หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 200

ตอนที่ 200 ทำไมตรงนี้ถึงมีผู้หญิง

“เธอฟังฉันนะ ไปดื่ม แล้วก็”.......คาร่าค่อยๆบอกแผนการออกมา

คาร่ารู้ดีว่าถ้าวรินทรได้ดื่มก็จะขาดสติ เธอจึงแนะนำให้ทำแบบนี้

พอจบสายสนทนา วรินทรเริ่มมีความเชื่อมั่นว่า ถ้าทำแบบนี้ทาวัตต้องกลับพาวรินทรกลับโดยดีแน่

วรินทรไม่เข้าใจ ว่าทำไมคาร่าถึงมองสถานการณ์ออกว่าคนสองคนเป็นฐานะอะไรกัน

แม่สาวน้อย วางใจเถอะ ไม่ว่าทาวัตจะโยนเธอออกมายังไง ฉันพาเธอกลับบ้านเอง！

“มีเรื่องอะไรหรอหัวเราะมีความสุขจัง?” นรชัยมองเธอด้วยความสงสัย

“เปล่าสักหน่อย ฉันแค่รู้สึกว่าวันนี้อากาศดีมาก ก็เลยมีความสุข！”คาร่ารีบเปลี่ยนโหมดทันที ดวงตาเธอดูกรุ๊มกริ้ม และทำหน้าจริงจังใส่นรชัย

ธรรศมองลอดผ่านกระจกรถ....อากาศดียังไง _

ภายในห้องของโรงแรง วรินทรให้กำลังใจตัวเอง พร้อมลุกขึ้นยืน

ห้องดูกว้างมาก แต่วรินทรไม่มีกระจิตกระใจที่จะชื่นชม เพราะก่อนหน้านี้ก็เคยมาพักที่โรงแรมนี้ เธอจึงคุ้นเคยกับที่นี่ดี ไม่นานก็ถือขวดเหล้าพร้อมที่เปิดมาเปิดขวด

โดยปกติภายในห้องของโรงแรมจะมีเหล้าอยู่ วรินทรกลัวว่าจะสายเกินแก้ จึงกระดกขวดโดยไม่ใช่แก้ว

ความจริงแล้ววรินทรดื่มเหล้าไม่เก่ง ตอนที่อยู่ในคลับก็ดื่มไวน์ไปบ้างและยังมีอาการมึนๆอยู่ แต่ว่าตอนนี้ เธอดื่มวอคก้าขวดใหญ่ ฤทธิ์แอลกอฮอล์นี้เอาเรื่องอยู่เหมือนกัน ถ้าไม่เมาก็ให้มันรู้ไปสิ

วอคก้าครึ่งขวดที่อยู่ในท้องของวรินทร ทำให้กระเพาะเธอบิดปวดแสบปวดร้อน เหมือนโดนไฟเผา เธอรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่

พอเธอดื่มหมดขวดแต่ยังมีสติว่าจะทำอะไร เมื่อเมาแล้วทำให้เธอมีความกล้ามากกว่าเดิมหลายเท่า เธอจึงเดินเซไปยังประตู และคลำหาตำแหน่งของลูกบิด

เธอเดินโซซัดโซเซไปยังหน้าประตูของทาวัต แถมยังลืมกดกริ้ง เธอไม่สนใจจึงเคาะประตูห้องเขาซะเสียงดัง “ ทาวัต ！ออกมาเดี๋ยวนี้นะ！”

ที่แท้เมาแล้วซ่า！！

ทันใดนั้นก็เหมือนได้ยินเสียงคนเปิดประตู พอประตูเปิดออก ก็เห็นสีหน้าของทาวัตดูหงุดหงิด แต่ก็แปลกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นคนตรงหน้า

ใบหน้าของวรินทรในตอนนี้มันน่าดึงดูดและน่าหลงใหลเป็นอย่างมาก เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงดื่มเยอะขนาดนี้ กลิ่นแอลกอฮอลแผ่ซ่านไปทั่วร่างของเธอ แต่ก็ทำให้เธอดูมีเสน่ห์ไปอีกแบบ

