หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 40

"เอาล่ะรีบไปได้แล้ว" พูดจบ เขาก็ก้าวยาวๆฝ่าพายุหิมะไปบนถนน

แสงไฟสาดส่องร่างกายเขาจนเกิดเงาสูงยาวชะลูด

ชั่วขณะนั้นชัชนันท์พลันรู้สึกอุ่นขึ้นมาในใจ

เธอถอดเสื้อโค้ตออก แล้วรีบวิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ยัดเสื้อใส่ในอ้อมกอดของเขา "คุณใส่ไว้เถอะ ฉันไม่หนาวแล้ว งั้นฉันไปส่งคุณไหม อย่าไปรบกวนเพื่อนคุณเลย"

"เดี๋ยวเพื่อนผมก็มาแล้ว"เขาพูดพร้อมกับเตรียมจะถอดเสื้อกลับคืนไปให้เธอ

ชัชนันท์รีบหลบอย่างว่องไว จากนั้นก็วิ่งกลับไปที่มาเซราติคันสีแดงเพลิงของเธอ ไม่เหลือโอกาสให้เขาเลยสักนิด

เมื่อมองตามแผ่นหลังผอมบาง มุมปากของชายหนุ่มก็ยกโค้งเป็นมุมโค้งเล็กๆ

เมื่อชัชนันท์ขึ้นมาบนรถ ก็ขับรถออกไปท่ามกลางท้องฟ้ายามค่ำคืน

เธอขับออกไปได้ไม่นาน โรลซ์รอยซ์คันสีดำก็ขับมาจอดตรงหน้าแทนไทอย่างแน่นิ่ง

ต่อมา เกริกก็เดินนำคนในชุดดำกลุ่มหนึ่งลงมาจากรถ มาหยุดยืนอย่างนอบน้อมอยู่ตรงหน้าเขา พร้อมกับคำนับทำความเคารพอย่างพร้อมเพรียง

จากนั้นเกริกก็เปิดประตูรถให้เขาขึ้นไปนั่ง

เขามองเกริกอย่างเรียบนิ่ง แล้วขึ้นไปนั่งด้วยท่วงท่าสง่า เอนหลังพิงเบาะหนังนุ่มๆ พร้อมยกขาขึ้นไขว่ห้าง แล้วเปิดหนังสือความรู้พื้นฐานแพทย์แผนจีนอ่าน

ไม่นานเกริกก็ตามขึ้นมาบนรถ

เมื่อเห็นหนังสือในมือของเขา ดวงตาของเกริกก็มีแต่ความงงงวย "คุณชายห้า ทำไมจู่ๆสนใจหนังสืออะไรแบบนี้ล่ะครับ?"

"มีคนบอกให้ฉันอ่าน"เขายังคงมีสีหน้าเรียบนิ่ง

"คุณผู้หญิงเหรอครับ?"แววตาของเกริกมีเครื่องหมายคำถามเต็มไปหมด

"อืม"

"แต่ว่า อันนี้......"

"หุบปาก"

"......"

เกริกไม่กล้าพูดอะไรอีก สตาร์ทรถแล้วขับออกไปเงียบๆ แต่ก็อดคิดในใจไม่ได้ว่า: คุณชายห้าเชื่อฟังอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? ใครบอกให้อ่านอะไรก็อ่านตามง่ายๆอย่างนี้เลยเหรอ

......

ตอนที่ชัชนันท์กลับมาถึงบ้าน มือถือก็สั่นขึ้นมา

เธอขับรถมาจอดที่หน้าประตู แล้วเหลือบมองหน้าจอ

"อึ้ง!วงในรู้แฉพาราวิหคตึกของรัตนากรกุลกรุ๊ปมีปัญหาด้านคุณภาพ!แอบตัดลดวัสดุระหว่างการก่อสร้าง!"

พาดหัวข่าวนี้ ทำเอารูม่านตาของชัชนันท์ค้างเติ่ง

แต่ไหนแต่ไรตึกของรัตนากรกุลกรุ๊ปไม่เคยเกิดปัญหาแบบนี้ หน้างานก่อสร้างมีช่างผู้เชี่ยวชาญมาคอยคุมงานตลอด

พาราวิหคที่ตอนนี้กำลังก่อสร้าง ก่อนหน้านี้พ่อของเธอก็เคยพาคนไปดูหน้างานอยู่หลายครั้ง ก็แทบจะไม่มีปัญหาอะไรเลย

เธอมั่นใจในคุณภาพตึกอาคารของตัวเอง การที่มีคนปล่อยข่าวออกมาอย่างนี้ เธอคิดว่ามีความเป็นไปได้สองอย่าง

