หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 187

“ข้าสามารถมอบเงินจำนวนนับไม่ถ้วนให้กับเจ้าได้ เจ้าจะสามารถซื้อไก่ย่างได้จำนวนนับไม่ถ้วน” ท่านชะงักเล็กน้อย ท่านแทบจะประทานไก่ย่างให้สักตัวแล้ว เขาเสียคนคนนี้ไปไม่ได้

ลู่เจาเจาเบ้ปาก

“ท่านโง่จริงๆ”

“เงิน เงิน ท่านแม่จะเก็บมันไว้ แล้วก็ดูแล” สิ่งนั้นไม่ใช่ของของข้า！

“ไก่ย่างสิถึงจะเป็นของมีค่า！” นางเงยหน้าขึ้นเห็นสายตาของท่านเทพนั้นราวกับกำลังมองดูคนโง่งม

ฮ่องเต้กระทืบเท้าอย่างขุ่นเคืองบ่นแท่นบูขา

“หาได้หรือไม่กันแน่ นางต้องการไก่ย่างแบบไหน ข้าจะหาให้นางกินให้พอ！！”

“ทำลายของตามใจ ทำลายของตามใจ เร็วเขารีบเข้ามาพยุงข้า ข้าโกรธจนแทบลมจับแล้ว” ฮ่องเต้โกรธจนตัวสั่นไปหมด

เนื่องจากกำลังพูดคุยอยู่กับเทพเจ้า พวกเขาเองก็สามารถได้ยินเสียงอ้อนวอนได้เช่นกัน

เพียงแต่เสียงนั้นดังมากจนดูเหมือนไม่จริง

ได้ยินเพียงแค่เสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธและมีความเป็นเด็กอยู่เล็กน้อย

ฮ่องเต้โกรธแล้วจริงๆ

โกรธจนกระทืบเท้า

เขาอยากจะเอาไก่ย่างยัดปากเด็กนั่นจริงๆ

ส่วนลู่เจาเจากลับหาวออกมา ความอดทนของนางค่อยๆ หมดลง “จะให้หรือไม่ให้ไก่ย่าง”

ถ้าไม่ให้ ข้าก็จะไปแล้ว

ท่านเทพขี้เหนียวจริงๆ

ยังมาบอกว่าของทุกอย่างบนโลกสามารถให้ข้าได้

แต่แค่ไก่ย่างก็ยังตัดใจให้ไม่ได้

ลู่เจาเจาเหยียดมือและเท้าไปลูบไก่ย่างบนโต๊ะเล็กน้อย จากนั้นก็ดมกลิ่นที่ติดอยู่บนมือ หอมจริงๆ

คืนนี้นางจะไม่ยอมล้างมือแน่

และจะเข้านอนพร้อมกับกลิ่นหอมนี้

ท่านเทพเงียบไปอยู่นาน

เหมือนว่าเสียงของเขาจะสั่นเล็กน้อยแล้ว “ข้า จะมอบทุกสิ่งที่เจ้าปรารถนา”

ไก่ย่างตัวนั้นลอยเข้ามาอยู่ในมือของลู่เจาเจา

ดวงตาของลู่เจาเจาเป็นประกายจ้า “ตัวข้าหลังจากนี้จะเป็นสาวกของท่านแย้ว！”

[ไก่ย่าง ไก่ย่าง ไก่ย่าง ไก่ย่าง อยากกินไก่ย่าง...]

[ไก่ย่างอร่อยจริงๆ...] ในเวลานี้ในหัวของเขามีแต่เสียงความคิดของลู่เจาเจา ไก่ย่าง ไก่ย่าง...

เหมือนว่าเขาจะรู้แล้วว่าตัวการที่ชั่วร้ายนั้นคือใคร

ทั่วทั้งเมืองต่างกำลังคาดเดาว่าเจ้าโง่ที่ขอไก่ย่างกับท่านเทพนั้นเป็นใคร

“ข้าเดาว่าเกรงว่าจะเป็นเด็กคนนั้น”

เสียงที่ได้ยินนั้นแผ่วเบาและเป็นเสียงของเด็ก

ฮ่องเต้กลับมาที่วังได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงคนเข้ามารายงาน

“ฝ่าบาท หาพบแล้ว”

“เมื่อครู่นี้ได้พบกับเด็กน้อยที่กำลังถือไก่ย่างตัวหนึ่งเอาไว้อยู่ด้านนอก นางบอกว่าท่านเทพประทานมาให้” ทหารในวังรายงานจากด้านนอก

“ให้นางเข้ามา” คิ้วของฮ่องเต้ขมวดเล็กน้อย

ผ่านไปไม่นานก็มีหญิงสาวจูงเด็กหญิงเดินเข้ามา

เด็กน้อยคนนี้ดูท่าทางอายุประมาณหนึ่งปี ดวงตาของนางเป็นประกาย เห็นได้ชัดว่าเป็นเด็กคนหนึ่งแต่นางกลับดูป่วยเล็กน้อย