หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 28

การกระทำของชลิตานั้นกำเริบเสิบสานราวกับไก่ชนตัวหนึ่ง ใบหน้าที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอย่างงดงามเต็มไปด้วยความเกลียดชังดุร้าย

ชัชนันท์ขมวดคิ้วนิ่งๆ "ทำอะไร"

"ไม่ทำอะไร ก็แค่อยากจะบอกเธอว่า ฉันกับพี่วินจะแต่งงานกันแล้ว อีกทั้งยังจะจัดงานในสองอาทิตย์ให้หลังอีกด้วย"

"ฉันรู้ว่าเธออยากจะทำลายความสัมพันธ์ของพวกเรามาโดยตลอด อยากจะแก้แค้นฉัน ให้ฉันไม่เหลืออะไร"

"แต่ว่านะชัชนันท์ ตอนนี้ฉันจะบอกเธอให้ ความคิดพวกนั้นของเธอไม่มีทางสำเร็จหรอก"

"ตอนนี้ฉันท้องลูกของตระกูลวงศ์ดีประสิทธิ์ ตำแหน่งก็มั่นคงแล้ว แม้ว่าเธอจะก่อเรื่องอะไรก็สั่นคลอนฉันไม่ได้"

"ส่วนของอื่นๆที่เธอคิดถึง ฉันก็จะอาศัยความสามารถแย่งมันมาเช่นกัน"

"ไม่ว่าจะเป็นเมื่อก่อนหรือตอนนี้ เธอล้วนต้องพ่ายแพ้ให้กับฉัน เธอต้องเงยหน้ามองฉันไปตลอดชีวิต"

ชลิตายกแขนขวางทางเธอต่อไป พลางเอ่ยด้วยสีหน้าได้ใจ

ขอเพียงแค่แต่งงานกับมาวินสำเร็จ เธอก็จะกลายเป็นฝ่ายที่ได้เปรียบในสงครามแย่งชิงทรัพย์สินตระกูลรัตนากรกุล

มีอำนาจของบ้านสามี ที่พึ่งพิงของเธอแข็งแกร่งกว่าชัชนันท์ไม่รู้เท่าไร

ถึงตอนนั้นขอเพียงแค่เอาใจคุณพ่อให้มากหน่อย ทั้งหมดนี้จะไม่ใช่เรื่องง่ายนิดเดียวหรอกหรือ?

"อ่อ" ชัชนันท์ตอบเรียบๆ จับข้อมือเธออย่างเบามือ และลูบเล็กน้อย จากนั้นก็กดแขนเธอลง และเดินเข้าไปในห้องครัว

ชลิตากลับตามพัวพันไม่หยุด โดยการไปขวางตรงหน้าชัชนันท์อีกครั้ง เธอกอดอกอย่างได้ใจ เชิดหน้าขึ้น มองชัชนันท์ด้วยสายตาเย็นชา พลางเอะอะโวยวาย

"เธอก็แค่แสดงออกว่านิ่งเฉย แต่ในใจกลับโมโหจะตายแล้ว อย่างไรเสียแผนที่เธอตั้งใจวางเอาไว้ทั้งหมดนี้ล้วนกลายเป็นความว่างเปล่าไปแล้ว"

"ฮ่าๆๆๆ...ทั้งหมดล้วนเป็นความว่างเปล่า...สิ่งที่เธอคิดเอาไว้ทั้งหมดล้วนไม่สมปรารถนา ฮ่าๆๆ..."

เห็นท่าทางเช่นนี้ของเธอแล้ว ชัชนันท์หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะรู้สึกขบขันอยู่บ้าง เธอรู้สึกว่าชลิตาเหมือนกับคนชั่วที่ก่อความวุ่นวายด้วยความเหิมเกริมแต่ทำอะไรไม่ประสบความสำเร็จ คิดว่าตัวเองถูกอยู่ตลอดเวลา

"เธอดีใจก็พอ" ชัชนันท์ตอบเรียบๆ จากนั้นก็เดินอ้อมชลิตาเข้าไปในห้องครัวอย่างผ่อนคลาย และเปิดตู้เย็นหาของกินด้วยอารมณ์เบิกบาน

"เสแสร้งเก่งจริงๆ! นังแพศยา"　 ชลิตาเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันขณะเอ่ยกับตัวเอง

วันนี้ไม่ได้เห็นท่าทางริษยาสติแตกของชัชนันท์　เธอผิดหวังจริงๆ!

