หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1054

“หม่านโถวขึ้นราแล้ว โยนให้หมายังไม่กิน!” เซี่ยอวี้โจวเตะหม่านโถวกระเด็นไป

ราสีเขียวขึ้นบนหม่านโถว เกรงว่าตนเองกินแล้วจะกลับบ้านเก่าทันที

ลู่เจาเจากดหว่างคิ้ว พลังพิษปะทะกับพลังของนาง รู้สึกเหมือนตนเองใกล้จะระเบิด มองเห็นรอยแดงที่หว่างคิ้วได้รางๆ

“เจาเจา เจ้าจะไม่ธาตุไฟเข้าแทรกใช่ไหม หนังสือนิทานเขียนไว้แบบนั้น” เซี่ยอวี้โจวกังวลประคองหน้ามองดูนาง

“ไปตายซะ พูดบ้าอะไร!” ลู่เจาเจาอยากจะตบปากเขา มิน่าอ๋องจิ้งซีอยากมีลูกคนที่สอง

ปากนี่น่ารำคาญชะมัด

เซี่ยอวี้โจวได้ยินคำสาปแช่งที่คุ้นเคย "เฮ้ย ตัวจริง น่าจะไม่มีปัญหา"

เขาหยัดกายลุกขึ้น รวบรวมหญ้าแห้งบนพื้นเป็นก้อน ทำเตียงเล็กๆ ให้ลู่เจาเจา

ยังหักโต๊ะผุพังในวัดเป็นเชื้อเพลิงก่อไฟ

ในวัดมีด้ายแดงแขวนโดยรอบ แต่ธูปไม่ดี ใยแมงมุมเกาะเยอะมาก ทั้งทรุดโทรมและน่าหดหู่

เซี่ยอวี้โจวใช้ไม้กวาดใยแมงมุมในวัดออก

คิดๆ ดูแล้วก็ถือโอกาสเช็ดถูเย่ว์เหล่าเคราขาวชุดแดงด้วย

ยังวางหม่านโถวหน้าโต๊ะกระธางธูป หยิบธูปสองสามดอกข้างกระถางธูปขึ้นมาปัก

ลู่เจาเจากะพริบตาปริบๆ "เจ้าดึงธูปออกมา?" พี่ชาย เจ้าคือเซิ่งจื่อแดนพระพุทธ! ไม่กลัวว่าจะเรียกเขาออกมาหรือไง

เพิ่งจะสิ้นเสียง

ชายชราผมขาวสวมชุดสีแดงกำมัดด้ายสีแดงปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าพวกเขาทั้งสองไร้สุ้มเสียง

เซี่ยอวี้โจวกับลู่เจาเจามองหน้ากัน

เย่ว์เหล่าก็ตกตะลึงเช่นกัน

น่าแปลก เขารู้สึกถึงเสียงเรียกในวัดเย่ว์เหล่า เสียงเรียกจากเทพผู้ยิ่งใหญ่...

แต่ตรงหน้า กลับเป็นเพียงเด็กน้อยสองคนเท่านั้น

“พวกเจ้าขอคู่หรือ” เย่ว์เหล่ากระแอม เทพผู้เฒ่าลูบเครา ในใจตรึกตรอง มีอะไรผิดพลาด

เซี่ยอวี้โจวได้ฟังก็พยักหน้าหงึกหงัก "ขอคู่ ใช่ๆ ๆ ต้องการภรรยาสิบคน! สิบคน!"

เย่ว์เหล่าชะงักมือ "ไร้สาระ ความจริงใจเป็นสิ่งที่หาได้ยากที่สุดในโลก ได้เพียงใจคนเดียว อยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่าเท่านั้นคือรักแท้"

“แบมือมา” เย่ว์เหล่าควักด้ายแดงออกมาจากในอกเสื้อ

“ด้ายแดงคือด้ายแต่งงาน หากเจ้าพบกับคู่ของตนเอง ด้ายนี้จะเชื่อมต่อกับข้อมือของนางโดยอัตโนมัติ เจ้าก็จะรู้ว่ามันเป็นโชคชะตาของเจ้า” เย่ว์เหลาผูกปมบนข้อมือของเขา ด้ายแดงถูกผูกแน่นบนข้อมือ

เพิ่งจะผูกด้าย

เส้นสีแดงกลายเป็นควันดำ สลายหายไปโดยพลันต่อหน้าทุกคน

เย่ว์เหล่า??

“ท่านขู่คนหรือเปล่า” เซี่ยอวี้โจวมองเขาอย่างสงสัย สีหน้าเจือความสงสัย