หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 298

ตอนที่ 298ไปก่อเรื่องอะไรมา

Ruisi ไม่มีเรี่ยวเเรงจะไปช่วย Corolla เเก้เเค้นได้อีกแล้ว ตัวเองก็โดนวรินทรเล่นงานซะน่วมขนาดนั้น จังหวะที่กำลังจะลืมตาขึ้นมา ก็รู้สึกวิงเวียนจนเกือบเป็นลมล้มพับ

ต่อให้จะฆ่าจะแกงเธอ เธอก็ไม่คิดจะไปกระตุกหนวดของยัยบ้าโรคจิต ใจคอโหดเหี้ยมคนนั้นอีกแล้ว ！

ในขณะนั้นเอง วรินทรก็เดินเบียดเสียดฝ่าฝูงชนจนไปถึงโตษินจนได้ เธอฉายแววเปล่งปลั่งดุจเจ้าหญิง กำลังจับมือเต้นรำกับคุณพ่อของเธออย่างสง่างาม

"เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นอีกล่ะลูก ？"โตษินช่างรู้จักนิสัยใจคอลูกสาวตัวเองซะจริงๆ เเค่เห็นหน้าเธอแวบแแรก ดูจากรอยยิ้มบนหน้าเธอก็เหมือนเธอไปแกล้งใครมาอย่างงั้นแหละ แล้วกิ๊ฟไข่มุกที่ติดอยู่บนหัวเธอ ไข่มุกก็หลุดหายไปหลายเม็ด เเล้วชุดของเธอก็มีรอยยับย่นเต็มไปหมดเหมือนไปฟัดกับใครมา ยัยตัวเเสบนี่ต้องไปก่อเรื่องอะไรไว้เเน่ๆ

วรินทรก็ไม่ได้คิดจะโกหกพ่อ เธอพยักหน้าหงึกๆให้เขา"หนูไปตีกับสาวใช้คนสนิทของยัย Corolla มาค่ะ เเล้วหนูก็ยังผลักยัย Corolla ลงไปกองกับพื้นด้วย"

ที่จริงแล้ว บทลงโทษของเธอมันยังถือว่าเบามากๆ ใครบอกว่าเธอเป็นคนใจดีกันล่ะ ？เฮ่อะ

โตษินดูตะลึงไปชั่วครู่เเล้วก็เผยอยิ้มออกมา เขาไม่ได้มีท่าทีว่าจะตำหนิวรินทรเเต่อย่างใด มิหนำซ้ำยังไม่ถามเธอสักคำว่าทำไมต้องทำอย่างนั้น

วรินทรคิดๆดูเเล้ว คงเป็นเพราะพ่อของเธอเลี้ยงเธอแบบตามใจ ถ้าเป็นพ่อแม่บ้านอื่นได้ยินเรื่องแบบนี้ ก็คงต้องจับลูกตีก้นก่อนเป็นอันดับแรกไหนเลยจะเหมือนพ่อของเธอ ที่ดูนิ่งใจเย็นแบบนี้

แสงไฟค่อยๆสว่างขึ้น การเต้นรำรอบนี้ได้จบสิ้นลง วรินทรหันไปมองหากวินเเต่ก็ยังออกเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็หันไปเห็น Corolla กำลังพุ่งตรงมาทางเธอ เธอก็เลยรีบย้ายร่างหนีออกไปจากตรงนั้นอย่างว่องไว

"ของขวัญวันเเรกพบของคุณนายรอง ช่างแตกต่างจากคนอื่นๆเสียจริงๆ ไม่รู้ว่าเธอคิดจะทำอะไร ？"วรินทรเม้มริมฝีปาก ก่อนจะหัวเราะฮาๆปนเย้ยหยัน ตอนที่เห็นท่าทางของ Corolla เอามือเท้าเอวหันไปหันมา

