หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1090

“ดอกไม้ป่าข้างนอกนั้นมันหอมหรือไม่ เราต้องเก็บมาดมถึงจะรู้!” เขาพึมพำเบาๆ ราวกับกำลังให้กำลังใจตัวเอง

เมื่อมาถึงหน้าตำหนักใหญ่ จู๋มั่วก็ลงจากม้า ยิ้มแย้มแล้วเปิดม่านขึ้น

อาหมานประคองเจ้าสาวที่สวมผ้าคลุมหน้าปักลายมังกรและหงส์ลงจากเกี้ยว แล้วส่งตัวอาอู๋ให้เจ้าบ่าว

อาหมานยืนอยู่ข้างๆ ยิ้มแย้มแจ่มใส ความสุขของงานแต่งงานช่วยบรรเทาความเจ็บปวดจากการจากไปของท่านยายได้ชั่วคราว

ลู่เจาเจาสวมชุดสีแดง ผมถูกรวบเป็นมวยแล้วพันด้วยริบบิ้นสีแดงหลายรอบ ปลายริบบิ้นยังมีกระดิ่งเล็กๆ ห้อยอยู่ด้วย

เมื่อเดินก็จะมีเสียงกรุ๊งกริ๊ง

ชุดสีแดงทำให้นางดูเหมือนเด็กหญิงตัวน้อยๆ ที่อยู่ข้างๆ เจ้าแม่กวนอิม

เซี่ยอวี้โจวสวมชุดที่เข้ากับนาง ยืนอยู่ข้างๆ นาง

แต่ละคนถือตะกร้าไม้ไผ่ เดินไปโปรยดอกไม้ไป

คู่บ่าวสาวเดินตามหลังเข้าไปในตำหนัก

ผู้ใหญ่ของเผ่ามังกรไม่ต้องการมา แถมยังส่งเสียงด่าเขามาจากที่ไกลเป็นพันลี้ตลอดทั้งคืน แน่นอนว่าเขาจึงไม่มีผู้ใหญ่ให้คารวะในวันแต่งงาน

“คารวะฟ้าดิน...”

“คารวะผู้ใหญ่...”

“คู่บ่าวสาวคารวะกันและกัน เสร็จพิธี เชิญเข้าห้องหอ!” ปีศาจน้อยประกาศเสียงดัง เหล่าปีศาจที่มาร่วมงานต่างปรบมือแสดงความยินดี

จู๋มั่วประคองภรรยาคนสวยเข้าห้องหอด้วยตัวเอง ส่วนด้านนอกก็เริ่มงานเลี้ยง

เทียนสีแดงสดเผาไหม้เสียงดังเปรี๊ยะ ๆ ประกายไฟเล็ก ๆ กระโดดโลดเต้นในอากาศ จู๋มั่วมองเจ้าสาวที่นั่งอยู่บนเตียงใหม่ มือของเขาเริ่มมีเหงื่อออก

การแต่งงานครั้งก่อน เขาไม่รู้สึกอะไรเลย

แต่ครั้งนี้ มีแต่ความคาดหวังเต็มเปี่ยม

เขาค่อย ๆ เปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวออก ภายใต้แสงเทียนสลัว หญิงสาวมองเขาด้วยความเขินอาย แววตาของนางเหมือนกวางน้อย ทำให้จู๋มั่วใจเต้นแรง

อาอู๋เป็นคนที่มีนิสัยเหมือนพริกเล็กน้อย ความเขินอายเล็กน้อยที่นางแสดงออกในตอนนี้ ทำให้จู๋มั่วหลงใหล

จู๋มั่วรู้สึกคอแห้ง “เจ้า... เจ้าพักผ่อนในห้องก่อนนะ ข้าต้องออกไปดื่มอวยพรข้างนอกสักหน่อย…”

“เจ้าไม่ต้องกลัวนะ ข้าให้ปีศาจน้นอยเฝ้าอยู่ที่หน้าประตู เจ้ากินอะไรเล็กน้อยรองท้องก่อนนะ…” เขาส่งขนมขบเคี้ยวที่ย่อยง่ายและกินง่ายมาให้ อาอู๋หน้าแดงด้วยความเขินอายและรับคำ

จู๋มั่วเดินจากไปพลางหันกลับมามองเป็นระยะ

แต่ไม่ทันสังเกตเห็น สีหน้าของเจ้าสาวที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ไม่มีวี่แววของความสุขอีกต่อไป... แม้แต่หว่างคิ้วก็มีร่องรอยของความเย็นชา

ลู่เจาเจาเคาะประตูเบา ๆ เมื่อได้ยินเสียงตอบรับจากข้างในก็ผลักประตูเข้าไป

ก่อนจะหันกลับมา แล้วปิดประตูใส่หน้าเซี่ยอวี้โจว

“ปิดประตูใส่หน้าข้าทำไม?” เซี่ยอวี้โจวทำหน้างุนงง

“เจ้าสองคนมีเรื่องต้องคุยกันลับ ๆ ที่ข้าฟังไม่ได้หรือ?” เซี่ยอวี้โจวโกรธจนหน้าแดงก่ำ

ลู่เจาเจาใช้สองมือจับประตู ยิ้มแหย ๆ และเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “เรื่องส่วนตัวของผู้หญิง เจ้าจะฟังทำไมกัน”