หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 387

ตอนที่387 คุณฝันอยู่?

ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆที่ทาวัตได้ตายในน้ำมือของเธอจริงๆ วรินทรจะหันมารักพี่ชายเธอหรือเปล่า

วันที่สอง ชยุตได้กำชับเรื่องบางอย่างให้วินทร และได้เอาถุงห่อหนึ่งให้เธอ และให้เธอเอาใส่ในอาหารหรือน้ำดื่มทาวัต

ยาชนิดนี้เป็นยาระงับประสาท มันคือยาชนิดที่ชยุตมาต่อรองกับประภาพ

ชยุตเล่าให้วรินทรฟัง ยาชนิดนี้แค่ทำให้ทาวัตสลบไปแค่นั้นเองไม่มีอันตรายถึงชีวิต วรินทรก็เชื่อ

ขนุนมั่นใจในตัว วรินทรมาก เค้าเอาซอยของเธอเปลี่ยนเป็นกล้องจิ๋ว ดูจากภายนอกแล้ว ก็เหมือนสร้อยคอธรรมดานั่นเองแต่มัน จะทำการบันทึกการกระทำของวรินทรลงไป

หลังจากที่พาวรินทรไปที่ประเทศC ชยุตรับพาคนออกจากที่นั่น

วรินทร เอ๋อไปสักพัก รู้อยู่แล้วว่ามีคนกำลังเดินตามจากนั้นก็ จับเธอตอบบ้านคฤหาสน์ของทาวัต

ผ่านไปไม่กี่วันบ้าน คฤหาสน์ก็ได้ถูกสั่งปิด และล็อคอย่างแน่นหนาแม้แต่ลมก็ไม่ให้ผ่าน แมลงวันก็เข้าไม่ได้

แม้แต่พ่อแม่ของทางวัตก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น กวินได้อยู่บ้านกับพวกเขา และพวกเขาก็ไม่ได้เอ้าะใจอะไร

หลายวันแล้วที่ทาวัตไม่ได้มาCR นรชัยกับธรรศก็รู้สึกได้ถึงความผิดสังเกต แต่ก่อนหน้านั้นทาวัตได้บอกว่าห้ามเข้าออกคฤหาสน์อย่างพาลกาล

ฤดูใบไม้ผลิตก็เข้าสู่เมืองA รู้สึกได้ถึงความอบอุ่น

สวนของคฤหาสน์ของทาวัต ก็เกิดเหตุการณ์ที่เปลี่ยนไป

วรินทร มองที่เงาของคนๆหนึ่ง ร่างกายของเธอสั่นไปทั้งตัว ดวงตาที่ใสซื่อที่มีแต่ความเจ็บปวด

คนในคฤหาสน์ได้ถูกคนของชยุตเล่นงานแล้ว แต่ทาวัต

รู้สึกว่าเขากำลังหลับอยู่ ดวงตาที่ตื่นตะหนักและหน้าซีด แต่หน้านั่นผู้ชายคนนั่นยังชมฝีมือการทำอาหารของเธออยู่

ต่อไปได้กินมันเข้าไป จนสลบลงไป

แต่เวลานั่นชยุตรีบไม่รอช้าที่จะ หนึ่งหมัดก็สามารถจัดการทาวันล้มลงได้

ชยุตรอมานานมาก เพราะที่ผ่านมาเขามีอำนาจสู้ทาวัตไม่ได้ เลยต้องใช้วรินทรมาทำการวางยาให้ทาวัต

อำนาจของประภาพก็มี แต่ถ้าเขาไม่แสดงตัวออกมา ก็ไม่มีใครสามารถที่จะหาเขาเจอ

เพราะฉะนั้นชยุตถึงได้ระวังตัวมากเป็นพิเศษ และได้มองกล้องผ่านสร้อยรอ

ทาวัตกินอาหารที่ถูกวางยาพิษ เขาก็ค่อยๆสลบลงไป

ไม่มีเจ้าทาวัต ก็เท่ากับเขาสำเร็จไปอีกขั้นแล้ว ครึ่งประเทศC จะต้องตกในอำนาจของเขา

