หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 169

บนหนังสือโบราณมีภาพวาดที่ลึกลับ ดูแล้วก็มีอายุมากแล้ว

“นี่คือตำราศักดิ์สิทธิ์ แคว้นใต้ส่งมาเพื่อบูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์”

“แคว้นใต้นั้นบูชาผู้รับใช้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ รับรู้เข้าใจสิ่งศักดิ์สิทธิ์มากที่สุด นี่เป็นของล้ำค่าที่สืบทอดมานานหลายปี แต่ละแคว้นต่างบูชาตามกฎระเบียบที่บันทึกในนั้น”

“ความชอบของเทพเจ้า สิ่งต้องห้ามของเทพเจ้า ล้วนบันทึกอยู่ในตำรานี้” ฮ่องเต้เอาตำรานี่วางไว้ตรงหน้านางอย่างหนักแน่น

ลู่เจาเจามองไปที่ฮ่องเต้ จากนั้นเอานิ้วชี้ไปที่ตนเองอย่างงุนงง

นางนั่งอยู่บนเก้าอี้บัลลังก์ หัวยังไม่ถึงโต๊ะเลย

พยุงโต๊ะลุกขึ้นยืนถึงจะพอเสมอกับโต๊ะได้

ฮ่องเต้ไม่มีทางจึงต้องอุ้มนางขึ้นโต๊ะไป

ใช้สมุดสาส์นที่กราบทูลของจงหย่งโหวซึ่งเป็นพ่อของนางมาเป็นที่รองก้น

“ยังไงสิ่งที่พ่อเจ้าเขียนมานั้นมันไร้สาระ”

ลู่เจาเจามองฮ่องเต้ด้วยความมึนงง

“ข้า!” นางตีไปที่อกจนเกิดเป็นเสียงขึ้นมา

“ไม่รู้หนังสือ!” นางร้องเสียงดัง

ท่าทางจริงจัง มีเหตุผลและสัจธรรม!

ฮ่องเต้ถึงกับตะลึง

“ฮ่า...” รัชทายาทนั้นทนไม่ไหว ไม่รู้หนังสือทำไมต้องภูมิใจขนาดนั้น

รัชทายาทไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่รับตำรามาแล้วอธิบายให้นางฟัง

“พิธีการของเทพเจ้าจงไป๋เทียนเคร่งครัด ให้ความสำคัญกับกฎระเบียบ งานบูชาของท่านนั้นยากที่สุด แต่โชคที่ท่านจะให้นั้นก็ดีมากเช่นเดียวกัน”

“งานบูชาของท่านจะต้องพิถีพิถันละเอียดรอบคอบ ห้ามมีข้อผิดพลาดเลยแม้แต่น้อย”

“ในตำราศักดิ์สิทธิ์ งานบูชาในทุกๆ ปีจะต้องฆ่าหมูฆ่าแกะ ธูปเทียนมีต่อเนื่องไม่ขาด ถึงจะแสดงให้เห็นถึงความเคารพที่มีต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์”

ลู่เจาเจาทุบไปที่โต๊ะสองมือด้วยความโกรธ เพียงแต่...

มือเล็กๆ นั้นนิ่มนวล ทุบจนมือเจ็บ ใบหน้าก็บิดเบี้ยว

“ไม่จริง!”

“ไม่จริง!” เป็นข่าวลือทั้งนั้น!

เมื่อก่อนเขายังขโมยขนมถั่วกวนของฉันเลย!

แถมยังขโมยผลศักดิ์สิทธิ์ที่ข้าปลูกอีก แอบขุดผลศักดิ์สิทธิ์เป็นรู ใช้ช้อนกินผลเนื้อให้หมด จากนั้นก็ฉี่เข้าไป!

ฮ่องเต้ไม่รู้จะทำยังไง จึงให้รัชทายาทเอาตำราศักดิ์สิทธิ์ไป

ลู่เจาเจานั้นเกิดนึกสนุกขึ้นมา

“ทา...” นางยื่นมือไปหาฮ่องเต้

“ทา!” ฮ่องเต้แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง

“ทาเล็บ” นางจับไปที่เล็บสีชมพูของตน

“เด็กที่อายุไม่ถึงหนึ่งปี ทาเล็บไม่ได้หรอกนะ เจ้าจะกัดเล็บได้ มันมีพิษ”

เมื่อเห็นว่าลู่เจาเจาจะร้องไห้ออกมา ฮ่องเต้จึงรีบพูดว่า “เจ้าทาให้คนอื่นได้”

ลู่เจาเจานั้นหยุดที่จะร้องไห้

นางมองท่านอย่างตื่นเต้น

รัชทายาทนั้นรู้สึกขนลุกไปหมด ราวกับถูกสัตว์ดุร้ายอะไรจับจ้องเข้า

เขาแอบเดินถอยหลัง

เป็นแบบนั้นจริงๆ...

ฮ่องเต้ยกมือขึ้นมา “แม้ว่าเจ้าจะทาไม่ได้ แต่มีคนทาได้นี่”