ชลิตาขยี้เท้าอย่างแรง และกลับไปนั่งข้างกายหทัยอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เปิดทวิตเตอร์ขึ้นมา ตั้งใจจะดูว่าคำค้นหายอดฮิตอันนั้นของเธอหายไปรึยัง

ถึงอย่างไรวันนี้ภราดรก็สั่งมาวินเอาไว้ว่า ให้เขาจ่ายเงินถอดคำค้นหายอดนิยมของเธอออก

แต่เมื่อเข้าไปดูแล้ว เธอกลับพบว่า #จับตัวเข้าสน. ชลิตาจ้างคนไปทำร้ายชัชนันท์# ยังคงอยู่ในลำดับแรกของคำค้นหายอดฮิต

สรุปว่ามาวินใส่ใจเรื่องของเธอบ้างมั้ย? ว่ากันตามเหตุผล ถ้าหากจ่ายเงินไปแล้ว คำค้นหายอดนิยมก็จะถูกถอดออกอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้ยังอยู่ ก็อธิบายได้ว่าเงินของมาวินยังไปไม่ถึงสินะ?

เธอใกล้จะกลายเป็นเมียเขาแล้ว เธอขายหน้าแบบนี้ไปตลอด คนที่จะขายหน้าไปด้วยไม่ใช่เขารึไง?

แบบนี้เขาก็ไม่สนใจหรอ คิดถึงจุดนี้แล้วชลิตาก็ร้อนรนขึ้นมา

เธอโทรศัพท์ไปหามาวินด้วยความโมโหทันที

หลังจากทางนั้นรับสายแล้ว เธอก็ฝืนข่มอารมณ์โมโหของตัวเอง สูดลมหายใจลึก พยายามรักษาความอ่อนโยนเอาไว้ พลางถามว่า "พี่วิน คุณลุงให้พี่ถอดคำค้นหายอดฮิตของตาออกไม่ใช่หรอคะ ทำไมพี่ถึงยังไม่เอาออกล่ะคะ?"

"ทวิตเตอร์เพิ่งจะปฏิเสธความต้องการของฉัน...ฉันจะทำอะไรได้" น้ำเสียงของมาวินเต็มไปด้วยความหงุดหงิด

"อะไรนะ ทวิตเตอร์ปฏิเสธความต้องการของพี่หรอคะ นี่มันอะไรกัน" ชลิตาสีหน้างงงวย เพลิงโทสะสุมทรวง

"ตาเพียงแค่รู้สึกว่าเวลามันบังเอิญเกินไป ตาไม่ได้มีความหมายอื่นนะคะ ตา..." เธอรีบอธิบาย

"ตอนนี้ฉันถามเธอว่าระยะนี้เธอไปล่วงเกินใครมา" ทางนั้นยิ่งหงุดหงิดมากกว่าเดิม ไม่มีทีท่าว่าจะฟังคำอธิบายของเธอสักนิด

"ไม่ได้ล่วงเกินใครทั้งนั้น จริงๆนะคะ" ชลิตาตอบ

"ตู้ดๆๆๆ"

สิ่งที่ตอบเธอกลับมาก็คือเสียงตัดสายอันเย็นชา

เธอรีบเป็นฝ่ายโทรกลับไป ทว่าสิ่งที่ได้ยินกลับเป็น ฝ่ายตรงข้ามไม่สะดวกจะรับสาย

"กรี๊ด!!!!" ชลิตาเดือดเป็นฟืนเป็นไฟ ขยี้เท้าแหกปากเสียงดัง และปาโทรศัพท์มือถือลงกับพื้น

ทันใดนั้น หน้าจอโทรศัพท์มือถือก็แตกเป็นเสี่ยง

ไม่ใช่ชัชนันท์แล้วจะเป็นใคร? ใครกันแน่ที่อยู่เบื้องหลังในการทำแบบนี้กับเธอ?!

ยังมีมาวิน ทั้งที่เธอท้องแล้ว เขาจะทำดีกับเธอหน่อยไม่ได้เลยรึไง นับตั้งแต่ชัชนันท์กลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป! เปลี่ยนไปหมดแล้ว!

ทำไมวันนี้ชัชนันท์ถึงได้โชคดีขนาดนั้น เทพแห่งความตายมาอยู่ตรงหน้าแล้วชัดๆ แต่ก็ยังสามารถหลบหนีไปได้ ถ้าหากว่าเธอตายไปจะดีแค่ไหนกันนะ!

หทัยรีบเดินไปข้างกายชลิตา พลางถามว่า "เกิดเรื่องอะไรขึ้น?"

"ไม่รู้ค่ะ! แม่ไม่ต้องถามแล้ว" ชลิตาสติแตกไปแล้ว

ชัชนันท์ยืนมองท่าทางสติแตกของชลิตาอยู่ที่หน้าประตูห้องครัวแล้ว ก็ยิ้มออกมาอย่างอดไม่อยู่ จากนั้นก็กอดของเดินกะโผลกกะเผลกขึ้นไปชั้นบนอย่างมีความสุข

เมื่อกลับไปถึงห้อง ชัชนันท์ก็นึกเรื่องหนึ่งออกกะทันหัน จึงรีบเร่งฝีเท้าเดินไปนั่งบนเตียงและหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา