หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 335

“นายหญิงใหญ่ นายหญิงใหญ่ท่านตื่นสิ......” สาวใช้ตกใจทำอะไรไม่ถูก เห็นมีคนมารีบขอความช่วยเหลือ

ช่วยคนขึ้นมา สาวใช้ร้องไห้คุกเข่าที่พื้นกล่าวขอบคุณ

“อย่าเพิ่งรีบขอบคุณ ท่านฮูหยินอายุมาก เกรงว่าบาดเจ็บถึงกระดูก รีบแบกคนลงไปเร็ว” สวี่ซื่อเรียกองครักษ์ แบกหญิงชราขึ้นก็รีบลงเขาไป

“ลำบากท่านช่วยเหลือ จวนเจิ้งกั๋วกงจะต้องขอบคุณอย่างหนักแน่นอน” สาวใช้คุกเข่าโขกศีรษะให้สวี่ซื่อ

จวนเจิ้งกั๋วกง??

ลู่เจาเจายืดศีรษะตรงทันที

[ไอ้หยา นั่นไม่ใช่ท่านแม่ของแม่ทัพหรงหรือ??]

สวี่ซื่อก็คิดไม่ถึง จับพลัดจับผลูช่วยท่านแม่ของหรงเช่อแล้ว

“นายหญิงใหญ่เพื่อแสดงความจริงใจ ไม่ให้พาองครักษ์มา เดิมทีแม้แต่บ่าวก็จะไม่พามา เป็นบ่าวร้องไห้ถึงได้มา” สาวใช้เช็ดน้ำตา นางปวดเมื่อยตัวมากโชคดีที่กระดูกแข็งกว่าคนแก่ไม่ได้ล้มกระดูกหัก

ลงจากเขาแล้ว หญิงชราถึงค่อยๆ ฟื้นขึ้น

สาวใช้บอกต้นสายปลายเหตุ หญิงชราจับมือของสวี่ซื่อ “เด็กดี......เด็กดี”

“ท่านกั๋วกงมีงานด่วนลงเขาไปแล้ว บ่าวให้คนไปแจ้งแล้วเจ้าค่ะ” สาวใช้ตอบเสียงเบา

“ไปนั่งเล่นที่จวนเจิ้งกั๋วกง บุญคุณช่วยชีวิตต้องให้พวกเราแสดงความขอบคุณกระมัง”

“อย่าได้บ่ายเบี่ยง” หญิงชราหน้าซีดเผือด สวี่ซื่อเห็นนางไม่ยอมปล่อยมือจึงทำได้แต่ตกลง

สาวใช้เชิญหมอมา หญิงชราล้มจนบาดเจ็บที่ขา เหมือนกระดูกร้าวเล็กน้อย

หากเป็นคนหนุ่มสาว พักรักษาตัวก็จบ

“บาดเจ็บเอ็นและกระดูกต้องร้อยวัน เกรงว่านายหญิงใหญ่ต้องนั่งรถเข็นสักระยะหนึ่ง”

หญิงชรานั่งบนรถเข็นโดยตรง

“ท่านดูสิ ขอดวงเนื้อคู่ล้มจนขาหักแล้ว คุณชายใหญ่รู้ต้องโกรธอีกแน่” สาวใช้พึมพำเบาๆ

“เจ้าว่าข้าตั้งชื่ออะไรให้เช่อเอ๋อร์ดี?”

“ต้องเป็นคู่(ซวง)ถึงจะถูก ต้องสมรัก สมรส สุขสมหวัง ไม่สู้ชื่อหรงซวงซวง?”

“พรืด......” สวี่ซื่อรีบปิดปาก หัวเราะออกมาโดยตรงแล้ว

หรงเช่อที่ห้าใหญ่สามหนา แม่ทัพกั๋วกงอา

หากในสนามรบแม่ทัพศัตรูเรียก หรงซวงซวง เอาชีวิตมา! คงหัวเราะตายไม่ใช่หรือ??

หญิงชราเห็นนางยิ้มออกมา นางก็ไม่โกรธนางเป็นคนนิสัยใจกว้าง กลับรู้สึกสวี่ซื่อเข้าใจโลก

“ให้เวลาข้าคิดก่อน”

[แม่ทัพหรงผู้น่าสงสาร ไม่ได้แต่งภรรยา แม้แต่ชื่อก็รักษาไม่ได้?]

รถม้าจอดชิดหน้าประตูจวนเจิ้งกั๋วกง