หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 188

“เจ้าว่าท่านเทพประทานไก่ย่างให้กับเจ้างั้นหรือ” ฮ่องเต้ยืนอยู่บนแท่นด้วยท่าทางองอาจ

หวังกงกงพูดเสียงเบาว่า “นี่คือ...”

“น้องสาวของลู่จิ่งไหว มีนามว่าลู่จิ่งเหยา ใกล้จะครบหนึ่งปีพ่ะย่ะค่ะ”

“ฮูหยินที่กำลังยืนอยู่ที่ด้านหลังคือฮูหยินเผยแม่ของนางพ่ะย่ะค่ะ”

สายตาของฮ่องเต้และองค์รัชทายาทสว่างขึ้นเล็กน้อย ฮูหยินเผย? ลู่จิ่งไหว?

บ้านเล็กของลู่หยวนเจ๋อ!

เผยเจียวเจียวจูงลู่จิ่งเหยา หัวใจของนางเต้นโครมคราม นางก้มตัวลงตรงนั้น

“ฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นปี หมื่นหมื่นปี”

ลู่จิ่งเหยาโขกศีรษะคำนับอย่างมีมารยาท

เผยเจียวเจียวไม่เงยหน้ามองฮ่องเต้ มือของนางที่จูงลู่จิ่งเหยานั้นสั่นเล็กน้อย

จิ่งเหยาฉลาดจริงๆ

เด็กที่ถูกท่านเทพโปรดปรานล้วนเป็นคนที่สวรรค์รัก อย่างน้อยก็มีภาพลักษณ์ที่ดีต่อหน้าฝ่าบาท

ท่านโหวลู่เองก็ให้ค่าพวกนางมากขึ้นอีกหน่อย

เจ้ามารหัวขนของสวี่ซื่อถูกนางเอามาเปรียบเทียบจนเป็นฝุ่น

“ทูลฝ่าบาท...”

“หุบปาก ฝ่าบาทยังไม่ถามเจ้า!” หวังกงกงรีบพูดตัดบท

เผยเจียวเจียวลนลาน ลู่จิ่งเหยาบีบมือของมารดา นางเลียนแบบคำพูดของผู้ใหญ่และพูดออกมาว่า “เพคะ ฝ่าบาท”

“เป็นจิ่งเหยา ขอ...ไก่ย่างจากท่านเทพ”

เดิมทีฮ่องเต้เองก็ไม่เห็นครอบครัวบ้านเล็กของลู่หยวนเจ๋ออยู่ในสายตา ในเวลานี้สายตาที่มองพวกนางนั้นเต็มไปด้วยความรังเกียจ

ลู่จิ่งเหยาเป็นเด็กที่เพิ่งอายุหนึ่งขวบ สายตาของนางนั้นดูแปลกกว่าคนทั่วไป ดูดีงามเป็นพิเศษ นางเป็นแค่เด็กหนึ่งขวบจริงๆ หรือ

ไหนเลยจะเหมือนกับเจาเจาที่ไม่ว่าจะมองตรงไหนนั้นเต็มไปด้วยความโง่เขลา

“คนโง่!” ฮ่องเต้โกรธจัด

เพียงแต่ว่าเรื่องราวที่มารดาของลู่จิ่งไหวได้ก่อขึ้นได้กระจายไปทั่วทั้งเมืองหลวง

“เสด็จพ่อ ท่านรู้ว่าไม่ใช่นางหรือพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้มององค์รัชทายาทอย่างไม่สบอารมณ์ “ข้าไม่ได้หูหนวกตาบอก เรื่องนี้นอกจากลู่เจาเจาแล้วยังมีคนอื่นทำขึ้นมาได้หรือไง”

“ไปพาลู่เจาเจาเข้าวังโดยไม่ให้คนอื่นรู้”

หวังกงกงรีบไปเชิญนางทันที

เขาเดาว่าครั้งนี้ฝ่าบาทกลัวว่าจะทำให้เด็กตัวเล็กๆ โกรธ

รอให้ลู่เจาเจาที่ปากมันแผล็บเข้ามาสวมกอด ก็เหมือนกับถูกค้อนทุบ

“ท่านลุง กินไก่...” นางถึงกับเอากระดูกไก่ส่งให้กับฮ่องเต้

องค์รัชทายาทอดที่จะกุมหน้าผากไม่ได้ เขาจะเตือนเสด็จพ่อให้ปล่อยเจาเจาไปอย่างไรดี

และเห็นฮ่องเต้พูดขึ้นว่า “เจาเจา เจ้าเป็นคนขอไก่ย่างกับท่านเทพใช่ไหม”

เด็กน้อยพยักหน้าทันที “ใช่ ใช่ ใช่ ข้าอยากได้ ข้าอยากได้ อร่อยมากเลย...”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์