หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 77

นางเองก็แทบจะรอไม่ไหวอยากเห็นแล้ว

[คืนนี้อยากกินเนื้อสับจังเลย...]

[ถ้าได้กินเนื้อสับนะ ข้าคงเป็นเด็กที่มีความสุขที่สุดในโลก...]

[เนื้อ เนื้อ เนื้อ...] ลู่เจาเจานั่งบนเตียง ฉีกฟันซี่หนึ่งส่งยิ้มให้สวี่ซื่อ ไม่ต้องบอกเลยว่านางน่ารักขนาดไหน

“วันนี้วันเพ็ญเดือนแปด นึ่งเนื้อสับให้เจาเจาก็แล้วกัน ทำขนมที่นางกินได้ด้วยนะ” สวี่ซื่อใจละลายเมื่อเห็นลูกสาว

ถ้าไม่ใช่เพราะเจาเจา ตอนนี้นางคง...

เผชิญกับสถานการณ์ที่สิ้นหวังแล้วสินะ

สวี่ซื่อขมวดคิ้วเล็กน้อย นางต้องการหย่า และต้องการพาลูกทั้งสี่ออกไปอย่างผ่าเผย!

ไม่ว่าจะยากลำบากแค่ไหน แต่มีเจาเจาอยู่ด้วย ทุกอย่างย่อมมีความหวัง

[เย้ ท่านแม่ใจดีจริงๆ ยอดเยี่ยม เยี่ยม เยี่ยม… ท่านแม่สวยที่สุดและดีที่สุดในโลกเล้ย] ลู่เจาเจากอดนางพลางหอมแก้มนางหนึ่งฟอด

[ถ้าได้ออกไปดูดวงจันทร์คืนนี้ คงดีไม่น้อยเลย…] หลู่เจาเจาพึมพำอยู่ในใจ

สวี่ซื่อแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน

“บ่าวบังเอิญไปเจอขนมถั่วไข่แดงในครัวเล็ก ว่ากันว่าเมื่อเข้าปากก็ละลาย มีขนาดพอๆ เล็บนิ้ว เหมาะจะให้คุณหนูน้อยทาน”

“ประเดี๋ยวบ่าวจะไปเอามาสักหน่อย”

“วันนี้ในครัวอบขนมไหว้พระจันทร์กันตั้งแต่เช้าตรู่ ทุกคนต่างก็ตั้งตารอคอยจะชมจันทร์ในคืนนี้”

“ได้ยินมาว่าข้างนอกมีจัดงานชมจันทร์ด้วยนะเจ้าคะ บรรดาคุณชายคุณหนูที่มีความสามารถต่างก็แสดงพรสวรรค์กันอย่างเต็มที่ ปีที่แล้ว องค์หญิงใหญ่ก็จัดงานอย่างยิ่งใหญ่…” เติงจือบีบนวดไหล่ให้สวี่ซื่อ

สวี่ซื่อยิ้มอย่างมีความสุข “นางน่ะหรือ ครรภ์นี้ไม่ได้มาโดยง่ายเลย จะกล้าจัดงานโคมไฟได้อย่างไร”

“คืนนี้พวกเราไปลอยโคมกันที่สระน้ำเถอะ ให้ในครัวเตรียมอาหารเยอะหน่อย ให้เงินเดือนทุกคนเป็นสองเท่าด้วย” คำพูดของสวี่ซื่อทำให้ทุกคนดีใจรีบโค้งคำนับขอบคุณ

หารู้ไม่ว่าหมู่บ้านเจาหยางจะเป็นผู้รอดชีวิตจากภัยพิบัติเพียงกลุ่มเดียว

การใช้ชื่อของนางถือเป็นพรแห่งสวรรค์

“ฮูหยิน ท่านโหว...ยังไม่กลับเรือน ส่วนนายหญิงใหญ่ก็อ้างว่าจะไปไหว้พระ แต่จริงๆ แล้วนางไปเที่ยวงานเจ้าค่ะ” เติงจือลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

บรรดาบ่าวไพร่ต่างลดเสียงลงโดยไม่รู้ตัว เพราะกลัวว่าจะไปกระตุ้นอารมณ์โกรธของสวี่ซื่อ

ท่านโหวไม่ได้กลับบ้านเป็นเวลาสิบวันแล้ว

สีหน้าของสวี่ซื่อยังคงเรียบเฉย หากเป็นเมื่อก่อน นางคงจะร้อนรนรีบพิจารณาตัวเอง ลดตัวลงไปขอโทษแล้ว

แต่ตอนนี้ ลู่หย่วนเจ๋อคิดจะกดดันนาง คิดผิดเสียแล้ว

นางแทบอยากจะกินเลือดกินเนื้อของเขาเสียด้วยซ้ำ!

“ช่างเถอะ ไม่กลับก็ไม่ต้องกลับ ดีซะอีก พวกเราจะฉลองเทศกาลกันอย่างสงบสุข” สวี่ซื่อเข้าใจดี วันนี้คือเทศกาลไหว้พระจันทร์ เป็นค่ำคืนที่ครอบครัวจะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน