หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 499

ทว่า…

เพื่อแสงสว่างนั้น เขากลับทิ้งภรรยาและลูก

บัดนี้ ถึงพบว่าแสงสว่างนี้หยิบยืมมาจากเยี่ยนซู

ท้องฟ้าถล่มลงมาแล้ว

ลู่หย่วนเจ๋อรู้สึกเหมือนฟ้าถล่ม

เผยซื่อหัวใจเต้นตุ๊บ ๆ ใบหน้าเป็นสีเขียวอย่างยิ่ง นางมองมาที่ลูกชายทันที แต่สายตาไม่มีความประหลาดใจเลย

“เจ้ารู้ทุกอย่างใช่หรือไม่ เผยเจียวเจียว เจ้ารู้ทุกอย่างใช่หรือไม่!” ลู่หย่วนเจ๋อเหตุใดจะยังไม่เข้าใจ

เขาถูกมุ่งร้ายแล้ว

เผยซื่อหน้าซีด และหลบสายตา

“ท่านจะโทษท่านแม่ทำไม” ลู่จิ่งไหวร่างกายหนาวเย็นเล็กน้อย ทั้งยังตัวสั่นเทา

สายตาเผยให้เห็นบ้าคลั่ง

น้ำเสียงแหบแห้งน่ากลัว พอโยนลงบนพื้นหิมะถึงได้ยับยั้งฤทธิ์ยาในร่างกายเอาไว้ได้

นี่ เดิมทีเขาเตรียมไว้สำหรับลู่เยี่ยนซู!! เหตุใดลู่เยี่ยนซูถึงโชคดีเช่นนี้

“ปีนั้น ท่านอยากเลี้ยงอนุนอกเรือน ท่านหลอกท่านแม่ให้เป็นอนุนอกเรือนแบบลับ ๆ ท่านสัญญากับท่านแม่ว่าในใจจะมีแค่นางคนเดียวเท่านั้น สำหรับสวี่สืออวิ๋นก็แค่เล่นสนุกเป็นบางครั้งบางคราว”

“ท่านแม่เชื่อท่าน จึงยอมเป็นอนุนอกเรือนของท่าน”

“รอหย่าวันแล้ววันเล่า”

“แล้วท่านล่ะ” ลู่จิ่งไหวถลึงตามองเขา ในสายตาที่มองเขาเหลือแต่เพียงความเกลียดชัง

“ท่านสรรเสริญเขา เขาสามารถพูดออกมาได้อย่างตรงไปตรงมาว่าตัวเองเป็นบุตรคนโตของจวนโหว แต่ข้า ทำได้เพียงหลบซ่อนอยู่ในกลุ่มคน และมองเขาด้วยความเคียดแค้น”

“เขามีสิทธิ์อะไร เขามีสิทธิ์อะไรถึงดวงดีแบบนี้”

“มีฐานะที่สง่าผ่าเผย แล้วยังมีพรสวรรค์เกินมนุษย์ ทำไมสวรรค์ถึงมอบข้อดีทุกอย่างให้เขา ข้าไม่ยอม ข้าไม่ยอม!” ลู่จิ่งไหวคำรามด้วยความบ้าคลั่ง เขาอยากให้ลู่เยี่ยนซูตายเป็นอย่างยิ่ง

“ดังนั้น เจ้าเลยให้เผยเย่าจู่ลงมือกับเยี่ยนซูอย่างนั้นหรือ” ลู่หย่วนเจ๋อนึกถึงเผยเย่าจู่ขึ้นมาได้ จึงตัวสั่นเทาทันที

“เจ้าลงมือกับเยี่ยนซูจริง ๆ !!” ลู่หย่วนเจ๋อยกจานฝนหมึกขึ้นมาด้วยความเดือดดาล แล้วทุบไปที่หัวของลู่จิ่งไหวทันที

ทุบจนลู่จิ่งไหวหัวแตกและเลือดไหล เขาเจ็บจนหายใจด้วยความหวาดกลัว

ลู่จิ่งไหวมองบิดาแท้ ๆ ด้วยความโกรธจัด และหัวเราะเงียบ ๆ

“เจ้าทำร้ายเยี่ยนซู เจ้าทำร้ายจวนโหว เจ้ามันเป็นมารผจญ ข้าให้กำเนิดมารอย่างเจ้าออกมาได้อย่างไร!! เจ้าสมควรตายจริง ๆ เจ้ามันสมควรตาย” ลู่หย่วนเจ๋อเคยคิดเสียที่ไหนว่า ปีนั้นลู่จิ่งไหวเพิ่งจะแปดขวบ ก็กล้ามีความคิดฆ่าคนแล้ว