หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 334

ตอนที่334 ให้เอฟกลับมาเถอะ

วางยาคุณยายเพราะต้องการจะได้แหวนลึกลับ และควบคุมคุณยายโดยเอาชีวิตคุณแม่เป็นตัวประกัน คนที่ทำให้คุณลุงและคุณตาไม่กล้าทำอะไรพละการ กวินไม่เชื่อว่าเขาจะยอมอยู่เฉยๆดูบริษัทล่มสลายไป

อีกอย่าง ตอนนั้นเฟิร์นตามคุณยายเข้าบ้านพูลสวัสดิ์ เป็นไปได้ไหมว่า ตอนนี้คนที่เป็นเจ้านายของเฟิร์น ก็คือชยุต

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าชยุตใช้วิธีการใดทำให้เฟิร์นยอมทำถามที่เขาสั่ง แต่สิ่งที่ยืนยันได้คือ เฟิร์นและพวกเขาไม่ใช่พวกเดียวกันอีกแล้ว

เอครุ่นคิด ชั่วครู่เดียวก็เข้าใจความหมายของกวินแล้ว เธอพยักหน้าให้เขา “ฉันทราบแล้วค่ะว่าต้องทำยังไง”

“เธอต้องระวังตัวให้ดีนะ เฟิร์นก็เป็นคนขององค์กรมาก่อน ในมือเขาต้องมีอิทธิพลและทรัพย์สินของบ้านวงศ์ตระกูลอยู่ส่วนหนึ่ง จัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยให้เร็วที่สุด แล้วเราค่อยมาปรึกษาหากันวันหลัง” กวินบอกเอ

ไม่ว่าจะดูยังไงก็ดูเป็นเด็กน้อยคนหนึ่ง แต่ว่าในเวลานี้ในสายตาของเอ กวินที่ดูตัวเล็ก ก็ดูตัวโตขึ้นทันที

“ค่ะ!” เอตอบรับ

“อีกอย่าง อีกสองสามวันให้เอฟกลับมาเถอะ” กวินเห็นว่าเอกำลังจะเดินออกไป แล้วพูดเบาๆ

ร่างกายของเอหยุดชะงักไปสักครู่ แล้วพยักหน้าตอบรับ แล้วเดินจากไปอย่างมีความสุข

…

ห้าทุ่มกว่า ในทีวียังฉายโฆษณาอยู่ วรินทรที่นอนอยู่บนโซฟา หาวนอนอย่างอดไม่ได้

สุดท้ายเธอก็ทนไม่ไหว พิงอยู่ขอบโซฟา แล้วหลับไป

ผ่านไปไม่นาน นอกคฤหาสน์มีเสียงดับเครื่องดังขึ้น ทาวัตก็เดินเข้ามาคฤหาสน์แล้ว

เขากำลังคิดจะเดินขึ้นชั้นบน กลับเห็นใบหน้าอันเรี่ยวเล็กบนโซฟา เลยหยุดเดิน แล้วก้าวเท้าเดินไปทางโซฟ่

เป็นวรินทรอย่างที่คิด คิ้วที่ดูขมวดตลอดของเขาดูผ่อนคลายดูอบอุ่นขึ้นมาก

วรินทรหลับลึกมาก น่าจะเหนื่อยจริงๆ เส้นผมของเธอปิดหน้าเธออยู่

ทาวัตไม่ได้ปลุกเธอ แต่ก้มลงมา อุ้มเธอขึ้นมา แล้วเดินขึ้นชั้นบนไป

เสลาเดินเขาระวังเป็นพิเศษ เหมือนกลัวว่าจะให้ให้หญิงสาวในอ้อมกอดเจ็บ

เขาวางเธอลงบนเตียงนอน ห่มผ้าให้เธอเสร็จแล้วก็นั่งลงข้างเธอ นิ้วมือสัมผัสของตาของเธอ

ที่เขาให้เธอกลับมาก่อน เพราะอยากให้เธอพักผ่อน จากที่เห็นแล้วเธอคงนั่งอยู่บนโซฟามาตลอด เพื่อรอเขากลับมาเหรอ?

ทาวัตที่ไม่รู้ควรจะดีใจหรือเสียใจดีจับผมวรินทรเบาๆ แล้วก้มตัวลง จูบปากสีชมพูขอเธอ

เขาจูบเบาๆ และไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่านี้

แต่ว่าตอนที่เขาเงยหน้าขึ้น กลับเจอกับสายตางัวเงียคู่หนึ่งกำลังจ้องมองเขาอยู่

เพราะมีสำนักข่าวหนึ่งแอบถ่ายรูปทาวัตพาวรินทรแล้วกวินกินข้าวอยู่ด้วยกันที่ร้านอาหารร้านหนึ่งอย่างมีความสุข พอเป็นข่าวปุ๊บ ข้าวก่อนหน้านี้ก็เลยไม่มีใครพูดถึงอีก

แต่เรื่องนี้ทาวัตแล้ววรินทรไม่ได้ทำเพื่อกลบข่าวนั้น แต่วันนั้น พวกเขาแค่ไปตามที่นัดไว้กับคุณชนิศาและคุณทิโนทัยเท่านั้น

เพราะการร่วมทานข้าวด้วยกันครั้งนี้ ทำให้วรินทรได้เจอกับทีนาร์ที่ไม่ได้เจอกันหลายวัน

ทีนาร์ก็ยังเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่งหน้าได้สวยงาม สวมชุดที่ทันสมัย

หลังจากผ่านมาหลายครั้ง ทีนาร์ก็ไม่ได้โง่จนพูดอะไรแย่ๆต่อหน้าทาวัตและวรินทรแล้ว

หลังจากทานข้าวเสร็จ คุณทิโนทัยและคุณชนิศสเสนอให้ทุกคนไปแช่ออนเซ็นที่ทิวลิปวิลเลจ เมื่อก่อนบ้านธัมรุจินันท์ไม่เคยไปเที่ยวที่ไหนพร้อมหน้าพร้อมตามาก่อน ยิ่งแช่ออนเซ็นนี้อย่าพูดถึงเลย อีกอย่างอากาศของเดือนสิบสอง เหมาะกับการแช่ออนเซ็นที่สุด

ออนเซ็นของทิวลิปวิลเลจจะแยกห้องชายหญิง ดังนั้นตอนที่แช่ออนเซ็นวรินทรและคุณชนิศสกับทีนาร์จะแช่ด้วยกัน

มีคุณชนิศาอยู่ ทำให้วรินทรโล่งใจไปได้มาก อย่างน้อยก็ไม่ต้องฟังคำพูดที่ไม่น่าฟังของทีนาร์

แต่แช่ไปแป็บเดี๋ยว คุณชนิศาก็บอกง่าจะไปเข้าห้องน้ำ เลยออกไปก่อน ก็เลยเหลือแค่วรินทรกับทีนาร์สองคร

บรรยากาศดูเงียบสงัดขึ้น วรินทรจึงทำได้แค่ปิดตาลง ปล่อยให้สมองโล่ง คิดสักว่าตรงนี้ไม่มีคนอื่น

แต่ว่าเธอไม่อยากสนใจทีนาร์ ทีนาร์กลับไม่เป็นไปอย่างที่เธอคิด ดูท่าทางวรินทรที่หลับตาแช่ออนเซ็นแล้ว เธอก็หัวเราะออกมา “ทำให้ธารีเป็นถึงขนาดนี้ เธอยังมีอารมณ์มาแช่ออนเซ็นอยู่ที่นี้อีกเหรอ คนที่ไม่มีมโนธรรมมันก็คนแบบเธอนี้ไง”