ใบหน้าของ Corolla ดูบิ้วเบี้ยวเหยเก ยิ่งได้เห็นก็ยิ่งขำ ไม่รู้ว่าที่เป็นแบบนั้นเพราะโดนถีบเมื่อกี้รึเปล่า

Corolla ใช้นิ้วที่ทาเล็บสีแดงลูบๆไปที่ใบหน้าอันบิดเบี้ยวของเธอ เเววตาที่มองวรินทรเต็มไปด้วยความเกลียดชังและขยะแขยง

การเป็นผู้หญิงในตระกูลมหาเศรษฐี สิ่งสำคัญที่สุดก็ต้องเป็นใบหน้านี่แหละ ทุกๆวันเธอต้องใช้เวลาหมดกับการดูเเลความสวยความงามให้ตัวเอง ในเเต่ละวันต้องเเช่น้ำนมผสมกลีบดอกไม้อย่างน้อยสองชั่วโมง

เธอเคร่งครัดกับการดูแลตัวเองเป็นอย่างมาก เเล้วยิ่งไปกว่านั้น กลีบดอกไม้ทุกๆกลีบจะต้องเป็นกลีบดอกไม้สดที่สั่งซื้อบินตรงมาจากประเทศบัลแกเรียเท่านั้น เเค่นี้ก็ผลาญเงินไปมากมายมหาศาลเเล้ว

ต่อให้ไม่ได้รับความรักจากคุณท่าน เเต่ก็ยังต้องดูเเลทะนุถนอมใบหน้านี้เป็นอย่างดี มิฉะนั้นเดี๋ยวคนนอกจะพูดได้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไร้เกียรติ ไม่มีคุณค่า

ทว่าตอนนี้หน้าของเธอ ที่เธออุตส่าห์ทุ่มเททั้งกายเเละใจที่จะดูเเลมันเป็นอย่างดี มันเบี้ยวไปแล้ว ！เบี้ยวไปแล้ว ！ จะให้เธออดทนอดกลั้นยังไงไหว ！

Corolla ที่ตอนนี้กำลังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ กลับไม่รู้ตัวเลยว่าได้ตกเป็นเป้านิ่งของวรินทรไปซะเเล้ว ยังมัวทำท่าโง่ๆ ให้วรินทรเจาะทะลุทะลวงเข้าไปอยู่ได้

"ผู้หญิงชั้นต่ำ แกกล้าผลักฉันเรอะ แกกับฉันเอาให้มันรู้ดำรู้แดงกันไปเลย ！"Corolla ตั้งสติได้ก็ตรงดิ่งไปหาวรินทรทันที ท่าทางของเธอดูเหมือนจะรบกับเธอจนตายไปด้วยกันยังไงยังงั้น

ท่าทางของเธอในตอนนั้น ทำเอาบรรดาคุณหญิงคุณนายตกอกตกใจ พากันเขยิบถอยไปข้างหลังกันไปหลายก้าว ต่างก็คิดไม่ถึงว่าคุณนายรองแห่งบ้านสุขกาลผู้ที่ปกติเเล้วเป็นคนที่มีจิตใจดี มีความเมตตาอ่อนโยน จู่ๆจะลุกขึ้นมาทำเรื่องแบบนี้ได้

โตษินยืนอยู่ห่างจากวรินทรไกลออกไป กว่าจะได้เห็นฉากนี้ก็สายไปซะเเล้ว Corolla ตรงเข้ามาคว้าเเขนของวรินทรไว้ ก่อนจะยกมือขึ้นมาโบกไปข้างหน้า เพื่อจะตบหน้าวรินทรอย่างโกรธเเค้น

"อ๊าา ！"

ทว่าความจริงที่เปิดเผยไปเมื่อสักครู่นี้ รวมถึงคนเหล่านั้นที่เห็นเหตุการณ์ก็ไม่ได้ตาบอด ติดก็ตรงที่ ที่นี่คือบ้านสุขกาลคนเลยไม่กล้าพูดอะไรมาก

