หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 240

ตอนที่ 240 แผนการ

บทแสดงในครั้งนี้ได้ตัดเอาฉากที่ต้องเสี่ยงอันตรายออกไปแล้ว พล็อตเรื่องออกเเนวโรแมนติกหวานชื่นคล้ายๆกับละครซะมากกว่า

" ใครเขียนบทนะ ดีมากเลย คนของบริษัทสันติไม่ใช่ว่าชอบทำอะไรที่เสี่ยงอันตรายหรอกเหรอ ？" วรินทรเปิดสคริปต์ดูไปเรื่อยๆ ยิ่งอ่านดูก็ยิ่งรู้สึกว่าคนเขียนบทนี่เก่งมากๆ เมื่อเทียบกันกับคนของบริษัทสันติที่เป็นพวกคลุ้มคลั่งขาดสติ ก็เลยทำให้เห็นอีกมุมหนึ่งที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ก่อนหน้านี้ที่เคยได้ถ่ายทำไป เพื่อดึงดูดคนดู ทำให้ชีวิตพวกเธอเกือบจะหาไม่ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องชื่อเสียงหรือผลประโยชน์ เรียกได้ว่าโดนบริษัทสันติเล่นงานซะอ่วม

แต่มันก็เป็นความผิดของพวกเขาเอง ดังนั้นพวกเขาก็ต้องรับผิดชอบเอง

และภาพยนตร์โฆษณาที่ต้องทำการถ่ายใหม่หมดในครั้งนี้ ก็มีความสำคัญกับ บริษัทสันติ มาก ถือเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญที่จะชุบชีวิตให้ฟื้นขึ้นมาใหม่ได้เลยทีเดียว

วรินทรรู้ดีว่าทาวัตไม่ชอบที่จะปรากฏตัวต่อหน้าสื่อ ก่อนหน้านี้เธอเคยลองเสริชหาดูข้อมูลของเขา เเล้วก็พวกรูปภาพ ถ้าไม่ใช่ภาพที่เห็นแต่ด้านข้างก็จะเห็นแค่ด้านหลังของเขาเท่านั้น เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนไม่ชอบถ่ายรูปเอามากๆ

ที่เธอตัดสินใจที่จะถ่ายต่อไปนั่นก็เพราะประภาพ เธอติดหนี้เขามากเหลือเกิน ตอนนี้บริษัทของเขากำลังมีปัญหา เธอเองก็คงทำอะไรไม่ได้มาก เเต่การที่เธอจะถ่ายทำโฆษณาตัวนี้ให้จบ คือสิ่งที่เธอคิดว่าเธอจะสามารถทำได้

แต่ที่ไม่คาดคิดก็คือ ทาวัตเองก็เข้ามาช่วยเธอด้วยเหมือนกัน

เท่าที่เธอรับรู้ก็คือเขางานยุ่งตลอดเวลา บางทีเธอหิวน้ำตื่นขึ้นมากลางดึกก็เดินลงไปหาน้ำดื่มข้างล่าง เห็นห้องหนังสือยังเปิดไฟสว่างโร่ บางทีพอกล่อมเธอจนหลับเเล้ว เขาก็ลุกไปประชุมทางวิดีโอคอนเฟอเรนซ์ เเต่เมื่อเธอตื่นขึ้นมา เธอก็มักจะได้เห็นเขานอนอยู่ข้างๆเธอเสมอ เห็นได้ชัดว่าเธอติดค้างเขาอยู่แท้ๆยังไม่ทันได้ตอบแทนเขาเลย แต่เขากลับต้องมาคอยช่วยเธอ

ผู้ชายคนนี้กำลังทำให้เธอเสียนิสัยรึเปล่าเนี่ย ถ้าว่ากันด้วยเหตุเเละผลเธอคงคิดว่าเป็นอย่างนั้นเเน่ๆ

" บทนี่ฉันให้นนทินีเป็นคนเขียน แล้วไอ้บทบ้าบอ แผนการร้ายของบริษัทสันติ มันหมายความว่ายังไงกัน？ " ทาวัตพูดด้วยสายตาเย็นชา ทำเสียงฮึ่ยอย่างดูถูกบริษัทสันติ

การถ่ายทำในครั้งก่อนที่พลัดตกจากที่สูงในตอนนั้น ทาวัตสืบจนรู้มาว่าคนในของบริษัทสันติ เป็นคนวางแผนจัดฉากขึ้นให้ต้องเป็นแบบนั้น เเต่ยังไม่รู้ว่าตัวการจริงๆคือใคร เเต่ที่เห็นได้ชัดๆก็คือ คนๆนั้นต้องไม่หวังดีเเน่นอน

คนที่วางแผนการนั้น ก็ไม่น่าจะประสงค์ดี

เพราะบทภาพยนตร์ที่ถ่ายทำไปก็อ้างอิงจากแผนนั่นทั้งนั้น มันต้องคิดร้ายแน่นอนอยู่เเล้ว

ขณะที่ทาวัตกำลังวิเคราะห์เบาะแสอยู่นั้น เขาก็ได้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ขึ้นมาอีกหนึ่งอย่าง

ชนุตร์

นนทินี ？

วรินทรรู้จักนนทินี คนเขียนบทละครคนนี้ค่อนข้างเป็นคนหยิ่งยโส หัวดื้อไม่ฟังความคิดใคร เเต่ทว่าบทละครของเขาเป็นที่ต้องการอย่างมาก ทุกๆบทที่เขาเป็นคนเขียนมันต้องดังระเบิดทุกเรื่องไป

