หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 192

ตอนที่ 192 ฉันชอบ ทาวัต เข้าให้แล้ว?

ประโยคที่แปลเปลี่ยนจากความคิดเป็นคำพูด ก็เหมือนกับคำสาปที่ดังอยู่ในหัวของเธอ

เธอชอบ ทาวัต เข้าให้แล้ว?

เธอชอบ ทาวัต เข้าให้แล้ว?

วรินทร ถูกประโยคนี้ กลืนกินเข้าไป ใจเธอเต้นแรง แค่เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของ ทาวัต เธอก็อยากวิ่งหนีไปไกลๆ

แต่ว่า มีหรือ? ที่ ทาวัต จะปล่อยให้ลูกแกะในกำมือหลุดรอดไปได้

เธอคิดง่ายเกินไปแล้ว

วรินทร ยังไม่ทันได้ออกจากอ้อนกอดของเขา ก็ถูกมือซ้ายของเขา ดึงเข้ามากอดอีกรอบ

ใกล้มาก หน้าเธอแนบเข้ากับอกของเขา ระหว่างที่หายใจ เธอก็ได้กลิ่นที่ชวนให้หลงใหล

ใบหน้าของเธอค่อยๆแปลเปลี่ยนเป็นสีแดง

ใจของเธอเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก และสับสน

“อย่าพึ่งขยับ เธอลองฟังเสียงหัวใจของตัวเองดูว่ามันเต้นเร็วขนาดไหน”ไม่รู้ว่าทำไมคำพูดของเขาถึงได้มีอิทธิพลขนาดนี้ วรินทร ทำตามสิ่งที่เขาพูดอย่างไม่ขัดขืน

ตึกๆ ตึกๆ

เสียงหัวใจดังขึ้นเรื่อยๆ

นี้คือเสียงเต้นหัวใจของเธอเหรอเนี่ย มันเต้นเร็วมาก อย่างกับมันกำลังบอกว่า เธอชอบ ทาวัต เข้าแล้วจริงๆ

มันกะทันหันเกิดไป แถม ทาวัต ยังบังคับให้เธอยอมรับความจริงอีก ต่อให้เธอจะหน้าหนาขนาดไหน ก็คงต้องยอมรับอยู่ดี

“เธอชอบฉันแล้ว”

เธอชอบฉัน

เธอชอบฉัน

ประโยคนี้ดังก้องอยู่ในหัวของเธอ

ในหัวของเธอตอนนี้คิดแต่เรื่องที่เธอชอบ ทาวัต ใบหน้าของเธอแดงก่ำขึ้นเรื่อยจนกลายเป็นสีแดงสด

พอ ทาวัต เห็นท่าที่ของ วรินทร ก็รู้ได้ทันที่ว่าเธอคิดอะไรอยู่ โชคดีที่เขาไม่ได้ปล่อยเธอไป ไม่งั้นการที่จะให้ยัยนี้ยอมรับใจของตัวเอง มันคงเป็นสิ่งที่ยากยิ่งกว่านี้

“ทำไมถึงเงียบไปล่ะ”เสียงของเขานั้นช่างชวนให้หลงใหลยิ่งนับ เขาค่อยๆจับใบหน้าเล็กๆของเธอ ทั้งสองคนได้สบตากัน ไม่เหลือที่ให้เธอหนีอีกแล้ว

“มองตาฉันนี้ แล้วบอกว่า เธอขชอบฉันหรือเปล่า?

ตาของเขาอย่างกับมีแรงดึงดูดบางอย่าง ใจที่สับสนในตอนแรกของ วรินทร ตอนนี้ได้สงบลงแล้ว เธอมองไปที่หน้าของเขา ประโยคนั้นยังคงดังก้องอยู่ในใจของเธอ

เธอชอบเขาหรือเปล่า?

ใช่ เธอชอบเขา

วรินทร ชอบ ทาวัต

“ชอบ” วรินทร พูดอย่างเขินๆ เธอพูดสิ่งที่เธอคิดในใจออกมา

ใจของ ทาวัต เต้นขึ้นอย่างรวดเร็ว หน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แล้วถามต่อว่า “เธอชอบใคร?”

“ชอบคุณไง”

อาการใจเต้นไม่กี่วันมานี้ สาเหตุคงมาจากที่ เธอชอบ ทาวัต หรือเปล่านะ?

ก่อนหน้านี้ วรินทร ยังหาข้ออ้างหนีไปได้ แต่คราวนี้ เธอไม่มีทางให้หนีได้เลย ไม่ว่าจะหนีจาก ทาวัต หรือใจของตัวเอง

เธอชอบ ทาวัต เข้าแล้วจริงๆ

ความสับสนของ วรินทร ก่อนหน้านี้ ได้หายไปจนหมดสิ้นแล้ว

คำพูดของเขา ดังก้องเข้าไปในหูของเธอ

ประโยคนี้อย่างกับยาพิษที่ฉีดเข้าไปในหัวใจของเธอ แล้วใช้แรงขยี้จากข้างในจนกระอัดเลือดออกมา

น้ำตาของเธอได้ไหลออกมาด้วยที่เธอไม่สามารถที่ควบคุมได้ ทำไมเขาถึงใช้คำพูดทำร้ายจิตใจเธอได้ขนาดนี้

น้ำตาไหลผ่านมือของ ทาวัต สายตาที่ดุร้ายของเขา ทำให้ทำคนที่เห็นสั้นไปด้วยความกลัว

แต่ว่าสติก็ทำให้เขาสงบลงได้ เขาสะบัดมือออกอย่างแรง จน วรินทร กระเด็น เธอรู้สึกเจ็บที่คาง

“ที่ฉันจูบเธอเมื่อกี้ ไม่ได้แปลว่าฉันชอบเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะ กวิน เธอคงไม่ได้อยู่ในสายตาของฉันด้วยซ้ำ”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา วรินทร กัดฟันแน่น ตาทั้งสองข้างของเธอ ได้มีน้ำไหลออกมาเรื่อยๆ

ทาวัต กำมือแน่น เพื่อดึงสติของตัวเอง อย่าโง่ไปหน่อยเลย หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ นายยังคิดที่จะไปเช็ดน้ำตาในเธออีกเหรอ

วรินทร กำลังคิดอยู่ว่าทำอย่างไงถึงจะทำร้ายเขาได้กัน?

แค่ให้เขาหลงรักฉันก็พอแล้วนี้

ถ้าไม่ใช่เพราะเขารักฉัน

ทาวัต อยากจับไหล่ทั้งสองของเธอแล้วพูดว่า เพราะฉันชอบเธอไงล่ะ ไม่งั้น เธอไม่มีวันอยู่ในสายตาของฉันหรอก

“ออกไป!”

เขาหลับตา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา คำพูดนี้ทำร้ายจิตใจของ วรินทร เป็นอย่างมาก

ทำไมล่ะ ทำไมมันถึงเจ็บอย่างนี้?

“ฉันบอกให้เธอออกไป!”ทาวัติ พูดดังกว่าเดิม น้ำเสียงเขาเต็มไปด้วยความกดดัน

วรินทร ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว หาร้องเท้า เอากระเป๋า แล้ววิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว