หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 706

“เสด็จพ่อตรัสว่าคืนนี้จะจัดงานเลี้ยงต้อนรับให้เจ้า แต่ตอนนี้พวกเราต้องไปหาอวี้โจวกันก่อน”

“อวี้โจวบอกว่าเขาเจอเห็ดเรืองแสง พวกเราไปดูกันเถิด...”

เมื่อรถม้าแล่นผ่านจวนฮู่กั๋วกง ลู่เจาเจาจึงถามด้วยความสงสัย

“เหตุใดจึงมีรถม้ามากมายที่หน้าจวนฮู่กั๋วกงเช่นนี้เล่า”

องค์ชายหกพลันถอนหายใจ “เฮ้อ ก็พี่ซือฉีล้มป่วยน่ะสิ เขาเกิดมาพร้อมกับโรคทางตา ยามกลางวันไม่มีผลกระทบใด แต่จะตาบอดในยามกลางคืน” เรื่องนี้เพิ่งถูกเปิดเผยเมื่อไม่นาน

“เดิมทีเขามีปัญหาเรื่องสายตามาโดยตลอด แต่ไม่นานมานี้เมื่ออยู่ในสำนักกั๋วจื่อเจี้ยน กลับมีอาการรุนแรงมากขึ้น”

“ตอนนั้นลมหายใจรวยริน ร่างกายไม่ตอบสนอง”

“หลังจากหมดสติไปหนึ่งวันหนึ่งคืนก็ฟื้นขึ้นมา หมอหลวงหลายคนเข้าไปตรวจอาการ แต่กลับไม่พบสาเหตุ”

“จวนฮู่กั๋วกงจึงไม่ปิดบังเรื่องนี้อีกต่อไป พวกเขาแสวงหาหมอเทวดาในใต้หล้าเพื่อมารักษาโรคทางตาแปลกประหลาดนี้”

องค์ชายหกมองไปรอบๆ ก่อนจะกระซิบข้างหูของลู่เจาเจา

“ไต้ซือวัดฮู่กั๋วก็มาหาเขาเช่นกัน ไต้ซือบอกว่าวิญญาณของเขาไม่สมบูรณ์ เกิดมาพร้อมกับภารกิจ เกรงว่าอาจไม่มีชีวิตรอดในโลกมนุษย์ จึงบอกให้ฮูหยินหลี่รีบตั้งครรภ์ในยามยังเยาว์วัย ฮูหยินหลี่ร้องไห้จนเป็นลมหมดสติ พระนางเสียนเฟยจึงต้องออกจากพระราชวังมาปลอบใจนาง”

หลังจากฟังจบ ลู่เจาเจาจึงรู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก

แม้รถม้าจะแล่นผ่านไป แต่นางยังคงมองออกไปนอกหน้าต่างอยู่เช่นนั้น

รถม้าจอดอยู่ริมทะเลสาบ สายลมพัดผ่านต้นหลิวและระลอกน้ำในทะเลสาบ

เซี่ยอวี้โจวกำลังนอนอยู่ใต้ต้นหลิว พลางมองรากต้นไม้ด้วยดวงตาลุกเป็นไฟ

“ดูนี่สิ...ต้นหลิวต้นนี้มีเห็ดงอกอยู่ใต้โคนต้น เห็ดนี้จะเปล่งแสงจางๆ ในตอนกลางคืนด้วย...”

“โชคดีที่ข้าให้คนมาคอยเฝ้าเอาไว้นานแล้ว ไม่อย่างนั้นคงมีชาวบ้านเก็บไป”

ลู่เจาเจาสูดลมหายใจเบาๆ เห็ดนั้นมีกลิ่นแปลกๆ

เซี่ยอวี้โจวต่อว่าคนรับใช้ที่แอบเก็บเห็ดไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน