หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 527

“ขอบพระทัยองค์หญิงเจาหยาง…” ถ้าไม่ใช่เพราะเจาหยาง พวกนางคงตายไปแล้ว

“ฮุ่ยเฟยไปปฏิบัติธรรม ห้ามออกจากวัดแม้แต่ก้าวเดียวตลอดชีวิต! ถูกกักบริเวณตลอดชีวิตจนกว่าจะตาย!”

“ลากตัวไป!”

ฮ่องเต้สะกดกลั้นความคิดที่จะสังหารพวกนาง กำจัดนางสนมหลายคน รังแต่โลกภายนอกจะคาดเดาสงสัย

หลังจากที่เรื่องคลี่คลายแล้ว เขาก็มีเวลาเหลือที่จะจัดการกับฮุ่ยเฟย

ในพระตำหนักเงียบกริบ

หวังกงกงก้มหน้างุด ไม่กล้าส่งเสียง อยากจะหาทางมุดหนีไปใจจะขาด ฝ่าบาทคงจะไม่ฆ่าคนปิดปากใช่ไหม

ฮ่องเต้สีหน้าเย็นชา ไม่พูดอะไรสักคำ

“กลับห้องทรงพระอักษร” ฮ่องเต้ตรัสเสียงเคร่งขรึม

หลังจากกลับมาที่ห้องทรงพระอักษร ฮ่องเต้โบกมือ "หวังหยวนลู่ ออกไปก่อน"

“สั่งให้ห้องเครื่องยกอาหารมา...เหล้าด้วย” น้ำเสียงฮ่องเต้เคร่งขรึม สีหน้าเหม่อลอย

หวังกงกงอยากจะปลอบใจ แต่รู้สึกว่าเรื่องนี้สะเทือนใจเกินไป ไม่อาจปลอบใจได้

มีเพียงลู่เจาเจาเท่านั้นที่หน้าหนา ติดตามเข้าไปในห้องทรงพระอักษร

ก่อนหวังกงกงออกไปยังขอร้องว่า "อย่างนั้นรบกวนองค์หญิงเกลี้ยกล่อมฝ่าบาท ให้ฝ่าบาทคิดตก"

ลู่เจาเจารับคำหนักแน่น

ฮ่องเต้หยิบภาพวาดที่เก็บไว้มานานออกมาจากชั้นหนังสือ

“นี่เป็นของขวัญวันเกิดที่นางมอบให้เราทุกปี” ฮ่องเต้ทรงหวงแหนมัน แต่คิดไม่ถึง...

"นี่คือตุ๊กตาที่นางแกะสลักเอง... นับเป็นครั้งแรกที่เราได้รับของขวัญที่เรียบง่ายแต่ตั้งใจทำ เราเก็บไว้ตลอด..." ของขวัญวันเกิดทุกปีประเมินค่าไม่ได้ มีเพียงงานแกะสลักไม้เล็กๆ นี้ที่ทำให้เขาอบอุ่นหัวใจ

ลู่เจาเจาเหลือบมองแวบหนึ่ง

“นางสนมเจียงมี…”

“ฉินกุ้ยเหรินก็มี…”

ฮ่องเต้หยิบรูปวาดข้างๆ ขึ้นมา

“วันเกิดเราเมื่อสองปีก่อน นางบอกว่าอยากวาดรูปครอบครัวให้เรา”

“นางใช้เวลาถึงครึ่งเดือนวาดภาพนี้ ยังเหนื่อยจนป่วย...” ฮ่องเต้มองดูภาพวาดไว้ในสวนหลวง ยังมีนางสนมหลายคน...

“นางวาดภาพท่านพ่อฮ่องเต้น่าเกลียดที่สุด…” ลู่เจาเจาวิจารณ์ตรงไปตรงมา

“นางสนมสวยทุกคน แต่ฮองเฮาสวยที่สุด...”

แววตาของฮ่องเต้จ้องมองฮองเฮา ทันใดนั้น...

นึกขึ้นได้ว่าฮุ่ยเฟยเข้าหาฮองเฮาหลายครั้ง จนฮองเฮาดุด่าไม่พอพระทัย

รอยยิ้มของฮ่องเต้ค่อยๆ เกร็ง

“นางเคยคิดไม่ดีกับฮองเฮา?!” ฮ่องเต้กัดฟันกรอด!

ลู่เจาเจากะพริบตาปริบๆ "ตอนกินข้าวครั้งก่อน ขาของนางแอบเกี่ยวขาของฮองเฮา..."