากที่สุด

“ถ้าอานหนิงประสบอุบัติเหตุจริง พระเจ้าคงจะเข้าข้างฉันบางแล้ว” จ้าวฉี่ฉิงยิ้มเล็กน้อยพร้อมหลับตา

“อย่ากังวลกับเรื่องไม่สำคัญไปเลย ตอนนี้สิ่งเดียวที่ต้องทำ คือไปกินข้าว”

...

ในร้านอาหารมิทเชลล์ จ้าวฉี่ฉิงนั่งอยู่ตรงหัวมุม ได้แต่มองไปไกลโดยรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

“อยากกินอะไร” ซินมั่วพลิกเมนู

ทันใดนั้นจำได้ว่า ฟู่ซีเสินยังไม่ได้กินข้าว ผู้ช่วยเว่ยรีบกล่าวเสริม: “ขอเพิ่ม อาหารอีกชุด”

“ได้ค่ะ คำสั่งของคุณถูกส่งไปที่ครัวด้านหลังแล้ว คุณสามารถรับอาหารได้ภายในห้านาที”

หลังจากได้รับคำตอบจากพนักงานเสิร์ฟ ผู้ช่วยเว่ยพยักหน้า เมื่อมองย้อนกลับไปเพื่อหาที่นั่ง เขากลับมองเห็นจ้าวฉี่ฉิงที่มองมา

จู่ๆ ผู้ช่วยเว่ยก็หันกลับมาโดยไม่คาดคิด จ้าวฉี่ฉิงยิ้มอย่างเชื่องช้า: “มันคงเป็นเรื่องบังเอิญ”

ผู้ช่วยเว่ยประหลาดใจเช่นกัน

“คุณจ้าว คุณก็มาทานข้าวที่นี่ด้วย”

ร้านอาหารมิทเชลล์ อยู่ใกล้กับโรงพยาบาลแถวนี้มากที่สุด ผู้ช่วยเว่ยไม่รู้ว่าจ้าวฉี่ฉิงได้ยินเขาและพนักงานเสิร์ฟ คุยกันไหม

“ใช่มาทานกับเพื่อน”

หลังจากพูดคุยกัน ทั้งสองก็เงียบ และ จ้าวฉี่ฉิงก็เดินออกไป: "เพื่อนของฉันยังรอฉันอยู่ ไปก่อนนะ"

...

ผู้ช่วยเว่ยที่กลับมาที่โรงพยาบาล ยื่นอาหารค่ำให้ฟู่ซีเสินจากนั้นก็หยุดพูด

เมื่อรับรู้ถึงความผิดปกติ ฟู่ซีเสินก็เหลือบมองเขาอย่างแผ่วเบา "เกิดอะไรขึ้น?"

ผู้ช่วยเว่ยครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “คุณชาย ผมเพิ่งพบคุณจ้าวที่ร้านอาหาร”

ฟู่ซีเสินหยุดชั่วคราวเมื่อเขาเปิดกล่องอาหารแล้วพูดอืมอย่างเฉยเมย

“คุณช่วยไปถามผลการวินิจฉัยของอานหนิงให้หน่อย”

“ได้ ผมจะไปเดี๋ยวนี้” ผู้ช่วยเว่ยวางซุปในมือแล้วเดินไปที่ห้องแพทย์ทันที

...

จ้าวฉี่ฉิงในร้านอาหารไม่เต็มใจที่จะกิน และรอให้คนตรงข้ามสองคนกินเสร็จ จากนั้นจึงบอกพวกเขาว่าตัวเองต้องการออกไป

“พวกเธอกลับกันไปก่อนนะ ฉันจะไปโรงพยาบาลเพื่อรับผลตรวจ แล้วจะกลับเอง” จ้าวฉี่ฉิงพูด แล้วรีบออกจากร้านอาหารตามลำพังโดยไม่คำนึงถึงใบหน้าของอีกฝ่าย