ทาวัตมองดู Corollaด้วยสายตาเย็นชา สองมือของเขาล้วงอยู่ในกระเป๋ากางเกง ท่าทางที่แสนจะเย่อหยิ่งจองหองของเขานั้น เเค่เพียงใครได้เข้าใกล้กลับจะยิ่งทำให้คนๆนั้นรู้สึกว่าเขาช่างอยู่สูงเกินเอื้อม

"นี่มันเรื่องอะไรกัน ？"คุณท่านเดินเข้ามาพร้อมกับกวิน เหลือบไปมองที่ Corolla เเวบหนึ่ง เเล้วก็หันมามองที่วรินทรด้วยความเป็นห่วง

เมื่อวรินทรได้เห็นที่คุณท่านแสดงความเป็นห่วงเป็นใย หัวใจเธอก็ยิ่งรู้สึกอบอุ่น ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ เเสดงถึงว่า เธอไม่เป็นไร

ไม่ว่าก่อนหน้านี้ เธอจะเคยเข้าใจผิดหรือขุ่นข้องหมองใจในตัวคุณท่านขนาดไหน เเต่ ณ วินาทีนี้ วรินทรรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นของบ้านเเละครอบครัว

Corolla เห็นคุณท่านมองดูตัวเองเเค่ผ่านๆสายตา เเต่กลับมองดูวรินทรด้วยความเป็นห่วงเป็นใยก็เลยเกิดความริษยา เธอใช้มือประคองหน้าบิดเบี้ยวของเธอเดินเข้าไปหาคุณท่าน ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าโศกเสียใจ"คุณท่าน ดูหน้าดิฉันสิคะ เจ็บมากเลยค่ะท่าน ……"

คุณท่านปราดตามองเธอเเค่เเวบเดียว ไม่แม้เเต่จะถามไถ่หรือเเสดงความห่วงใยกับเธอเลยสักนิด ก่อนท่านจะพูดกับเธอว่า"เจ็บก็ไปหาหมอซะ ยังจะยืนอยู่ตรงนี้ทำไม ？"

Corolla ชินกับการที่ถูกเมินเฉยแบบนี้มาตั้งนานแล้วหน้าตาของเธอก็เลยไม่เเสดงอาการโกรธเกลียดใดๆออกมา เเต่ก็ยังคงยืนอยู่ข้างๆตรงนั้นไม่ไปไหน สายตาที่ดูเคียดแค้นชิงชังมองจ้องเขม็งไปยังวรินทร

ทาวัตขมวดคิ้วย่นเข้าหากัน สัมผัสของความเย็นเยือกที่ส่งผ่านมาจากตัวเขา เพียงแค่ใครได้เห็น ความกลัวก็จะบังเกิด"สำหรับเรื่องนี้ หวังว่าจะได้รับการอธิบายจากคุณท่านนะครับ"

เมื่อคุณท่านได้ยินดังนั้น สายตาที่มองดูหลานสาวก็เลื่อนไปจับจ้องที่ทาวัตแทน ดวงตาเฉียบคมของคุณท่านพินิจพิจารณาในตัวเขา ตั้งเเต่ผู้ชายคนนี้ปรากฏตัวขึ้นจนถึงตอนนี้ ก็ยังคงยืนเคียงข้างหลานสาวของท่านอยู่ตลอดเวลา ทุกๆการกระทำของเขาก็เพื่อหลานสาวของท่าน และที่สำคัญไปกว่านั้น

เหมือนจู่ๆคุณท่านก็นึกอะไรขึ้นมาได้ ดวงตาท่านเปล่งประกาย ก่อนจะก้มลงมองเด็กน้อยน่ารักที่ยืนอยู่ข้างๆเขาในตอนนี้ เเล้วแววตาของท่านก็ดูประหลาดใจปนตกใจนิดๆ ก่อนจะเริ่มเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร