หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 385

“อย่าขมวดคิ้วตลอดเวลา จิ้งหลีจงมีความสุข ไม่อย่างนั้นจิ่งไหวจะปวดใจเอาได้นะ...”

นักปราชญ์หญิงจิ้งหลีจ้องมองไปที่เขา ริมฝีปากสีแดงของนางแยกออกเล็กน้อย

“ทุกคนต่างเคารพข้า แม้แต่ฮ่องเต้ซีเย่ว์ก็ไม่กล้าทำให้ข้าขุ่นเคืองใจ มีเพียงเจ้าเท่านั้นที่เต็มใจจะแสดงความจริงใจต่อข้า…” จิ้งหลีขมวดคิ้วเล็กน้อย ขนตาหนายาวสั่นไหว เหมือนซาบซึ้งใจมาก

“คนทั้งโลกเห็นข้าต่างพากันคุกเข่า และอธิษฐานขอให้ข้าสามารถสื่อสารกับเทพเจ้าและนำสันติสุขมาสู่โลก”

“แต่ไม่มีใครถามว่าข้าเลยว่ามีความสุขไหม...”

“คุณชายลู่ เจ้าเป็นคนแรกเลยนะ”

นักปราชญ์หญิงจิ้งหลียิ้มบาง ใบหน้านั้นมีเสน่ห์ดึงดูดใจคนยิ่งนัก ในเวลานี้ยิ่งทำให้ลู่จิ่งไหวตะลึงงัน

นิ้วชี้ของนักปราชญ์หญิงจิ้งหลีนั้นบอบบาง ขาวนุ่มและเรียวยาว

มือของนางโอบรอบมือของลู่จิ่งไหวอย่างอ่อนโยน มันใหญ่กว่ามือของลู่จิ่งไหวมาก

ลมหายใจของลู่จิ่งไหวเริ่มหนักขึ้น

เขากลืนน้ำลายเบาๆ

ฝ่ามือของเขาสั่นเล็กน้อย เขาพลิกตัวนั่งบนตักของจิ้งหลี

ยิ่งเขาเข้าใกล้ เขาก็แทบจะได้กลิ่นหอมของกล้วยไม้บนตัวของนักปราชญ์หญิงจิ้งหลี ลมหายใจของทั้งคู่ประสานกัน...

นักปราชญ์หญิงจิ้งหลีกล่าวว่า “ไม่ว่าข้าจะเป็นอย่างไร เจ้าก็จะยังรักข้าเหมือนเดิมใช่หรือ?”

ความคลุมเครือในอากาศเริ่มหนาขึ้น

อวี้ซูอยากจะปิดตาของลู่เจาเจาเอาไว้ แต่เขาก็ไม่สามารถทำใจละทิ้งการสอดรู้สอดเห็นตรงหน้านี้ได้

ลู่จิ่งไหวเริ่มเกร็งแน่นขึ้น “แน่นอน ไม่ว่าจิ้งหลีจะเป็นอย่างไร ในใจของข้าเจ้าก็คือเทพธิดาที่ไม่สามารถเอื้อมถึง”

ลู่จิ่งไหวยกมือขึ้นและค่อยๆ ปลดเสื้อผ้าของจิ้งหลีออก

ลู่จิ่งไหวปิดบังความแหลมคมในแววตา

“จิ่งไหวต้องให้คำอธิบายแก่นักปราชญ์หญิง และมอบสถานะให้ท่านนักปราชญ์หญิง”

“ท่านนักปราชญ์หญิง ได้โปรดอย่าลืมจิ่งไหวนะ…” ลู่จิ่งไหวดึงนักปราชญ์หญิงจิ้งหลีเข้ามาในอ้อมแขนของเขา ลมหายใจของเขาค่อยๆ ยุ่งเหยิง

มือของลู่จิ่งไหวสั่นเทา เมื่อผู้หญิงสูญเสียความบริสุทธิ์ สุดท้ายก็ให้บุรุษเป็นคนตัดสินใจหรือ?

จิ้งหลีมีสถานะสูงส่ง แล้วไงล่ะ?

“พี่จิ่งไหว เจ้าสัญญาแล้วไม่ใช่หรือว่าเจ้าจะรักข้าเสมอไม่ว่าข้าจะเป็นอย่างไร?”

“พี่จิ่งไหว ทำไมเจ้าถึงได้ตัวสั่นอย่างนี้เล่า? หรือว่าเจ้าตื่นเต้นเกินไปหรือ?”

“หรือว่าเจ้ารู้ว่าตัวเองด้อยกว่าข้าหรือ?” นักปราชญ์หญิงจิ้งหลีปล่อยมือเขา แล้วปิดปากหัวเราะเบาๆ

ลู่จิ่งไหวถอยออกไปราวกับเห็นผี สีหน้าของเขากลับกลายเป็นความหวาดกลัวและกระวนกระวาย

แม่เจ้า!

แม่เจ้า!

ให้ตายเถอะ ให้ตายเถอะ

นักปราชญ์หญิงจิ้งหลีเป็นอะไร นางเป็นผู้ชาย!

เขาส่งจดหมายรัก เขียนกลอนเลี่ยนๆ ส่งสายตาให้ แสดงสีหน้าคลั่งรักให้ทุกวัน แต่ว่าอีกฝ่ายกลับเป็นบุรุษทั้งแท่ง!

เขามองดูมือของตน สกปรกยิ่งนัก!

ลู่จิ่งไหวหันหลังกลับไปต้องการหนี แต่ประตูกลับไม่ขยับ เขาไม่สามารถเปิดมันออกได้เลยแม้แต่น้อย