หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 27

"ฉันบอกว่ามาอยู่ทีมฉันปีหนึ่งได้สิบล้าน คนคนนี้ก็ไม่สนใจฉัน ฉันบอกว่าสิบห้าล้านก็ยังคงไม่สนใจฉัน สุดท้ายฉันก็เอ่ยอย่างมีสถานะต่ำต้อยว่าสามสิบล้าน"

"มันเป็นระดับเงินเดือนที่คนที่ประสบความสำเร็จในวงการก็ยังไม่ได้ใช่มั้ย สุดท้ายพวกนายรู้มั้ยว่าคนคนนี้ตอบอะไรกลับมา" พูดไปพูดมากรรณก็หดหู่ยิ่งกว่าเดิม

"อะไร?" คมสันมีสีหน้าท่าทางเต็มไปด้วยความสนใจ

"แค่สามคำ ยอมแพ้เถอะ" กรรณเอ่ย

"ผู้อื่นอาจจะไม่สนใจเล่นเป็นมืออาชีพก็ได้" จิตรินตบไหล่เขา พลางปลอบใจ

"เป็นนักเล่นเกมส์มืออาชีพได้สามสิบล้านต่อปีนะ ทำไมไม่สนใจ" แววตากรรณเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ

"ถ้าหากว่าสำหรับคนคนนั้น เงินสามสิบล้านนี้ก็ไม่เท่าไรล่ะ" คมสันเอ่ยพลางซดไวน์แดงหมดแก้ว ดื่มเสร็จแล้วก็โยนซิการ์ให้คนละมวน จากนั้นเป็นฝ่ายก็ลุกขึ้นไปจุดให้แทนไท

"หรือว่าฝ่ายตรงข้ามจะเป็นทายาทเศรษฐี?" จิตรินเอ่ยต่อ

"ใครจะไปรู้ ถ้าหากไม่ใช่ทายาทเศรษฐี ก็เป็นคนโง่สุดๆ" พูดจบ กรรณก็มองไปทางจิตริน พลางถาม "นายล่ะ ช่วงนี่Cloud Mutualของนายกำลังวางแผนผูกขาดอุตสาหกรรมถ่ายทอดสดภายในประเทศไม่ใช่หรอ ความคืบหน้าเป็นยังไงบ้าง"

จิตรินจิบไวน์แดงไปคำหนึ่ง จากนั้นก็ค่อยๆกลืนลงไป พลางเอ่ยว่า "วันนี้เซ็นสัญญารับซื้อบริษัทสุดท้ายเสร็จแล้ว"

"เจ๋งนี่จิตริน ถ้าอย่างนั้นต่อไปคลิปวิดีโอแพลตฟอร์มถ่ายทอดสดเล็กใหญ่ภายในประเทศล้วนเป็นของนายแล้ว อีกทั้งใช้เวลาแค่หนึ่งเดือน...นายมีความสามารถพิเศษทางด้านธุรกิจจริงๆ" คมสันยกนิ้วโป้งชื่นชมอย่างอดไม่อยู่

"ชมเกินไปแล้ว" จิตรินสีหน้าไม่ยินดียินร้าย

"โอเค ตอนนี้ก็ดึกแล้ว ฉันกลับก่อนแล้วกัน พวกนายจะกินกันถึงตอนไหนก็ตามสบาย ลงบัญชีฉันก็พอ" แทนไทเอ่ยเสียงเย็น จากนั้นก็จัดชุดสูทบนร่าง และเดินจากไป...

กรรณ "เชี่ย! นายมันไร้หัวใจ เรียกพวกเราออกมาเพื่อให้พวกเราซื้อบ้าน ไม่ได้สนใจเรื่องเที่ยวเล่นกับพวกเราเลยสักนิดเดียว"

คมสัน "เพื่อเป็นการแสดงออกถึงความไม่พอใจของพวกเรา คืนวันนี้พวกเราจะเรียกสาวๆมาหลายคน! ให้เขาจ่ายจนหมดตัวไปเลย!"

กรรณ "อืม ความคิดดี! ยังมีไวน์แดงมีชื่อและล้ำค่าของที่นี่ พวกเราจำเป็นต้องดื่มกันหลายขวดหน่อย! ดื่มให้ตายไปเลย!"

จิตรินเพียงแค่ส่ายหน้าเงียบๆอย่างจนปัญญา เขาดื่มไวน์ไป พลางมองพวกเขาสองที่เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา

...

ตอนที่แทนไทกลับไปถึงบ้าน กชนิภกำลังนั่งดื่มนมอุ่นๆอยู่บนโซฟา

บนร่างเธอสวมชุดนอนผ้าไหมสายเดี่ยว เผยผิวขาวเนียนนุ่ม สง่างามเลิศล้ำ

เมื่อเห็นแทนไทเข้าประตูมา กชนิภก็ลุกขึ้นก้าวเท้าเดินไปตรงหน้าเขาทันที พร้อมกับเอ่ยถามเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง

"ได้ยินเกริกบอกว่าวันนี้แกไปพบลูกสะใภ้แม่มา กลับมาดึกขนาดนี้ เพราะไปเดทกันหรอ มีความคืบหน้ายังไงบ้าง"