“เฮ้ ~ ในที่สุดนายก็เปิดประตู” วรินทรลูบหน้าตัวเอง ทำให้ทาวัตหลุดยิ้มออกมา และไม่ทันที่เขาจะได้โต้ตอบอะไร เธอจึงถือวิสาสะเดินเข้าไปในห้องนั้น

วรินทรเดินสะเปะสะปะไม่เป็นทาง มีอาการเวียนหัว สายตามองทางก็พร่ามัว พอดูจากท่าทางของเธอแล้วรู้เลยว่าเธอเมาเละมาก

ทาวัตขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจว่าวรินทรคิดจะทำอะไรอีก เขาจึงปิดประตูแล้วเดินเข้ามา

“ทำไมถึงมีผู้หญิงที่นี่ ?” วรินทรตะโกนด้วยน้ำเสียงที่ฉุนเฉียว มือนั้นชี้ไปทางทวิติยาที่นั่งจิบน้ำอุ่นอยู่บนโซฟา และใบหน้าเธอมองค้อนไปทางทาวัต

ทวิติยาประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นการมาของวรินทร ในมือจึงวางแก้วลง ใบหน้าเธอดูซีดเซียว

วรินทรมองไปรอบๆ รู้สึกข้องใจบางอย่าง จึงตั้งคำถามกับเขาไมยั้ง “เมื่อกี่พวกเธอกลิ้งเล่นบนเตียงกันหรอ?

ทวิติยาเข้าใจสถานการณ์นี้ ก่อนจากไปเธอจึงช่วยพวกเขาปิดประตู

ทาวัตอยากจะหมุนตัวมองไปยังวรินทร แต่เธอเกาะติดหนึบแบบนี้ ให้ตายยังไงก็คงไม่ยอมปล่อยมือ

“เธอโวยวายพอรึยัง” เขาพูดเสียงนิ่งๆ คนฟังที่ได้ยินนี้เริ่มทำตัวไม่ถูก

ห๊ะ?

วรินทรค่อยๆดึงสติตัวเองกลับมา ทันใดนั้นก็ฉุดคิดได้ว่าสาเหตุที่เธอมาที่นี้คือทำอะไร ในสมองทวนคำพูดของคาร่า แล้วเธอก็กระโดดออกจากหลังของเขา เมื่อกี้คิดจะปล้ำเขาไม่ใช่หรอ แล้วตูดเธอก็หล่นตุบลงกับพื้น

เดิมทีวรินทรก็เมาอยู่แล้วพอตกลงมายิ่งทวีความมึนเข้าไปอีก เธอนั่งอยู่บนพื้นแบบอึนๆ ใบหน้าเธอยังคงความน่าหลงใหลอยู่ โดยเฉพาะสายตาแพรวพราวคู่นั้น แทบทำให้คนมองละลายตาม

ทาวัตถอนหายใจเฮือกใหญ่ คุกเข่าลงจะพยุงตัวเธอขึ้นมา แต่หารู้ไม่ว่าอยู่ๆวรินทรก็โดดมาคร่อมเขา ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจกับสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ตอนนี้

“ปล้ำปล้ำ”....ปากแดงๆของวรินทรพูดพรึมพรัม เธอคร่อมอยู่บนตัวของทาวัต นึกในใจว่ามันต้องทำยังไงกัน

ทันใดนั้นทาวัตก็ตัวแข็งทื่อ มองสองมือเล็กๆที่วางทาบบนหน้าอกของเขา ความร้อนไหลแผ่ซ่านไปยังหน้าท้องเช่นเดียวกับเหมือนมีกระแสไฟ

“เธอคิดจะทำอะไรกันแน่น?” ทาวัตมองภาพตรงหน้าที่มีวริทรอยู่ เด็กบ้าคนนี้ดื่มไปเท่าไหร่กัน ถึงกล้ามาปลุกเร้าเขาได้ขนาดนี้

“ปล้ำนาย！” ด้วยฤทธิ์เหล้าทำให้พูดออกมาตรงๆ มีอะไรก็พูดออกมา เมื่อเขาถามก็บอกถึงจุดประสงค์ที่มา

ทาวัตสตั้นไปไม่กี่วินาที ก็รู้ความหมายของเธอทันทีว่าพูดอะไรออกมา เด็กบ้าคนนี้ ต้องการที่จะ.......