หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1059

“เกิดอะไรขึ้น? กีบวัวเหยียบโดนใบมีดในสุสานร้างหรือ?” นางถือตะเกียงไฟเข้าไปดูใกล้ ๆ

กีบวัวหนาถูกใบมีดแทงทะลุ ปลายแหลมของใบมีดจมลงพื้น ถ้าขยับเท้าก็คงเจ็บปวดแสนสาหัส

ในหัวก็พลันนึกถึงท่าทีของวัวแก่เมื่อครู่ที่ไม่ยอมขยับไปไหน

“อ๊ะ จริงๆ แล้ววัวแก่ไม่ยอมเดินเอง... พวกผีเหล่านั้นโดนใส่ร้ายซะแล้ว”

เซี่ยอวี้โจวหันกลับไปอย่างรวดเร็ว

ทำให้เขาตกใจจนร้องลั่น ก่อนจะกระโดดลงจากเกวียนอย่างรวดเร็ว ตัวสั่นเทา ชี้ไปด้านหลัง พลางพูดตะกุกตะกักด้วยความกลัว

“ผะ ผะ ผะ…ผีเข็นเกวียน!!” เขาตกใจจนน้ำตาไหลพราก เห็นเหล่าผีข้างหลังกำลังเข็นเกวียนอยู่

ผีตนแรกโกรธจัดแล้วพูดว่า…

“ถอยไปหนึ่งหมื่นก้าวแล้วคิดดู เกวียนวัวของเจ้าไม่มีปัญหาเลยหรือไง?!”

“สรุป เกวียนของเรา พวกเขาเป็นคนเข็นกลับมาเหรอเนี่ย?”

“ไม่แปลกใจเลยที่มีความไม่พอใจหนักขนาดนี้…” เซี่ยอวี้โจวเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ลู่เจาเจา สามารถใช้ผีเข็นเกวียนได้

อาหมานตกใจจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวไปครู่ใหญ่

“โอ้พระเจ้า! ข้ามีชีวิตมาตั้งนาน นี่เป็นครั้งแรกที่เจออะไรแบบนี้”

โชคดีที่ยังกลับถึงหมู่บ้านได้อย่างปลอดภัย

แล้วก็มองไปที่วัวแก่ด้วยความสงสาร เกวียนนี้นางเก็บเงินจากการขายก๋วยเตี๋ยวหอยขมนานถึงครึ่งปีกว่าถึงจะซื้อมาได้

เซี่ยอวี้โจวเห็นวัวแก่บาดเจ็บ ก็เลยไม่ขึ้นเกวียน เดินเข้าหมู่บ้านไปกับนาง

ตอนนี้ดึกมากแล้ว ทุกบ้านในหมู่บ้านปิดประตูหน้าต่างหมดแล้ว

เมื่อได้ยินเสียงเคลื่อนไหวข้างนอก มีบางคนแอบเปิดหน้าต่างแง้มดู พอเห็นอาหมาน แล้วก็... ปัง!

รีบปิดหน้าต่างทันที

“ข้าเป็นลูกที่เกิดในโลงศพ นำความโชคร้ายมาให้แต่กำเนิด คนในหมู่บ้านเลยไม่ชอบคุยกับข้า” นางยิ้มเก้อเขิน สีหน้าเจือแววผิดหวังเล็กน้อย

“ทำไมถึงเป็นโชคร้ายล่ะ? แม่เจ้าเสียแล้ว แต่เจ้ายังเกิดมาได้อย่างปลอดภัย นี่ควรจะเป็นโชคดีมาก ๆ เลยนะ”

“เจ้าสามารถมีชีวิตที่ดี แม่ที่เสียไปคงจะมีความสุขมาก”

อาหมานตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นนางก็รู้สึกว่าเด็กหนุ่มผู้เปิดเผยและตรงไปตรงมานี้ มีความเป็นพุทธคุณในตัวอยู่บ้าง

“ได้ ข้าจะต้องมีชีวิตที่ดี”

“ข้ายังไม่ได้เจอพ่อห่วย ๆ เลย ยังไม่ได้ทำหน้าที่ให้ท่านแม่เลย”

นางอยู่ในหมู่บ้านมาสิบกว่าปี คนในหมู่บ้านต่างก็หลีกเลี่ยงนางเหมือนนางเป็นงูพิษ นอกจากยายแล้ว ทั้งหมู่บ้านก็ไม่มีใครคุยกับนางเลย

ตอนนี้ มีเพื่อนเพิ่มมาอีกสองคน กลับทำให้รู้สึกสนุกไปอีกแบบ

พวกเขาเดินผ่านหมู่บ้านมาจนถึงบ้านหลังเล็ก ๆ บริเวณเชิงเขา