หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 168

ในหัวของลู่เจาเจาไม่หยุดคิดถึงชื่อของจงไป๋

กะพริบตาไปมา

ปฎิบัติตามกฎหมาย? ยุติธรรมเข้มงวด? ผู้บังคับใช้กฏหมายสามอาณาจักร?

ได้ยินแล้วดูเหมือนจริงจัง

“บรรณาการ ไม่ถูกต้อง…” ลู่เจาเจาเอ่ยออกมาอย่างเฉียบขาด

“เป็นไปไม่ได้! ตามข่าวลือเทพเจ้าจงไป๋ให้ความสำคัญกับกฏเกณฑ์อย่างยิ่ง เขาเป็นที่ชื่นชมในหมู่ชาวบ้าน เครื่องบรรณาการต่างก็เป็นไปตามกฏเกณฑ์มาตลอด” รัชทายาทส่ายศีรษะออกมาทันที

ฮ่องเต้อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาอย่างขมขื่น เขาป่วยหนักจนต้องได้รับการรักษา

ลู่เจาเจาค่อยๆ หยิบลูกอมนมกำหนึ่งออกมาจากในอ้อมแขน

คิดแล้วก็คิด…

ก่อนจะหยิบออกมาหนึ่งเม็ด

ใบหน้าเล็กลังเลไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบมาอีกเม็ด

มือเล็กกำลูกอมนมเอาไว้เม็ดหนึ่ง

ก่อนจะหยิบลูกอมน้ำเต้าที่กินแล้วเหลือเอาไว้ บนนั้นยังมีรอยกัดเล็กๆ และมีรอยฟันอยู่

“เขาชอบกินอันนี้…” นางก้าวออกไป คิดที่จะนำไปสักการะ

ทว่ามือของเด็กยังไม่สูงเท่าโต๊ะ

“ไม่ได้! ทุกปีเครื่องสักการะบรรณาการต่างก็คัดสรรมาจากนับพัน ทุกที่ต่างก็ส่งสมบัติล้ำค่ามา นี่…เป็นเหมือนการยั่วยุเทพเจ้า เกรงว่าก็จะเป็นโทษ” รัชทายาทตื่นตกใจเป็นอย่างมาก

ลูกอมที่ดูตระหนี่นี่

กัดไปเสียครึ่งหนึ่งแล้ว

นี่ยังจะถือเป็นเครื่องบรรณาการอะไรกัน?

ดวงตาของฮ่องเต้เผยแววสงสัยออกมา

[เชื่อข้า เชื่อข้า ท่านชอบกิน] ดวงตาของลู่เจาเจาดูมุ่งมั่น

จงไป๋?

จงไป๋ที่นางรู้จัก ชอบกินมากที่สุด!

รัชทายาทเม้มริมฝีปาก มองไปยังเสด็จพ่อ กัดฟัน ก่อนจะนำของสองสิ่งนี้วางบนโต๊ะบูชา

“เทพเจ้าแห่งความยุติธรรม หากว่ามีความผิดพลาดประการใด ก็ให้ตกลงมาที่ผู้ศรัทธาด้วยเถิด” รัชทายาทโค้งคำนับด้วยความเคารพ

ยังไม่ทันได้คำนับสำเร็จ

รูปลักษณ์สวยงาม ดูงดงามกว่าปีก่อนหน้า

เจ้ากรมพิธีการเบิกตาขึ้นกว้าง ทั่วทั้งร่างกายสั่นเทิ้ม คุกเข่าลงเสียงดังพร้อมกันกับผู้ช่วยเจ้ากรม

“พรจากเป่ยเจา ช่างเป็นพรจากเป่ยเจาจริงๆ ข้าสึกขอบคุณ ขอบคุณที่เทพเจ้าประทานพร…” หลายคนคุกเข่าลงบนพื้น กราบไหว้ใหญ่โต

“ฝ่าบาท ท่านทำให้ดอกไม้บานได้อย่างไรกัน?”

“ทำอย่างไรให้เทพเจ้าตอบรับกัน?”

ดวงตาเจ้ากรมพิธีการระยิบระยับ

ฮ่องเต้โบกมือออกมา “ค่อยว่ากันในภายหลัง โจวเหล่ารีบกลับไปฉลองปีใหม่เถิด ตอนนี้ยังทันโคมไฟอยู่…” เมื่อเอ่ยจบ ก็เข้าไปรับลู่เจาเจาด้วยตนเอง เดินออกไปพร้อมรอยยิ้มแต้มริมฝีปาก

ตลอดทางกลับไปยังห้องอักษร รอยยิ้มของฮ่องเต้ไม่จางหายไปเลย

“ส่งขนมที่ไม่หนักท้องเกินไปมา ที่เหมาะกับเด็กน้อย” ฮ่องเต้วางลู่เจาเจาลงบนเก้าอี้มังกร

จะยอมให้ผู้อื่นข้างเตียง?

เป็นไปไม่ได้

แต่ลู่เจาเจาได้!

ฮ่องเต้ถอยออกไป นำหนังสือโบราณเล่มหนึ่งออกมา