หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1072

“แต่เป็นนาง...” เขาชี้ไปทางยายของอาหมานที่ล้มลงกับพื้น

“นางขัดขวางชาวบ้าน แล้วช่วยเหลือนังแพศยานั่นไว้” อันที่จริง หญิงชราใช้เงินไปแล้วในตอนนั้น!

“ถึงแม้จะไม่ตายจากการถูกถ่วงน้ำ แต่ผู้หญิงคนนี้ก็ได้รับการกระทบกระเทือนทางจิตใจอย่างหนักจนเสียสติ นางเอาแต่นั่งอยู่ที่ตีนเขา พูดพร่ำเพ้อว่า สามีของข้าเป็นเทพ เขาให้สัญญาว่าจะมาแต่งงานกับข้า ช่างน่าเศร้า เทพชื่อเสียงเสียหายก็เพราะผู้หญิงคนนี้”

“จะดีกว่าถ้านางเป็นหนึ่งศพสองชีวิต แต่นังชั่วช้านี้ช่างยากเย็นนัก หลังจากที่แม่ผู้ให้กำเนิดเสียชีวิตเราทุกคนก็ลากนางขึ้นไปบนภูเขา แล้วฝังนางไว้ในโลงศพ แต่นางกลับร้องไห้อยู่ในโลงศพ ”

“หมู่บ้านเราไม่เคยให้ความคุ้มครองหรือคิดจะรับเลี้ยงเด็กคนนี้เลย มันเป็นเพราะหญิงชราคนนั้นสติไม่ดี ที่เลี้ยงดูเด็กคนนี้ไว้ในบ้าน”

“ท่านได้โปรดอย่าลงโทษหมู่บ้านไป่หลี่เลย” ผู้นำหมู่บ้านหลี่โค้งคำนับอย่างนอบน้อม โยนความผิดทั้งหมดให้กับอาหมานและแม่ของนาง

ท่านเซียนเยี่ยนชิงยืนอยู่บนกองฟืนอยู่เบื้องหน้าเด็กหญิงตัวน้อยผู้มีแววตาดุดันราวกับลูกหมาป่าที่กำลังปกป้องโลงศพ

“ในโลงศพ... ฝังศพของซู... หลี่ซูงั้นหรือ?” เสียงของท่านเซียนเยี่ยนชิง มีความลังเลเล็กน้อยอย่างไม่ทราบสาเหตุ

แววตาของเขาจ้องมองไปที่โลงศพ ราวกับถูกไฟลวก ก่อนจะเบือนหน้าหนีอย่างรวดเร็ว

ซูเอ๋อร์…

หายตัวไปในภูเขานานสองเดือน?

ทันใดนั้น ดวงตาของท่านเซียนเยี่ยนชิงก็แข็งค้าง ราวกับถูกตรึงไว้ และลมหายใจของเขาก็เริ่มหนักขึ้น

ซูเอ๋อร์ ไม่ใช่ปีศาจในใจของเขา?!

“ใช่! เป็นนาง!”

“เป็นหญิงแพศยาที่ไร้ยางอายนั่น!”

“ท่าน…” ผู้นำหมู่บ้านตะโกนด่าด้วยความโกรธเกรี้ยว แววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาก็รู้สึกได้ถึงพลังที่ผลักเขากระเด็นจนตัวลอยออกไปไกล…

โครม... เสียงดังสนั่น

เขาชนเข้ากับหินแข็งอย่างแรงจนหินมีรอยร้าวเล็กๆ เต็มไปหมด เขาเจ็บจนร้องออกมาอย่างน่าเวทนา ล้มลงไปนอนขดตัวอยู่กับพื้น ราวกับอวัยวะภายในทั้งหมดของเขาถูกชนจนแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

“อ๊า…อ๊า…” ผู้นำหมู่บ้านนอนบนพื้น ร้องโหยหวนไม่หยุด ปากก็ร้อง มือก็กุมหัวที่เต็มไปด้วยเหงื่อ

ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ต่างตกตะลึง พยายามยันกายลุกขึ้น แต่ก็ทรุดลงไปคุกเข่าอีกครั้ง

ทุกคนตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว เหงื่อแตกพลั่ก

เกิดอะไรขึ้น?

ผู้นำหมู่บ้านไปทำให้เทพเจ้าพิโรธงั้นหรือ?

เมื่อท่านเซียนเยี่ยนชิงได้ยินคำพูดที่ว่า ไร้ยางอาย ไม่รักนวลสงวนตัว และนังแพศยา ก็แทบจะระงับโทสะไว้ไม่อยู่

ในเวลานี้ เมื่อนึกถึงเรื่องที่ผู้นำหมู่บ้านไป่หลี่นำไปถ่วงน้ำ และลูกโลงศพ…

ก็รู้สึกเจ็บปวดใจอย่างแสนสาหัส

ความทุกข์ทรมานเหล่านั้น ล้วนเป็นสิ่งที่นางต้องเผชิญอย่างแท้จริง

ผู้นำหมู่บ้านกระอักเลือดออกมาเป็นจำนวนมาก พยายามตะเกียกตะกายลุกขึ้นคุกเข่าบนพื้นด้วยความหวาดกลัวสุดขีด เขาทำอะไรผิดกันแน่? ถึงกับทำให้เทพเจ้าพิโรธต่อหน้าฝูงชน?

แต่ท่านเซียนเยี่ยนชิงไม่สนใจเขาอีกต่อไป เขาเดินไปหาอาหมาน

อาหมานเจ็บปวดไปทั้งร่าง แต่ก็พยายามยันกายลุกขึ้นกางแขนออกเพื่อขวางโลงศพเอาไว้ “ท่านจะทำอะไร?”

เด็กสาวดูเหมือนมีหนามแหลมทั่วร่าง หน้าตาดูหวาดระแวง