หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 193

ตอนที่ 193 จะหลงตัวเองไปหน่อยแล้ว

รู้สึกว่า......ตั้งแต่ที่รู้จักกันมา นี้เป็นครั้งแรกที่เขาทำร้ายเธอ แถมยังทำถึงขนาดนี้

วรินทร รู้ดี คราวนี้ ทาวัต โกรธจริงๆ โกรธแบบโกรธมากๆด้วย

ส่วนใจของเธอก็เต็มไปด้วยบาดแผล ซึ่งตอนนี้เจ็บปวดเป็นอย่างมาก

หลังจากที่ วรินทร กลับไป ใบหน้าที่ดุร้ายและเย็นชาก็ค่อยๆแปลเปลี่ยนเป็นสีหน้าที่เศร้าและเจ็บปวด

ถ้าเธอพูดว่า ไม่ชอบฉัน หรือปฏิเสธฉัน มันยังเจ็บน้อยกว่า ประโยคที่เธอพูดออกมาสักอีก

เธอไม่รู้หรอกว่าคำพูดที่เธอพูด สำหรับคนที่รักเธอจนหมดใจ มันเหมือนใช้มีดกรีดหัวใจแล้วสาดด้วยเกลือ

ทาวัต จู่ๆก็รู้สึกเหนื่อยและอ่อนแออย่างแรง เขารักเธอมาตั้งนาน รอมาขนาดนี้ สุดท้ายสิ่งที่ได้กลับมาคือคำพูด คุณจะหลงตัวเองเกิดไปแล้ว

เขาเอาหน้าหนุนไปที่เตียงที่ยุ่งเหยิง และมันมีรอยเปื้อนน้ำตาอยู่

รอยน้ำตานี้บอกเขาว่า เมื่อกี้นี้ เธอร้องไห้งั้นเหรอ

คนที่ทำให้เธอร้องไห้ คือเขา

พอนึกว่า วรินทร ออกไปพร้อมน้ำตา ทาวัต ก็รู้สึกจุกที่อก เขาจับตัวหนังสือที่เธอเขียนในกระดาษ

บนกระดาษนอกจากจะมีคำว่า การร่ายร่ำของมังกรและหงส์ ข้างๆยังมีตัวหนังสือที่เธอเขียนอยู่ด้วย มันเหมือนเป็นเรื่องตลกเลยนะ

เขา ขยำกระดาษนั้น แล้วโยนมันลงถังขยะ

ตอน วรินทร ออกมาจากโรงบาล วิญญาณเหมือนหลุดออกมาจากร่างกาย ใจของเธอตอนนี้เหมือนหายไปครึ่งหนึ่ง มันเจ็บ มันเจ็บอย่างมาก ขนาดที่ว่าแค่หายใจมันยังหายใจไม่สะดวก

ตอนนี้น้ำตาได้โดนลมพัดจนแห้งไปหมดแล้ว

จู่ๆโทรศัพท์ก็ได้ดังขึ้น เธอเอาโทรศัพท์ออกมา แล้วรับมัน โดยที่ไม่ได้ดูด้วยซ้ำว่าใครโทรมา “ฮัลโหล?”

เป็น คาร่า ที่โทรมา ตอนแรกเธอ โทรมาเพื่อที่จะชวนเธอไปกินข้าว แต่พอได้ยินเสียงของ วรินทร เธอก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติของเธอ เสียงของเธอมันแปลกๆ มันเหมือนเสียงของคนที่พึ่งร้องไห้มา

“ทำไม่ถึงไม่พูดล่ะ เธอเป็นอะไรหรือเปล่า? ไม่สบายหรือเปล่าหรือว่ามีใครทำร้ายเธอ?”คาร่าถามด้วยความเป็นห่วง ในโลกนี้คนที่ทำร้าย วรินทร ได้มีอยู่ไม่กี่คน แต่ฟังจะเสียงของเธอฉันว่ามันแปลกๆ หรือว่าเธอถูกใครทำร้ายมาจริงๆ?

“คาร่า”......ตอนแรก วรินทร สงบสติได้แล้วแต่พอได้ยินความห่วงใยของคาร่า ทำให้เธอได้ปลดปล่อยมันออกมาอีกครั้ง

“ตอนนี้เธออยู่ไหน ฉันจะได้ไปหาเธอ” คาร่า ออกไปหาเธอทันทีโดยที่ไม่สนว่าตอนนี้เธอยังอยู่ในเวลางานอยู่ เธอออกไปหา วรินทร อย่างรวดเร็ว

การที่ วรินทร เป็นแบบนี้ แสดงว่าต้องเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแน่

เธอเป็นเพื่อนกับ วรินทร มาหลายปี เรียกได้ว่าคาร่านั้นเข้าใจ วรินทร เป็นอย่างดี พวกเธอมีสายสัมพันธ์ที่ “แน่นแฟ้น” ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ คาร่าก็จะรู้สึกได้ทันที

“ฉันอยู่”......วรินทร บอกที่อยู่ของตัวเองให้เธอ เธอรับปากกับคาร่าแล้วว่า จะรอเธออยู่ที่นี้

“.......”คาร่า ฟังสิ่งที่เธอพูดจนจบ เธอเข้าใจได้ทันทีว่าทำไม ทาวัต ถึงได้โกรธขนาดนี้ ต้นเหตุเป็นเพราะเพื่อนตัวแสบคนนี้จริงๆ

คำพูดที่เธอพูด ถ้าพูดกับคนอื่นคงไม่มีอะไรหรอก แต่คนที่พูด กลับเป็น ทาวัต คนนั้นเนี่ยซิ

คำพูดนี้สำหรับ ทาวัต มันไม่แตกต่างจากยาพิษเลย มันคงทำร้ายจิตใจของ ทาวัต มาก ไม่งั้นเขาไม่ทำแบบนี้กับเธอหรอก

พอคิดได้ดังนั้น คาร่า ก็อยากจะผ่ากระโหลกของเธอออกแล้วเอาสมองออกมาเพื่อดูสิ่งเธอคิดอยู่ ถ้าไม่ใช่เพราะรู้จักกันมานาน เธอคงคิดว่าสิ่งที่ วรินทร นั้นเธอพูดออกมาจากใจจริง

แต่เพราะรู้จักเธอมานาน คาร่า จึงเข้าใจเธอเป็นอย่างดี ว่าเธอนั้นงี่เง่าแค่ไหน งี่เง่าในเรื่องของความรัก!

คาร่า จ้องมองเธอได้นาทีกว่า ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกสงสาร

วรินทร ........อย่าบอกนะว่าเธอหลงรัก ทาวัต เข้าให้แล้ว?

จู่ๆสายตาของเธอก็เปล่งประกายขึ้นมา เธอเอาแก้วที่อยู่ในมือของ วรินทร ออก แล้วจับไหล่เธอ จ้องมองไปที่เธอ แล้วพูดสิ่งที่เธอคิดออกมา

“การที่เธอแคร์ความรู้สึกของ ทาวัต ขนาดนี้ ไม่ใช่เพราะว่าเธอชอบเขาเข้าแล้วหรือไง?

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้เธอคงตอบกลับไปมาอย่างชัดเจนว่า ใช่

แต่ว่าตอนนี้ เธอชัดไม่แน่ใจแล้ว เหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องตลก

“ในเมื่อเธอชอบเขา แล้วเธอยังลังเลอะไรอีกล่ะ?คาร่า พูด นี้ไม่ใช่เรื่องที่ยากเย็นอะไรเลยนี้