หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 334

สองคนผงกหัวเล็กน้อย นี่ถึงเดินหน้าไป

กลุ่มคนทยอยมากราบไหว้เย่ว์เหล่า คำนวณดวงเนื้อคู่ เป็นเวลาก่อนหลัง

ลู่เจาเจายังอยู่ในวัดต่อ กินอาหารเจหนึ่งมื้อ

ถึงแม้เทียบกับวัดฮู่กั๋วไม่ได้ แต่ก็นับว่าถูกปาก

“อีกเดี๋ยว แม่พาเจ้าไปดูหลังเขา ได้ยินว่าหลังเขามีก้อนหินก้อนหนึ่ง ลูบแล้วจะโชคดี” สวี่ซื่อหรี่ตาบริจาคเงินค่าธูปเทียนตะเกียงน้ำมันให้วัดเย่ว์เหล่า ก็พาเจาเจาไปหลังเขา

เส้นทางภูเขาคดเคี้ยว แม้จะมีบันได แต่ฝนเพิ่งตกไป ค่อนข้างเปียกและลื่น

สวี่ซื่อจูงมือเจาเจา ภายใต้ความช่วยเหลือขององครักษ์เงา ปีนขึ้นเขาอย่างระมัดระวัง

ลู่เจาเจามองก้อนหินเนื้อคู่ก้อนนั้นแล้วนิ่งไป

บนยอดเขา ก้อนหินก้อนหนึ่งตั้งตรงอยู่ตรงหน้า

บนก้อนหินใช้พลังกระบี่แกะสลักเจามู่สองตัวอักษร

พลังกระบี่พันปีไม่หาย

นี่เป็นพลังกระบี่ของนาง

ลู่เจาเจาอ้าปาก ถ้ำของนางก็ชื่อเขาเจามู่

นึกถึงลูกศิษย์เจ็ดคนในอดีต ตอนนี้เป็นเทพเจ้าแล้ว

ตอนนี้หินเจามู่ ยืนยันว่านางไม่ได้เข้ามาในหนังสืออีกครั้ง

นางมาถึงหลังจากหลายพันปีที่ตนเองช่วยโลก

“รีบลูบก้อนหิน ก้อนหินก้อนนี้ลูบแล้วรู้สึกเหน็บชา ความอ่อนล้าในตัวหายไปหมดสิ้น วันสารทจีนของทุกปี ก้อนหินก้อนนี้ยังปกป้องรอบข้างไม่ให้ถูกสิ่งชั่วร้ายกล้ำกรายด้วย” สวี่ซื่อลูบเบาๆ ก้อนหินอุ่นเย็นรู้สึกเหน็บชาจริงๆ

ลู่เจาเจาเบ้าตาแดง นี่เป็นพลังกระบี่ของนาง

นางเป็นบรรพบุรุษแห่งวิชากระบี่ พลังกระบี่ของนางพันปีไม่สลาย สิ่งชั่วร้ายหวาดกลัวเป็นธรรมดา

นางยื่นมือเล็กลูบเบาๆ

ทันใดนั้น……

ยอดเขาสั่นสะเทือน

ทุกคนถูกโยกจนยืนไม่มั่นคง

หัวใจของลู่เจาเจาอบอุ่น

สวี่ซื่อชะงักฝีเท้า “พวกเจ้าได้ยินเสียงอะไรไหม?” สวี่ซื่อหยุดฝีเท้ามองไปรอบๆ

สองข้างทางเป็นพุ่มไม้เตี้ยที่มีหนาม ต้นไม้เขียวชอุ่มบดบังการมองเห็น

มองอะไรก็ไม่ชัดเจน

“บ่าวไม่ได้ยินอะไรเลยเจ้าค่ะ” เติงจือเอียงหูฟัง แต่ข้างหูมีแค่เสียงนกร้อง

“ทางนั้นมีหุบเขาหนึ่ง......เมื่อครู่ตอนมาข้าน้อยไปดูมา” องครักษ์เงาพูดเสียงเบา

สวี่ซื่อโบกมือ “ให้สองคนไปสำรวจ เมื่อครู่แผ่นดินไหว กลัวจะมีคนที่มาไหว้พระตอนลงเขาตกลงไปเพราะแรงสั่นสะเทือน” ในภูเขาลมแรง นางก็บอกไม่ได้ว่าหูแว่วหรือเปล่า

ลู่เจาเจาชี้ไปในหุบเขา “มีคน”

สวี่ซื่อตกใจ “ไปดูเร็ว เกรงว่าจะมีคนได้รับบาดเจ็บแล้ว”

องครักษ์เงาเหยียบบนต้นไม้ กระโดดสองสามครั้งไปถึงหุบเขา อย่างที่คิด......

ในหุบเขามีหญิงชราคนหนึ่งหมดสติ ยังมีสาวใช้ที่ร้องไห้คนหนึ่ง