หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 56

ถึงจะรู้ดีว่า เขาไม่ชอบให้ใครมาพูดอยู่ข้างๆ เวลาที่เล่นเกม แต่พอเห็นSevenแล้ว เธอก็ห้ามที่จะพูดไม่ได้

แทนไทมองกชนิภอย่างเฉยๆ ทีหนึ่ง แล้วก็ต่อสู้กับSevenต่อ

กชนิภนั่งเอียงๆ อยู่บนชั้นวางมือของเก้าอี้ ตั้งใจดูการต่อสู้ไปด้วย พูดไปด้วยว่า "แม่ขออยู่ที่นี่ดูรอบนี้ให้จบได้ไหม? เพราะนี่เป็นถึงการต่อสู้ของโปรเพลเยอร์ทั้งสอง แม่รู้ว่าแกไม่ชอบที่แม่เป็นแบบนี้ แต่ขอครั้งนี้ครั้งเดียว"

ในสายตาของเธอเต็มไปด้วยความรอคอย อยากจะดูภาพที่แทนไทล้มอีกฝ่ายให้ได้

แทนไทกลับใจจดใจจ่ออยู่กับเกม ถึงแม้ว่าเกมจะเดือดเป็นอย่างมาก แต่สีหน้าก็ยังเฉยชา ไม่พูดอะไรทั้งนั้น

คิดซะว่าเขาตกลงแล้ว ก็เลยไม่ได้จากไป

ไม่นานเขาก็ได้แพ้อีกครั้ง ครั้งนี้ก็ยังช้าไปทีหนึ่ง

"อุ้ย ถ้าแกปล่อยสกิลเร็วกว่าเธออีกหน่อย ตอนนี้ที่ตายก็จะเป็นอีกฝ่ายแล้ว" กชนิภมองSevenที่เลือดเหลือแค่นิดเดียวในจอแล้วพูดอย่างเสียดาย

แทนไทไม่พูดอะไร รอฟื้นคืนอย่างเงียบๆ

Seven:ทักษะใช้ดี ต่อไปฉันพาคุณขึ้นแรงค์ไหม แบบนั้นคะแนนจะขึ้นได้เร็วกว่า

ห้า:ไม่จำเป็น

กชนิภรีบลุกขึ้นยืนทันที "โอกาสดีๆ แบบนี้ ลูกจะทิ้งไปทำไม? โปรเพลเยอร์บอกแล้วว่าจะพาลูกเล่น ลูกกลับปฏิเสธไปซะอย่างนั้น?"

"......" แทนไทซื้อยาอย่างเงียบๆ แล้วกลับไปในสนามรบ

และแล้วหลังจากนั้น เขากลับถูกกดทับอยู่ตลอด ช้ากว่าอยู่ตลอดเวลา

"แกลุกขึ้น ให้แม่เล่นกับโปรเพลเยอร์หน่อย แม่รู้สึกว่าตัวเองเล่นได้ดีกว่าแกอีก" กชนิภดูต่อไปไม่ไหวแล้ว กระชากแขนเสื้อของแทนไทแล้วอยากจะลองเล่นเป็นอย่างมาก

"หยุดเลย" แทนไทพูดเบาๆ

"เร็วๆ ไม่อย่างนั้นฉันจะยึดเมาส์ของแกไป" กชนิภพูดอย่างขู่

แทนไทมองเธออย่างทำอะไรไม่ได้ทีหนึ่ง จากนั้นก็พยุงเธอไปนั่งบนเก้าอี้ของตัวเองอย่างทำอะไรไม่ได้

นิสัยของกชนิภเขารู้ดี ถ้าไม่ทำตามที่เธอขอละก็ เรื่องอะไรเธอก็ทำออกมาได้ อย่าว่าแต่ยึดเม้าส์ไปเลย อุ้มซีพียูไปก็เป็นไปได้

หลังจากที่เธอเปลี่ยนสกิลแล้ว ก็ได้ต่อสู้กับอีกฝ่ายต่อ

สุดท้ายแพ้แล้วก็แพ้อีก ถึงแม้ว่าจะมีเพื่อนร่วมทีมมาช่วยก็เหมือนเดิม เลนบนกลายเป็นตู้เอทีเอ็มของSevenไปแล้ว

แทนไทยืนมองดูอยู่ข้างหลังของเธออย่างรังเกียจ

กชนิภตั้งสมาธิในการมองจอคอม "ฉันต้องล้มเขาให้ได้ครั้งหนึ่ง"

แทนไทพ่นควันบุหรี่ออกมาอย่างช้าๆ พูดเบาๆ ว่า "เลเวลต่างกัน 4 ระดับ จะเอาอะไรไปสู้?"

