หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 294

“คนผู้นั้นทำตัวลับๆ ล่อๆ เหมือนไม่อยากให้ใครเห็น”

“ต้องสู้ท่านโหวไม่ได้แน่”

แม้ว่าท่านโหวจะหย่ากับสวี่ซื่อ แต่ในใจของเขา ของที่ตนไม่ต้องการ ก็ใช่ว่าจะอนุญาตให้ใครเอาไปได้

ยิ่งไปกว่านั้น สวี่ซื่อยังพาทายาทของตระกูลลู่ไปด้วย

“สวี่สือเหนียง ข้าอยากจะเห็นนักว่าใครกล้านัดดูตัวกับเจ้ากันแน่”

“สตรีที่ข้าไม่ต้องการ มีใครกล้ารับช่วงต่อ?”

“นังสตรีชั้นต่ำ! มิน่าล่ะถึงได้กล้าหย่า ที่แท้ก็มีชู้ตั้งนานแล้ว!” ลู่หย่วนเจ๋อมีสีหน้าบูดบึ้ง ก่อนจะพาผู้คุ้มกันจวนที่มีใบหน้าดุร้ายออกไปด้วยสองสามคน

สวี่ซื่อเปลี่ยนชุดที่ดูภูมิฐาน ตั้งใจใส่เครื่องประดับให้ดูแก่ลง

ราชวงศ์ นางให้ความเคารพมาเสมอ

ด้วยสถานะของตระกูลสวี่ในตอนนั้น หากนางได้เข้าวัง นางก็สามารถได้ตำแหน่งผินเฟยระดับสูง

วันนี้ฮ่องเต้สวมชุดสีดำ ไม่กล้าจะเปิดเผยเรื่องนี้ เขาพามาแค่ขันทีหวางหยวนลู่เท่านั้น

เมื่อเห็นสวี่ซื่อแต่งตัวแบบนี้ ในใจก็เข้าใจบางอย่าง

ด้านหลังสวี่ซื่อพาสาวใช้มาด้วย ก่อนทำความเคารพ

รักษาระยะห่างที่ปลอดภัยจากฮ่องเต้

“ฝ่าบาท หม่อมฉันมีบุตรชายสามคนและลูกสาวหนึ่งคน อายุก็ถึงคราวเป็นย่าคนแล้ว เข้าวังหลังไม่ได้เพคะ”

“หม่อมฉันยินดีสั่งสอนลูกชายลูกสาวให้ตอบแทนราชวงศ์ ทำหน้าที่เพื่อราชสำนักอย่างสุดกำลัง หวังว่าฝ่าบาทจะทบทวนอีกรอบเพคะ”

สวี่ซื่อคุกเข่าลง

ฮ่องเต้ยังคงเงียบ

ความสามารถของเจาเจานั้นน่าเหลือเชื่อ จะปล่อยให้อยู่ข้างนอกไม่ได้

ความสามารถของนาง หากถูกผู้ไม่หวังดีหลอกใช้ มันก็เพียงพอที่จะโค่นล้มเป่ยเจาได้

หากจะให้เด็กที่อายุเพียงหนึ่งขวบถูกผูกมัดด้วยการแต่งงานมันจะดูโหดร้ายเกินไป

ฮ่องเต้พยายามคิดแล้วว่าองค์ชายคนไหนเหมาะกับเจาเจา แต่ว่า...

สวี่ซื่อกำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น แต่ตอนนี้นางตกใจจนทรุดตัวลงที่พื้น

ฮ่องเต้ยืนอยู่ที่พื้น ด้วยสายตามืดมน

“เจ้ามาทำอะไรที่นี่? เจ้ามาที่นี่ไม่ได้นะ! ไสหัวออกไป!” สวี่ซื่อหัวใจเต้นรัว ลู่หย่วนเจ๋อบ้าไปแล้วหรือ? เขารู้หรือไม่ว่าด้านในนี้เป็นใคร?

ลู่หย่วนเจ๋อยิ้มเย็นชา มีชายที่แข็งแกร่งเข้าประตูมาสามสี่คน

“มีสถานที่ใดบ้างในเมืองหลวงนี้ที่ข้าไปไม่ได้?”

“สวี่ซื่อ นังคนชั้นต่ำหย่าร้างพาลูกไปด้วย แล้วยังจะกล้าแต่งงานอีกรอบอีกหรือ?”

“ข้าอยากเห็นจริงๆ ว่าใครมันกล้าหยิบรองเท้าขาดๆ นี้ไปใส่อีก!” ลู่หย่วนเจ๋อหัวเราะเยาะ ก้าวเข้าไปยื่นมือเลิกม่านขึ้น

“โผล่หัวออกมาซะ”

“เจ้ากล้าอยากได้ผู้หญิงที่ข้าไม่เอาหรือ? ทำไม? กินไม่เลือกหรืออย่างไร?” ลู่หย่วนเจ๋อยิ้มเยาะ ก้าวไปข้างหน้าแล้วเปิดม่าน

“พวกต่ำทราม…” เขายังพูดไม่จบประโยค

เมื่อม่านถูกเปิดออก ฮ่องเต้เซวียนผิงก็มองดูเขาอย่างสงบ หวังกงกงที่อยู่ข้างหลังก็มีสีหน้าเยาะเย้ย ราวกับว่ามองคนตาย