หลินไป๋หลัน นิยาย บท 50

เช้าวันรุ่งขึ้นที่โต๊ะอาหารทุกคนนั่งกินอาหารเช้ากันตามปกติ เช้าวันนี้หยางอู๋เหยาลุกขึ้นมาทำข้าวต้มปลาและมีขนมปังปิ้งเอาไว้กินกับกาแแฟสำหรับสามีและบุตรชายของตน

              ส่วนมีมี่นั้นนางก็ดื่มกาแฟเช่นกันแต่เป็นกาแฟใส่นมข้นหวานและคอฟฟี่เมทรสชาติหวานมัน ไป๋หลันนางดื่มนมอุ่น ๆ หลังจากทานข้าวต้มในตอนเช้า

       "มี่เอ๋อร์ปากของเจ้ายังไม่หายอีกหรือ ได้ทายาบ้างหรือไม่" อู๋เหยาเอ่ยถามบุตรสาวบุญธรรมอย่างห่วงใยที่เห็นริมฝีปากของนางบวมแดงขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย

"ข้าลืมทายาเสียสนิทเลยเจ้าค่ะท่านแม่" มีมี่เอ่ยตอบด้วยท่าทางสำนึกผิด

"เช่นนั้นกินข้าวเสร็จแล้วก็รีบทายาเสียเฉินหยางเจ้าทายาให้มี่เอ๋อร์ด้วยนะ" ประโยคหลังอู๋เหยาหันไปสั่งบุตรชายของตนเพราะกลัวว่ามี่เอ๋อร์จะลืมทายาอีก

"ขอรับท่านแม่กินข้าวเสร็จแล้วข้าจะทายาให้นางเอง" เฉินหยางเอ่ยใบหูขึ้นสีเล็กน้อยด้วยความขัดเขินและรู้สึกผิดที่จูบนางเสียจนทำให้ปากบาง ๆ นั้นบวมแดงขึ้นมา

"เช่นนั้นพ่อกับหลันเอ๋อร์ต้องออกไปโรงค้าทาสก่อน เฉินหยางฝากเจ้าดูแลทางนี้ด้วยเข้าใจหรือไม่" เฉินหยวนเอ่ยสั่งบุตรชายของตน

"เข้าใจแล้วขอรับท่านพ่อข้าจะดูแลท่านแม่และมี่เอ๋อร์เองท่านพ่อและหลันเอ๋อร์ดูแลตัวเองด้วย" เฉินหยางเอ่ย 

"ได้ ๆ เช่นนั้นไปกันเถิดหลันเอ๋อร์" เฉินหยวนเอ่ยชวนบุตรสาวของตน

ไป๋หลันและบิดาออกเดินทางด้วยรถม้าโดยมีบิดาของนางที่โผกผ้าปิดบังใบหน้าแล้วเป็นผู้บังคับม้าเอง โรงค้าทาสอยู่ห่างจากตลาดออกมาค่อนข้างไกลใช้เวลาเดินทางราว ๆ ครึ่งชั่วยามก็ถึงที่หมาย

"ยินดีต้อนรับขอรับนายท่าน ท่านต้องการทาสแบบไหนโปรดแจ้งข้าน้อยมาได้เลย ทางโรงค้าทาสของเรามีให้ท่านเลือกทุกแบบเลยขอรับ" ชายอ้วนท้วมผู้ดูแลโรงค้าทาสเอ่ย

"ข้าอยากได้ทาสที่เป็นบุรุษพอจะฝึกวรยุทธ์ได้" เฉินหยวนเอ่ย

"เช่นนั้นเชิญตามข้าน้อยมาเลยขอรับ" ชายอ้วนท้วมเดินนำไปยังด้านในสุด 

ตอนนี้มีช่างไม้เริ่มมาทำการก่อสร้างต่อเติมแล้ว นางและบิดาสอบถามช่างไม้ว่าติดขัดหรือไม่เข้าใจตรงไหนบ้างหรือไม่ แต่ช่างไม้บอกว่าเข้าใจและสามารถทำได้แต่ถ้ามีปัญหาตรงไหนจะสอบถามอีกที หลังจากที่อยู่ดูช่างไม้ทำงานกันได้สักพักก็ออกมาจากร้าน

ไป๋หลันบอกกับบิดาให้แวะร้านขายอาภรณ์เพื่อดูเสื้อผ้าให้พวกทาสที่ซื้อมาได้สวมใส่ เมื่อถึงร้านนางเลือกดูชุดของบุรุษสีดำและสีน้ำเงินมาอย่างละหนึ่งชุด ส่วนของสตรีนางเลือกเป็นสีฟ้าและสีม่วงมาอย่างละหนึ่งชุดเช่นกัน ส่วนเนื้อผ้าที่เลือกมานั้นเป็นเนื้อผ้าค่อนข้างดีสวมใส่สบายตัวจะได้ทำให้พวกเขาไม่รู้สึกอึดอัดและบ่งบอกถึงความเอาใจใส่ของเจ้านายอีกด้วย เมื่อได้ของและจ่ายเงินเรียบร้อยนางและบิดาก็เดินทางกลับจวนกันทันที

เมื่อมาถึงจวนไป๋หลันจึงจัดแจงเสกชุดที่ซื้อมาเพิ่มอีกหลายชุดให้พอแจกจ่าย และจัดเตรียมห้องครัวสำหรับทำอาหารของพวกเขาส่วนมากที่เตรียมจะเป็นอาหารสดเสียส่วนใหญ่ เครื่องครัวภายในห้องนั้นยังคงเป็นของยุคนี้ไม่ได้ปรับเปลี่ยนแต่อย่างใด

สักพักหนึ่งก็มีรถม้าของโรงค้าทาสนำทาสมาส่ง ทุกคนในครอบครัวก็เดินออกมายังลานด้านหน้าเพื่อต้อนรับและเรียกรวมตัวของทาสทั้งหมด

เฉินหยวนกล่าวรับขวัญพวกทาสทั้งหมดให้จงรักภักดี ซื่อสัตย์ อยู่แบบถ้อยทีถ้อยอาศัยกันแบบพี่น้อง และยังมีค่าตอบแทนให้พวกเขาในทุก ๆ เดือนพวกทาสทั้งหมดที่ได้ยินเช่นนั้นต่างพากันยกยิ้มอย่างดีใจ

เมื่อพูดคุยเสร็จเรียบร้อยหยางอู๋เหยาอาสาพาแม่ครัวทั้งสิบคนไปยังเรือนพักที่อยู่ติดกับห้องครัวด้านหลังเพื่อแจกแจงงานของแต่ละคน ส่วนภายในห้องครัวนั้นบุตรสาวได้จัดเตรียมผักสด เนื้อสัตว์ และเครื่องปรุงต่าง ๆ เอาไว้เรียบร้อยแล้วพร้อมทำอาหารได้ทันที และได้แจกจ่ายอาภรณ์คนละหกชุดแบ่งเป็นสีฟ้าและสีม่วงอย่างละสามชุด แม่ครัวที่ได้รับอาภรณ์ชุดใหม่ต่างดีใจและโขกหัวคำนับกันอย่างไม่ลดละ ทำให้หยางอู๋เหยาต้องเอ่ยห้ามแทบไม่ทันเพราะกลัวว่าพวกเขาจะเกิดบาดแผลขึ้นมา