"จะมีลูกเมื่อไร พ่อแกบ่นกับแม่ทุกวัน บอกว่าแกอายุยี่สิบแปดแล้ว ยังไม่ยอมคลอดหลานชายให้เขาอีก พี่ชายพี่รองพี่สามพี่สี่ของแก ทุกคนล้วนมีลูกกันตอนอายุเท่าลูกนี่แหละ"

แทนไทนวดหว่างคิ้วด้วยความอ่อนล้า โดยไม่สนใจคำพูดของเธอแม้แต่น้อย "ดึกขนาดนี้แล้วแม่ยังไม่นอนอีกหรอครับ"

กชนิภขมวดคิ้วไม่พอใจ "สรุปว่าลูกได้ยินที่แม่พูดกับลูกมั้ย"

"ใช่แล้ว ลูกสะใภ้แม่เป็นหัวหน้างานคอนโดพาราวิหคเป็นครั้งแรก จะเปิดตัวในวันอังคารหน้านะครับ" แทนไทตอบไม่ตรงคำถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาเช่นเคย

"วันอังคารหน้า? ดีเลย ถึงตอนนั้นแม่จะไปซื้ออาคารหนึ่ง อีกครู่แม่จะระดมเพื่อนๆในกลุ่มไลน์สักหน่อย ให้พวกเธอไปซื้อด้วย"

"อ่อ ใช่แล้ว ถึงตอนนั้นแม่ไปที่นั่นได้สินะ? แม่รับปากว่าจะไม่พูดว่าแม่เป็นแม่ของแก และจะไม่พูดถึงฐานะของแม่ด้วย" กชนิภเอ่ยอย่างคึกคัก

กิจการของลูกสะใภ้ตัวเอง เธอที่เป็นแม่สามีจะต้องให้การสนับสนุนอยู่แล้ว

"แม่คิดไม่ถึงเลยว่าพวกเขาจะกำหนดวันแต่งงานเร็วขนาดนี้...ถึงอย่างไรตอนนี้ก็มีเสียงด่าทอที่ลูกกับมาวินในอินเทอร์เน็ตอยู่มาก" หทัยเอ่ย

"ตระกูลวงศ์ดีประสิทธิ์ว่า ไม่ว่าจะแต่งหรือไม่ ขอเพียงแค่พวกเรายังคบกันอยู่ เสียงด่าทอพวกนั้นก็จะตามติดเป็นเงาตามตัวไปตลอด"

"ดังนั้นไม่สู้แต่งงานเร็วหน่อย แต่งงานแล้วพวกลูกสองคนก็ไปเข้าร่วมกิจกรรมสาธารณประโยชน์ให้มากหน่อย ช่วยล้างมลทินให้ตัวเองก็ยิ่งดี ถึงอย่างไรตอนนี้คนเราล้วนลืมกันง่ายมาก"

"ทางด้านคุณพ่อ คุณแม่ก็ไปบอกเถอะค่ะ พรุ่งนี้คนของตระกูลวงศ์ดีประสิทธิ์จะมาปรึกษาเรื่องพวกนี้ที่บ้านเรา คุณแม่จะต้องให้คุณพ่อทราบและเห็นด้วยก่อนหน้านั้นนะคะ จะได้ไม่ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายอะไรขึ้นมา" ชลิตาเอ่ยแต่ละคำแต่ละประโยคอย่างจริงจัง

"โธ่ ลูกวางใจได้เลย" หทัยรับปากอย่างมีความสุข

ชัชนันท์ลงมาจากชั้นบน ก็ได้ยินพวกเธอสองแม่ลูกพูดคุยกัน

ชุดนอนผ้าไหมกระโปรงสายเดี่ยวสีฟ้าน้ำทะเลขับให้ผิวของเธอขาวเป็นพิเศษ แม้ว่าใบหน้าจะไร้เครื่องสำอางแต่ก็ยังคงงดงามราวกับเทพธิดาที่ลงมายังโลกมนุษย์ ข้อเท้าขวายังคงเจ็บแปลบ เธอจึงเดินกะโผลกกะเผลก และเต็มไปด้วยความระมัดระวัง

แต่ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้น ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อความงามของเธอ

เธอไม่รู้สึกแปลกใจอะไรกับวิธีการของตระกูลวงศ์ดีประสิทธิ์ อย่างไรเสียผู้ใหญ่ตระกูลวงศ์ดีประสิทธิ์ทั้งสองก็หวังมาตลอดว่าตัวเองจะได้อุ้มหลานชายเร็วหน่อย

เพียงแต่ ชลิตาท้องจริงหรือไม่นั้น เธอไม่สามารถเชื่อได้ง่ายๆ

ทว่าไม่ว่าจะท้องหรือไม่ เธอก็มีแผนของตัวเอง

วันนี้เธออ่านข้อมูลเด็กฝึกหัดที่รับเข้ามาใหม่ตลอดช่วงบ่าย ตอนนี้เธอเหนื่อยจนแทบทนไม่ไหวแล้ว จึงไม่อยากจะสนใจพวกเธอสองคนชั่วคราว

ตอนนี้เธอหิวแล้ว คิดแต่จะไปหาอะไรกินในตู้เย็นสักหน่อย เมื่อกินเสร็จก็นอน

ชลิตาเห็นชัชนันท์แล้ว สีหน้าก็เย็นชาในชั่วพริบตา เธอเร่งฝีเท้าไปตรงหน้าชัชนันท์ และกางแขนขวางทางเธอเอาไว้