พูดจบ เขาก็จับขมับอย่างช่วยอะไรไม่ได้ เดินไปตรงกระจกแล้วมองดูวิวกลางคืน ไม่เห็นก็ไม่ต้องเครียด

"แม่ทำได้" กชนิภก็ยังมีความมั่นใจ

แต่ว่าถึงแม้ว่าเพื่อนร่วมทีมทั้งสองคนจะมาช่วยเหลือ พวกเขาก็ยังสู้Sevenที่อยู่ฝั่งตรงข้ามไม่ได้

สุดท้ายเพราะว่าเลนบนไม่ไหวแล้ว ก็เลยจบเกมก่อนเวลา

กชนิภครั้งนี้พูดได้ว่าถูกSevenสั่งสอนไปอย่างดีเลย ถูกล้มจนยอมแล้ว

เธอรีบขอเพิ่มเพื่อนไป จากนั้นก็มองหน้าจอคอมไว้อย่างตื่นเต้น ได้แต่ภาวนาในใจให้Sevenรับเพื่อน

หลังจากไม่กี่วินาที ทางเธอก็แจ้งเตือนว่าSevenได้รับการขอเพิ่มเพื่อนแล้ว

เธอรีบดีใจเหมือนกับกำลังข้ามปีเลย อดไม่ได้ที่จะยกมือทั้งสองฉลองอย่างเฮฮา "ดีจังเลย"

วินาทีต่อมา เธอก็เปิดแชทสนทนาขึ้นมา "คุณโปรเพลเยอร์ ฉันชื่นชมคุณเหมือนกับแม่น้ำที่ไหลไม่หยุดเลย"

Seven:O (∩_∩) Oฮ่า ฮ่า ขอบคุณนะ

ห้า:คุณโปรเพลเยอร์เป็นผู้หญิงเหรอ?

Seven:ใช่

ห้า:เป็นผู้หญิงเหมือนกันทำไมพวกเราถึงต่างกันขนาดนี้ล่ะ?

Seven:เธอเองก็เก่งมากเลย

กชนิภอดไม่ได้ที่จะมองบนใส่เขา "ขี้จี้ แกคิดว่าไม่ให้แม่เล่น แม่ก็เล่นไม่ได้แล้วเหรอ? รหัสของแกฉันรู้นะ"

กชนิภก็เปิดคอมขึ้นมาอีกครั้ง ล็อกอินเกม เพื่อที่จะเล่นกับSevenต่อ

และแล้ว หลังจากที่เข้าไปแล้วก็เห็นอีกฝ่ายอยู่ในเกมแล้ว

เธอถอนหายใจอย่างผิดหวังยาวๆ รีบกดแชทสนทนาขึ้นมาทันที "ขอโทษนะคุณโปรเพลเยอร์ เมื่อกี้หมาบ้านฉันมากดโดนปุ่มปิดเครื่อง เลยทำให้คอมปิดเครื่องไป"

มองดูข้อความที่ตัวเองส่งออกไปนั้น กชนิภคิดในใจ:คำพูดแบบนี้ คุณโปรเพลเยอร์น่าจะไม่โกรธแล้วมั้ง? น่าจะไม่แล้ว เพราะสมเหตุสมผลจริงๆ

สังเกตเห็นเวลาบนโน๊ตบุ๊คเป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว กชนิภพูดต่อในแชทสนทนาว่า "คุณโปรเพลเยอร์ นี่ก็ดึกมากแล้ว เล่นเสร็จแล้วนอนเร็วๆนะ โต้รุ่งไม่ดีต่อผิวของเรานะ ฉันนอนก่อนแล้ว"

จากนั้นกชนิภปิดคอม ออกไปจากห้องด้วยอารมณ์ที่ดี

......

หลังจากชัชนันท์เล่นจบไปตาหนึ่ง ก็เห็นข้อความที่ห้าส่งให้ตัวเอง คิดในใจว่า คนนี้ก็น่าสนใจเหมือนกัน

ก่อนหน้านี้ยังปฏิเสธเธอย่างเย็นชา ตอนนี้กลับเป็นท่าทีของติ่งไปแล้ว

ห้าคนนี้ความสามารถไม่ถือว่ามั่นคง แม้แต่นิสัยก็ไม่มั่นคงเหมือนกันเหรอ?

ชัชนันท์ส่ายหน้าแล้วยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นก็ถอยออกจากเกม เดินไปที่หน้าระเบียง

เห็นว่าไฟในห้องปิดแล้ว เธอก็เดินกลับไปที่เตียงอีกครั้ง

เรื่องของคืนนี้ ถึงแม้ว่าทางเธอจะรู้สึกซะใจเป็นอย่างมาก แต่เธอรู้ว่าทางด้านวันชัยกลับไม่ใช่แบบนี้ เธอเป็นห่วงเขามาก

ยืนอยู่หน้าระเบียงเป็นเวลานาน ชัชนันท์ถึงจะหันหลังเดินกลับไปที่เตียง

......

เช้าวันที่สอง ชัชนันท์ลืมตาขึ้นก็เห็น "พาราวิหคถูกใส่ร้าย" ขึ้นเป็นอันดับสอง

ที่หนึ่งก็ยังเป็นข่าวมืดของชลิตา