อย่างแรก คู่แข่งของตระกูลรัตนากรกุลจงใจที่จะเล่นงานพวกเขา

อย่างที่สอง มีคนคิดจะเล่นงานเธอ ขัดขวางไม่ให้เธอทำภารกิจที่พ่อมอบหมายได้สำเร็จลุล่วง ซึ่งคือใคร เธอก็รู้โดยไม่ต้องคิด

เธอเข้าไปเช็กคำอันดับคำค้นหาในอินเทอร์เน็ต

แล้วก็เป็นอย่างที่คาดการณ์เอาไว้ คำค้นหา "ปัญหาด้านคุณภาพของพาราวิหค"กำลังติดอยู่ในอันดับที่สอง

ส่วนอันดับที่หนึ่ง ก็ยังคงเป็นคำค้นหาเกี่ยวกับชลิตา

เธอรีบกดเข้าไปในหัวข้อ สิ่งที่เข้าสู่สายคือคำด่าทอเป็นแถบ

"ไม่ต้อง เรื่องใหญ่ขนาดนี้ให้ฉันจัดการเองดีกว่า" วันชัยส่ายหน้า

"พ่อเชื่อนันท์นะ นันท์ทำได้"ชัชนันท์กล่าว

ไม่ว่าจะเป็นแผนของชลิตาหรือของคู่แข่ง เธอก็จะไม่ให้อีกฝ่ายสมหวัง ไม่เพียงแค่ไม่สำเร็จ เธอยังจะถือโอกาสนี้พิสูจน์ตัวเองด้วย

ถึงตอนนี้มันจะดูเสี่ยง แต่มันก็เป็นโอกาส

"ฉันว่าให้นันท์ลองก็ดีนะ ถ้าเธอคิดว่าตัวเองทำได้จริงๆล่ะก็"หทัยเหลือบมองชัชนันท์อย่างนิ่งๆ พร้อมเอ่ยพูดขึ้นมา

ในเมื่อเธอคิดอยากจะลองดีนักก็ให้เธอลอง หทัยเองก็อยากจะเห็นเหมือนกัน ว่าครั้งนี้ชัชนันท์เตรียมจะเก็บกวาดความยุ่งเหยิงนี้ยังไง เรื่องแบบนี้ถ้าเกิดจัดการได้ไม่ดี ก็มีแต่จะเป็นผลเสียต่อรัตนากรกุลกรุ๊ป

พอถึงตอนนั้น วันชัยจะต้องโกรธชัชนันท์อย่างแน่นอน เตรียมรับแรงกระแทกได้เลย

"ใช่ ต้องให้โอกาสคนอายุน้อยได้พิสูจน์ตัวเอง เห็นเธออยากพิสูจน์ตัวเองขนาดนี้ พ่อก็ให้เธอได้ทำตามที่หวังหน่อยเถอะ" พูดจบ ชลิตาก็กอดอก มองมาที่ชัชนันท์ด้วยสายตาเยาะเย้ย

ชลิตาอดที่จะคิดไม่ได้ว่า ชัชนันท์บ้าไปแล้วหรือไง? ถึงได้หาเรื่องใส่ตัวแบบนี้? ในเมื่อเธออยากหาเรื่องใส่ตัวขนาดนั้น งั้นชลิตาคนนี้ก็จะช่วยผลักดันเธอเอง ชลิตาอยากเห็นชัชนันท์ตกลงไปในบ่อโคลน กลิ้งหลายตลบจนลุกไม่ขึ้นเองกับตา!

ชัชนันท์รู้อยู่แล้วว่าสองแม่ลูกกำลังคิดอะไร แต่ก็ไม่ได้สนใจพวกเธอ เพียงแค่มองมาที่วันชัยเงียบๆ รอเอาคำตอบ

"นันท์ แกแน่ใจนะ?"นัยน์ตาของวันชัยมีแต่คำถาม

"หนูแน่ใจ หวังว่าพ่อจะเชื่อนันท์ นันท์ทำมันได้แน่ๆ"ชัชนันท์ยังคงยึดมั่นคำเดิม

"ได้"วันชัยพยักหน้า

แม้ว่าจะไม่ค่อยเชื่อว่าเธอจะทำได้ดีเท่าไหร่ แต่เขาก็อยากปล่อยให้เธอลองดูสักครั้ง จะได้รู้ว่าความสามารถของเธอเก่งกาจเหมือนอย่างที่ตัวเองจินตนาการไว้หรือเปล่า

"ถ้าอยากให้ช่วยอะไร แกก็มาบอกฉันนะ" พูดจบ วันชัยลุกขึ้นเดินไปชั้นบน

สองแม่ลูกหทัยชลิตาได้ยินแบบนั้น ก็มองหน้ากันอย่างพึงพอใจ สีหน้าท่าทางดูสะใจ

"เฮ้อ คนบางคนนี่ไม่รู้จักเจียมตัวเอาซะเลย"ชลิตายิ้มเยาะ