ทั้งๆที่รู้ว่านนทินีเป็นคนแบบนั้น เเต่ทำไมทาวัตถึงได้เชิญให้เขามาเขียนบทให้

" เพราะถ้าเป็นนนทินีเขียนล่ะก็ โฆษณาเรื่องนี้มันจะต้องดังระเบิดแน่ๆ ！" วรินทรตาโตเป็นประกายอย่างมีความหวัง คิดไม่ถึงว่าคนดังระดับนนทินีจะเขียนบทโฆษณาด้วย ช่างเป็นโอกาสที่ไม่ได้หากันได้ง่ายๆจริงๆ

" ไม่แสดงความขอบคุณซักหน่อยเหรอ ？" ทาวัตหยิบเอาสคริปต์จากมือเธอมา ก่อนจะโยนมันไว้ข้างๆ อย่างไม่แยแสเลยสักนิดว่า นั่นมันบทที่เเสนจะหายาก เเละเเสนแพงของนนทินีเลยนะ

" คุณอยากได้อะไรล่ะ ？" วรินทรเงยหน้าขึ้นมองเขา กระพริบตาปริบๆเชิงสงสัย

ทาวัตยื่นนิ้วชี้ออกมาแตะไว้ที่ริมฝีปากของเขา ทำสายตาเว้าวอน

วรินทรหน้าแดงก่ำ ดวงตาเธอไล่เรียงไปหยุดอยู่ที่ริมฝีปากเรียวบาง สีแดงกุหลาบของเขา ก่อนจะกลืนน้ำลายเอื๊อก

ตายล่ะ อาการอยากกระหายของเธอ ช่างน่าไม่อายจริงๆ

วรินทรทำท่าทีลังเล ก่อนจะโน้มคอยื่นไปหาริมฝีปากนั้น จูบลงไปเบาๆ

ทาวัตเห็นท่าทางของเธอที่พยายามเอาหน้ามุดหนี ก็เผยอยิ้มออกมา ก่อนจะเอามือไปตีก้นเธอเบาๆ " อายอะไรห๊ะ ？ทีมะกี้ตอนกลืนน้ำลายเอื๊อกอยากจะกินฉันท่าเดียว ยังไม่เห็นจะอายเลย ทีนี้ทำเป็นอายหน้าแดง ？"

ฮึ่ย วรินทรสบทออกมา เธอรู้แล้วว่าเรื่องนี้จะต้องเป็นที่โจษขานสำหรับเขาไปตลอดชีวิตเเน่ๆ ก็เธอเป็นผู้หญิงนี่ มันก็ต้องรู้จักอายเป็นธรรมดา ใครจะเหมือนเขาล่ะ หน้าด้านซะขนาดนี้

" ลุกได้เเล้ว จะถ่ายไม่ถ่าย ？" ทาวัตเห็นอาการอายม้วนของเธอก็อารมณ์ดีไม่น้อย ก่อนจะเชยคางเธอขึ้นมาพร้อมกับใจที่เต้นแรงระทึก

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมา มองจองหน้าหล่อๆของเขา ก็เพราะเขานี่แหละ ถึงทำให้เธอต้องอับอายไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ！

" ถ่ายสิ " หญิงสาวพูดพลางยื่นคางออกมาอย่างภาคภูมิใจ

ทาวัตหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะหันไปประทับจูบบนริมฝีปากเเดงเรื่อของหญิงสาว .... จุ๊บ .... " ไปกันเถอะ "

วรินทรเอามือเเตะที่ริมฝีปากตัวเอง มองจ้องหน้าเขา ตัวเขาเองจะไม่อายก็ไม่เห็นเป็นไร เเต่ทำไมยังไม่เลิกทำให้เธอต้องอายขายขี้หน้าอีก ？

แล้วเธอจะมองหน้าพนักงานคนนั้นยังไงล่ะเนี่ย อร๊ายยยย ！

_

การถ่ายโฆษณาในวันนี้ก็จะเริ่มต้นกันแบบนี้ล่ะนะ วรินทรยังรู้สึกตื่นเต้นไม่หาย

จะว่าไปแล้ว อาการตื่นเต้นน่าจะมาจากสามเหตุผลด้วยกัน

ข้อแรก ：เพราะเหตุการณ์ไม่คาดฝันที่เกิดขึ้นในการถ่ายทำครั้งก่อน ทำให้พนักงานทุกคนต้องเพิ่มความระมัดระวัง ตั้งสติเเละทำงานกันอย่างรอบคอบมากขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่า พวกเขาไม่กล้าที่จะให้เหตุการณ์ความผิดพลาดนั้นเกิดขึ้นอีก ทาวัตมองไม่เห็นถึงความตระหนักในการป้องกันดูเเลความปลอดภัยจากคนของ บริษัทสันติก็เลยเรียกคนจาก CR ให้เข้ามาตรวจสอบดูเเล เพื่อให้มั่นใจว่าจะไม่มีความผิดพลาดเกิดขึ้นอีก

ข้อสอง ：บทภาพยนตร์โฆษณาในครั้งนี้ ทาวัตได้ไปขอร้องให้อาจารย์นนทินี นักประพันธ์คิวทองผู้มีชื่อเสียงในวงการละครภาพยนตร์เป็นคนเขียนให้ ทำให้ทุกคนลุกขึ้นมาทำงานกันอย่างเอาจริงเอาจัง เพื่อให้ผลงานภาพยนตร์โฆษณาชิ้นออกมาดีที่สุด มิฉนั้นก็จะเป็นการไม่ให้เกียรติอาจารย์ที่อุตส่าห์สนับสนุน เเละเขียนบทนี้ขึ้นมาให้พวกเรา