หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 314

“คู่หมั้นก็กลายเป็นของลู่จิ่งไหว”

“ปัจจุบันแม้แต่วิชาความรู้นี่ก็จะเป็นของลู่จิ่งไหวแล้ว”

“ถูกลู่จิ่งไหวกดทับกดขี่จนพลิกตัวไม่ได้เลย”

“ได้ข่าวว่าแม่ของลู่เยี่ยนซูเองก็ถูกหย่าร้างและไล่ออกจากตระกูลลู่ ช่างเศร้าโศกจริงเชียว ผู้หญิงขาดผู้ชายไป จะใช้ชีวิตยังไง”

ลู่หยวนเซียวนั้นตาแดงก่ำ เขาโกรธอย่างมาก

“ข้าจะไปต่อว่าต่อขานกับพวกเขา! ข้าจะฉีกปากพวกเขาเละจนได้!”

“จะไปถกเถียงกับพวกเขาตอนนี้ทำไมกัน รอผลสอบของพี่ใหญ่ออกมา ก็จะเป็นการตบหน้าพวกเขาเอง” ลู่เจิ้งเย่ว์ยังคงมีสติอยู่บ้าง ไม่อยากจะมีสร้างปัญหาให้พี่ในช่วงเวลาที่สำคัญแบบนี้

【เดิมพันๆๆ เร็วเข้าๆๆ เดิมพันให้พี่ใหญ่เร็วเข้า】

【เจียงอวิ๋นเหมี่ยนจะเข้าพิธีมงคลกับพี่ใหญ่แล้ว เผยซื่อไปล่อลวงไปตระกูลเจียงออกเงินสามหมื่นตำลึงเดิมพันให้ลู่จิ่งไหวชนะ!】

“ข้ามีหนึ่งหมื่นหกพันตำลึง เดิมพันให้ลู่เยี่ยนซูทั้งหมด”

“ข้ามีสามร้อยยี่สิบตำลึง เดิมพันให้ลู่เยี่ยนซู”

พี่น้องทั้งสองลงเดิมพันให้ลู่เยี่ยนซูด้วยความโกรธ

เจ้ามือการพนันนั้นดีใจอย่างมาก “เดิมพันแล้วเดิมพันเลย เปลี่ยนใจไม่ได้แล้วนะ”

“ไม่เปลี่ยนใจ!” ลู่เจิ้งเย่ว์มีสีหน้าที่มืดมน

เมื่อการสอบนั้นเริ่มขึ้น คนที่เดิมพันให้ลู่จิ่งไหวก็เยอะขึ้นเรื่อยๆ

ลู่เจาเจาให้อวี้ซูเอาหนึ่งหมื่นตำลึงมาเดิมพันให้พี่ใหญ่อีกครั้ง ส่วนเงินที่เหลือนั้น นางมีการวางแผนอื่นๆ แล้ว

“หึ เดิมพันให้คนพิการมันจะมีประโยชน์อะไร” บนรถม้า ลู่จิ่งเหยายิ้มเยือกเย็น

อยู่ในช่วงอายุที่มีความไร้เดียงสาแท้ๆ แต่กลับเต็มไปด้วยการวางแผนคิดร้าย

ร่างกายเล็กๆ นั้นกลับมีจิตวิญญาณที่ยิ่งใหญ่อยู่

“หากเขาชนะ ข้าจะกินอุจจาระให้ดูเลย!” ลู่จิ่งเหยานั้นเกลียดชังอย่างมาก ทำไมทุกคนจะต้องลำเอียงรักเอ็นดูลู่เจาเจา ทำไมกัน

โชคดีที่นางให้บทความมากมายกับพี่ชายไป

ลู่เจาเจาเผยฟันออกมาสิบสองซี่ “ได้เลย งั้นข้าจะตั้งใจป้อนให้อย่างดีเลย!”

“การศึกษามันเปลี่ยนโชคชะตานะ เจาเจา”

“พวกเราก็ไปปล่อยสัตว์ให้พี่ชายดีไหม” ตาของลู่หยวนเซียวนั้นแวววาว

【พี่ชายมีคนหนุนหลังที่แข็งแกร่งขนาดนี้ ยังจะต้องปล่อยสัตว์อีกหรือ】

【ข้าเป็นคนหนุนหลังให้พี่เลยนะ!】 ลู่เจาเจาไม่ยอม

ลู่เจิ้งเย่ว์ลูบหัวของนาง บางที่เขาสามารถที่จะได้ยินเสียงในใจของเจาเจา พอจะปะติดปะต่อได้บ้างว่าเจาเจาเคยเป็นบุคคลที่สุดยอดมาก่อน

แต่ในหัวของนางมีแต่ความคิดที่ว่า เทพเทวาล้วนเป็นศิษย์ของนาง

นี่มัน...

พูดได้เพียงว่า ความคิดของเด็กนั้นนอกกรอบและอลังการ จึงไม่ได้มีใครสนใจคิดจริง

เด็กน้อยอายุหนึ่งปีกว่า เทพเทวาล้วนเป็นศิษย์ของนางหรือ เจ้าเชื่อไหม เจ้าเชื่อหรือ

“หากพี่สามอยากเล่น ข้าจะเล่นเป็นเพื่อนเอง...” เจ้าเด็กน้อยเอาจินกวาจื่อออกมาสองอัน