"ฉันรอวันนี้มานานมาก” ประภาพ บ่นพึมพำกับตัวเอง มองไปที่คฤหาสน์ของทาวัต ในใจที่เปี่ยมด้วยความสุขจนจะทะลักออกมาจากตัว

วรินทรได้ยินแบบนั้น ก็ตกใจตะโกน เอามือชี้ไปว่า"คุณโกหกฉัน คุณบอกว่ายาพิษนี้ไม่ถึงกับชีวิตคุณดูสิเขากำลังจะตายไม่ใช่เหรอ?"

ตาเธอแดงก่ำ ฝืนตัวเองไม่ให้น้ำตาออกมาในมือก็ชี้ไปที่ชยุตที่กำลังพอใจ

กับผลงานอยู่

ชยุตยิ้มอย่างเยือแล้วก็พูดกับวรินทรว่า "ฉันแค่พูดเธอก็เชื่อเองคนก็ตายไปแล้วและอีกอย่างเธอเป็นคนลงมือฆ่าเค้าเอง"

ลงมือฆ่าเอง

เพราะว่า สิ่งที่เขาเห็น วรินทร กำลังพยุงร่างกายของทาวัตลุกขึ้นจากพื้น

โดยเฉพาะ วรินทร มองไปที่เขา ด้วยแววตาที่ชัดเจนอย่างเย็นชา ไม่มีแม้แต่ดวงตาความว่างเปล่า

ร่างกายที่มีแต่ความมั่นคง น้ำก็ไม่กลัว ลมก็ไม่กลัว มองไปที่ชยุตด้วย ไม่มี แม้แต่ความเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย เหลือแต่ความแข็งแกร่ง

“"เธอ... ความทรงจำเธอกลับมาเมื่อไหร่?" ชยุต นึกไม่ถึงว่าวรินทร จากฟื้นความทรงจำในตอนนี้ได้ และได้รวบรวมสติเพราะว่าคนของเขา รอมรอบไปหมดเค้าไม่จำเป็นต้องกลัวพวกเขา

วรินทรทำท่าขมับกระหม่อมเหมือนกำลังขุนคิด "อ่า.....ฉันจำไม่ได้อีกแล้ว"

พูดจบก็หยักไหล่ เหมือนตัวเองเป็นคนใสซื่ออะไรแบบนั้น

ทาวัต ค่อยลูบหัวเธอพร้อมยิ้ม "เธอคิดว่าควรต้องให้รางวัลตัวเองในการแสดงครั้งนี้ เกือบหลอกฉันหรือยังสนิทใจ"

วรินทรแลบลิ้นใส่ เธอไม่มี ทางเลือก

รางจางที่เธอฟื้นมาวันที่สามก็ มึงจำความทรงจำได้แต่เธอไม่กล้าที่จะพูด

ไม่กล้า

เพราะว่าประภาพ จะไม่ให้เค้ามาขโมยแหวน และไม่ยอมให้เธอไปไหนแน่แน่

ถ้าไม่เกิดเรื่องตอนที่อยู่ท่าเรือครั้งนั้นขึ้น ประภาพคงพาเธอไปขายและเธอคงต้องช่วยคนอื่นนับตังค์แน่ๆ

สร้อย"ลูกโลก"ของเธอ ถูกคนอื่นเอาไป ถูกเปลี่ยนเป็น สร้อยกล้องจิ๋ว การกระทำของเธอจึงอยู่ในสายตาของพวกประภาพ เธอไม่กล้าที่จะบอกทาวัตกับกวิน ว่าเธอไม่ได้ความจำเสื่อม

เธอโกหกทาวัต ตั้งแต่แรก อย่างไรก็ตามเธอเพียงแค่ไม่ถูกเขาดูออกและถูกจับได้