หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 626

พอเลี้ยงดูให้เติบใหญ่อย่างยากลำบาก ดันมาเจอชายชั่วอย่างลู่หย่วนเจ๋อ

ไม่ง่ายกว่าจะได้หมั้นหมายกับหรงเช่อ มีชีวิตที่ดีได้ไม่กี่วัน ก็ต้องมาเจอคนจากแคว้นใต้อีก

สวี่สืออวิ๋นชะงักเล็กน้อย

“มีเพียงเจาเจากับเติงจือรู้เรื่องนี้” พอพูดจบพลันหยุดไปสักครู่

“ยังมีลู่หย่วนเจ๋อ”

“ตอนเพิ่งแต่งงานข้าไม่ได้ระวังตัวจากเขา เคยให้เขาดูป้ายหยกลายมังกรนั่น หลายปีก่อนเผยซื่อเคยขอกับเขา ตอนหลังข้าปฏิเสธ และได้มอบให้เจาเจา” สีหน้าสวี่สืออวิ๋นรู้สึกผิดเล็กน้อย

“ป้ายหยกนั่น จักนำความเดือดร้อนมาให้หรือ?”

สวี่อี้ถิงส่ายหน้า

“เก็บป้ายหยกไว้ให้ดี อย่าให้ใครดู ป้ายหยกนั่น เกรงว่าคงเป็นของสำคัญแห่งราชวงศ์แคว้นใต้”

“ทูตที่มาจากแคว้นใต้ หนานมู่ไป๋เป็นโอรสองค์โตขององค์หญิงใหญ่แห่งแคว้นใต้”

“สายเลือดของแคว้นใต้มีความจำเพาะ องค์หญิงไม่แต่งออกเรือน ทุกสายเลือดมีโอกาสอันเชิญเทพเจ้า ตอนนั้นองค์หญิงใหญ่คือตัวเลือกอันดับแรกในการเป็นจักรพรรดินี”

สวี่อี้ถิงจับจ้องอวิ๋นเหนียง ตอนเด็กที่อุ้มนางกลับมา ตัวน้องสาวแดงเถือก ตัวหนาวเย็นจนคิ้วมีน้ำแข็งเกาะ

เด็กทารกที่ตัวกะจ้อยร่อย ถูกพวกเขาเลี้ยงดูจนเติบใหญ่เป็นหญิงสาว

มีทั้งลูกชายลูกสาว มีความสุขของตัวเอง

ทว่าตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่

“เดิมที องค์หญิงใหญ่เป็นผู้ที่ฮ่องเต้แคว้นใต้อยากให้เป็นผู้สืบทอดมากที่สุด”

“ทว่ามีอยู่ปีหนึ่ง พระองค์ถูกลอบสังหารจนต้องเร่ร่อนอยู่ภายนอก แล้วถูกหญิงชาวนาช่วยเอไว้ ตอนความจำเสื่อมจึงแต่งงานกับนาง แล้วมีบุตรสาวด้วยกันหนึ่งคน” นี่คือสิ่งที่สวี่อี้ถิงไปสืบเสาะมาจากในวัง

สวี่สืออวิ๋นหนังตากระตุก แล้วเงยหน้ามองพี่ชายใหญ่

“พี่รู้ดี” สวี่อี้ถิงถอนหายใจ

“ไม่ต้องกลัว เจ้าจะเป็นน้องเล็กของพี่ใหญ่ตลอดไป ใครก็พาตัวเจ้าไปไม่ได้”

“ตอนนี้หนานมู่ไป๋กำลังสืบหาอยู่ ว่าเมื่อสามสิบห้าปีที่แล้วในเมืองมีเด็กหญิงถูกทอดทิ้งหรือไม่ ตอนนั้นท่านแม่เพิ่งคลอดน้องชาย จึงบอกกับคนนอกว่าเจ้าคือพี่น้องฝาแฝดของน้องชาย ตอนนี้กลับมีประโยชน์ช่วยปิดบัง ไม่มีใครสงสัยมาถึงเจ้า”

“ส่วนลู่หย่วนเจ๋อ...” สวี่อี้ถิงเลิกคิ้วขึ้น

คนตายถึงจะเปิดปากพูดไม่ได้

แต่ลู่หย่วนเจ๋อเป็นข้าราชสำนัก อีกทั้งไม่เคยออกจากเมืองหลวง ซ้ำกลายเป็นจุดสนใจเพราะถูกสวมเขา

ไม่เหมาะที่จะลงมือ

“เจ้าเองก็ไม่ต้องกังวล ถึงอย่างไรก็ต้องมีหนทาง เจ้านะ ลูกแต่ละคนช่างเก่งกาจเหลือเกิน อีกทั้งยังมีเจาเจาและแม่ทัพหรง หากจะพาเจ้าไป ฝ่าบาทไม่เห็นด้วยหรอก เพียงแต่ช่วงนี้ พยายามอย่าข้องแวะกับทูตจากแคว้นใต้ พยายามหลบเลี่ยงเข้าไว้”