หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 720

เขาติดอยู่ในแคว้นมาสามปีแล้ว และตอนนี้สถานการณ์ก็เริ่มดีขึ้นมาบ้างแล้ว

หนานมู่ไป๋เหลือบมองเขาใช้น้ำชะล้างไหจนเกลี้ยงเกลาแล้วดื่มน้ำนั้นอึกๆ อย่างสบายใจ

ในใจเสียใจสุดขีด

“ขอบัตรเชิญให้ข้าใบหนึ่ง ไปเป็นเกียรติให้แม่ทัพหรงสักหน่อย” เขาเช็ดปาก

ทำลายของดีตามอำเภอใจ

สุราทิพย์มากมายขนาดนั้น กลับให้สามัญชนดื่มหมด!

อยู่แคว้นใต้ นี่เป็นสมบัติที่ล้ำค่ามาก

วันรุ่งขึ้น

สวี่สืออวิ๋นกำลังทานมื้อเช้ากับเจาเจา และฟังการรายงานของเติงจือ “เมื่อคืน ราชทูตแคว้นใต้มาเคาะประตูยามวิกาล ยกไหที่เราใช้บรรจุสุราไปแล้วเจ้าค่ะ”

“พวกเขาไม่อยากรบกวนฮูหยิน บ่าวจึงปล่อยพวกเขาทำตามใจ”

สวี่สืออวิ๋นตกใจ “ไหสุราหรือ? พวกเขาเอาไหสุราไปทำอะไร?”

เติงจือแอบหัวเราะ “พวกเขาน่ะ หน้าแตกแล้วอย่างไรเล่า พวกเขาต้องการไหสุราเสียที่ไหน ต้องการสุราข้างในต่างหากเจ้าคะ”

เติงจือทำเสียงหึ “ในงานเลี้ยงดูถูกสุราของพวกเรา กลางคืนกลับแอบมาขอ น่าขันจริงๆ”

“เรื่องที่พวกเราใช้สุรานี้ต้อนรับแขก พวกเขาทำท่าทางเสียดายมาก...”

“หรือสุรานี้จะล้ำค่ามาก?” ตอนงานเลี้ยงเลิก ฮ่องเต้ยังห่อกลับ!

แต่สุราสองไหวางทิ้งไว้ในลานบ้านลวกๆ เติงจือดูอย่างไรก็มองไม่ออกว่าล้ำค่า

สวี่สืออวิ๋นมองทางเจาเจา

เจาเจาทำหน้าไม่เข้าใจ “ล้ำค่าหรือ?” นางส่ายหน้าแรงๆ

นี่นับว่าล้ำค่าอะไร

“เช้าวันนี้ ราชทูตวานคนขอบัตรเชิญสองใบ อยากเข้าร่วมพิธีแต่งงานของฮูหยินด้วยเจ้าค่ะ”

สวี่สืออวิ๋นก็ใจกว้าง “ให้คนส่งไปสองใบเถอะ”

งานแต่งงานของหรงเช่อ เป็นที่สนใจทั้งเมือง

ทางเจิ้นกั๋วกงก็ยิ่งดีใจออกหน้าออกตา เริ่มฉลองล่วงหน้าสามวัน

จัดตั้งเพิงหนึ่งอยู่หน้าประตูเมือง บริจาคโจ๊กไปพลาง แจกลูกอมมงคลไปพลาง แจกอั่งเปาไปพลาง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน