หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 78

เผยเจียวเจียวย่อมหาทางดึงรั้งลู่หย่วนเจ๋อไว้แน่ๆ

ส่วนลู่หย่วนเจ๋อก็จงใจทำให้นางกระวนกระวาย เพื่อให้นางยอมรับผิด เขาย่อมยินดีจะอยู่ที่นั่นอยู่แล้ว

แล้วนางสนใจที่ไหนกันล่ะ

เติงจือรู้สึกคับข้องใจจนน้ำตาคลอเบ้า ฮูหยินของนางเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย เป็นภรรยาที่ได้นั่งเกี้ยวเจ้าสาวแปดคนหามผ่านเข้าประตู แต่ตอนนี้ ท่านโหวกลับใช้ช่วงเวลาเทศกาลไหว้พระจันทร์ไปกับอนุข้างนอกนั่น! นี่มันเป็นการลบลู่ฮูหยินของนางจริงๆ!

“เติงจือ เจ้าต้องเข้าใจนะว่าสิ่งที่ข้าต้องการไม่ใช่ความจริงใจของท่านโหวอีกต่อไป” แต่เป็นการพาลูกๆ ทั้งหมดออกไปจากที่นี่ด้วยกัน

ยิ่งเขาเหลิงล้ำ ยิ่งเขาลุแก่อำนาจ ยิ่งผลักให้เขาลงนรกได้เร็วขึ้น

ค่ำคืนวันไหว้พระจันทร์ ไม่มีทั้งท่านโหวและนายหญิงใหญ่อยู่ในจวน

แต่ทุกคนกลับรู้สึกผ่อนคลาย

สวี่ซื่อยังได้สั่งให้คนตั้งโต๊ะที่ศาลา บนโต๊ะยังเต็มไปด้วยปูตัวโตๆ บนเตาถ่านมีสุราต้มร้อนๆ และขนมหลากสีสันสวยงาม

นางชอบกินปู

แต่นายหญิงใหญ่ไม่ชอบกลิ่นของมัน นางไม่ได้กินมาสิบเจ็ดปีแล้ว

วันหลังเลิกเรียน ลู่หยวนเซียวจะไปอ่านหนังสือที่เรือนของพี่ชายคนโต เวลานี้ เขาอุ้มเจาเจาไว้เตรียมจะไปหาพี่ชายอีกครั้ง

พี่ใหญ่นั่งรออยู่บนรถเข็น แค่ระยะเวลาสั้นๆ เพียงสองเดือนเขาก็เริ่มมีเนื้อมีหนังขึ้น ใบหน้าเริ่มมีเค้าโครงของความหล่อเหลาในอดีต

มือของเขาเริ่มสามารถยกขึ้นช้าๆ ได้แล้ว

แต่เขาไม่เคยบอกใครเลย

“เจาเจามาแล้วหรือ รีบมาให้พี่กอดหน่อยเร็วเข้า” ลู่เยี่ยนซูไม่ชอบยิ้ม ค่อนข้างจะเฉยชาเสียด้วยซ้ำ แต่ทุกครั้งที่ได้เจอกับเจาเจา ความเย็นเยียบก็จะละลายหายไป

[อ๊อแอ๊ๆๆ เจาเจาอยากลอยโคม ลอยโคม ลอยโคม เจาเจาอยากเล่น…] ลู่เจาเจาซุกอยู่ในอ้อมกอดของพี่ชาย พลางทำหน้าออดอ้อน

ลู่หยวนเซียวเกาหัวแกรกๆ “ตั้งแต่คราวก่อนที่ข้าแอบเอาน้องออกไปข้างนอก ท่านแม่ก็ดูแลนางเข้มงวดขึ้น”

ลู่เยี่ยนซูจ้องมองเขาด้วยสายตาตำหนิ

หลังจากลงสีเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็เป็นเวลาค่ำคืน

ลู่เจาเจาเต้นระบำด้วยความดีใจ กระดิ่งบนข้อมืออ้วนกลมของนางส่งเสียงดังกรุ๊งกริ๊ง

“จุด...จุด...โคม..." การออกเสียงของนางยังไม่ชัด พอพูดออกมาได้เพียงไม่กี่คำ

นางจ้องมองพี่ใหญ่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

ยอดเยี่ยมมาก!

ฝีมือการวาดของพี่ชายช่างประณีตงดงาม พระพักตร์ของพระโพธิสัตว์เปี่ยมเมตตา ดวงตากวาดมองดูผู้คนอย่างสงบเสงี่ยม ราวกับเป็นองค์พระโพธิสัตว์จริงๆ

ลู่เยี่ยนซูได้ยินเสียงประหลาดใจของน้องสาว จึงอดไม่ได้ที่จะระบายยิ้มออกมา

ลู่หยวนเซียวใช้เทียนจุดไฟลงบนไส้โคมรูปพระโพธิสัตว์

ทันทีที่โคมสว่างขึ้น ราวกับจิตวิญญาณแห่งพระโพธิสัตว์ถูกปลุกขึ้น รูปวาดบนผืนโคมก็เปล่งประกายรัศมีแห่งพุทธะออกมา กลิ่นอายแห่งความเมตตาก็โชยมาตามสายลม